←واژهشناسی
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
*[[انتظار]] در اصطلاح "[[مهدویت]]"، به معنای چشم بهراه بودن [[ظهور]] واپسین [[ذخیره الهی]] و آماده شدن برای [[یاری]] او در برپایی [[حکومت]] [[عدل و قسط]] در سراسر [[گیتی]] است. برخی بزرگان، با بهرهمندی از سخنان [[پیشوایان]] [[معصوم]]{{عم}} [[انتظار]] را این گونه معنا کردهاند: کیفیتی روحی است که باعث به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] "انسانها" برای آنچه [[انتظار]] دارند، میشود و ضد آن [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. هرچه [[انتظار]] بیشتر و هرچه شعله آن، فروزانتر و پر فروغتر باشد، تحرک و [[پویایی]] او و در نتیجه [[آمادگی]] نیز بیشتر خواهد بود<ref>ر. ک: محمّد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ترجمه مهدی حائری قزوینی، ج ۲، ص ۲۳۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>. | *[[انتظار]] در اصطلاح "[[مهدویت]]"، به معنای چشم بهراه بودن [[ظهور]] واپسین [[ذخیره الهی]] و آماده شدن برای [[یاری]] او در برپایی [[حکومت]] [[عدل و قسط]] در سراسر [[گیتی]] است. برخی بزرگان، با بهرهمندی از سخنان [[پیشوایان]] [[معصوم]]{{عم}} [[انتظار]] را این گونه معنا کردهاند: کیفیتی روحی است که باعث به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] "انسانها" برای آنچه [[انتظار]] دارند، میشود و ضد آن [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. هرچه [[انتظار]] بیشتر و هرچه شعله آن، فروزانتر و پر فروغتر باشد، تحرک و [[پویایی]] او و در نتیجه [[آمادگی]] نیز بیشتر خواهد بود<ref>ر. ک: محمّد تقی موسوی اصفهانی، مکیال المکارم، ترجمه مهدی حائری قزوینی، ج ۲، ص ۲۳۵</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۷۶-۸۴.</ref>. | ||
*"[[انتظار]]"، در لغت به معنای چشمداشت و چشم به راه بودن<ref>ر.ک: دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار.</ref> است؛ اما در اصطلاح، به معنای چشم به راه بودن برای [[ظهور واپسین]] [[ذخیره الهی]] و آماده شدن برای [[یاری]] او در برپایی [[حکومت]] [[عدل و قسط]] در سراسر [[گیتی]] است. به بیان دیگر، "کیفیتی روحی است که باعث به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] ([[انسانها]]) برای آنچه [[انتظار]] دارند، میشود و ضد آن، [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. هرچه [[انتظار]] بیشتر باشد و هرچه شعله آن فروزانتر و پرفروغتر باشد، تحرک و [[پویایی]] او و در نتیجه [[آمادگی]] نیز بیشتر خواهد بود"<ref>ر.ک: موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ترجمه: مهدی حائری قزوینی، ج ۲، ص ۲۳۵.</ref>. | *"[[انتظار]]"، در لغت به معنای چشمداشت و چشم به راه بودن<ref>ر.ک: دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار.</ref> است؛ اما در اصطلاح، به معنای چشم به راه بودن برای [[ظهور واپسین]] [[ذخیره الهی]] و آماده شدن برای [[یاری]] او در برپایی [[حکومت]] [[عدل و قسط]] در سراسر [[گیتی]] است. به بیان دیگر، "کیفیتی روحی است که باعث به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] ([[انسانها]]) برای آنچه [[انتظار]] دارند، میشود و ضد آن، [[یأس]] و [[ناامیدی]] است. هرچه [[انتظار]] بیشتر باشد و هرچه شعله آن فروزانتر و پرفروغتر باشد، تحرک و [[پویایی]] او و در نتیجه [[آمادگی]] نیز بیشتر خواهد بود"<ref>ر.ک: موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ترجمه: مهدی حائری قزوینی، ج ۲، ص ۲۳۵.</ref>. | ||
*"[[فرج]]" به معنای "[[گشایش]]" است. [[انتظار فرج]]، برخاسته از [[فطرت]] کمالجوی بشری است؛ اگرچه عوامل دیگری نیز میتواند [[منشأ انتظار]] باشد. | *"[[فرج]]" به معنای "[[گشایش]]" است. [[انتظار فرج]]، برخاسته از [[فطرت]] کمالجوی بشری است؛ اگرچه عوامل دیگری نیز میتواند [[منشأ انتظار]] باشد. یکی از [[اندیشوران]] معاصر، با بیان این که برخی [[دوست]] دارند حالت [[انتظار]] را یک مسأله روانی ناشی از حرمان در اقشار [[محروم]] [[جامعه]] و [[تاریخ]] [[تفسیر]] کنند و حالت فرار از واقعیت گرانبار یا مشقتها به سوی تصور آیندهای که محرومان در آن بتوانند تمام [[حقوق]] از دست رفته و سیادتشان را باز پس گیرند، نوشته است: "این گمانه، نوعی خیالبافی یا نوعی [[گریز]] از دامن واقعیت به آغوش تخیل است"<ref>آصفی، محمد مهدی، مقاله انتظار پویا، فصلنامه انتظار، ش ۶.</ref>. | ||
یکی از [[اندیشوران]] معاصر، با بیان این که برخی [[دوست]] دارند حالت [[انتظار]] را یک مسأله روانی ناشی از حرمان در اقشار [[محروم]] [[جامعه]] و [[تاریخ]] [[تفسیر]] کنند و حالت فرار از واقعیت گرانبار یا مشقتها به سوی تصور آیندهای که محرومان در آن بتوانند تمام [[حقوق]] از دست رفته و سیادتشان را باز پس گیرند، نوشته است: "این گمانه، نوعی خیالبافی یا نوعی [[گریز]] از دامن واقعیت به آغوش تخیل است"<ref>آصفی، محمد مهدی، مقاله انتظار پویا، فصلنامه انتظار، ش ۶.</ref>. | |||
*برخلاف [[گمان]] برخی که [[اندیشه مهدویت]] را ساخته [[شیعه]] میدانند، [[باور]] داشت [[مهدویت]] نه فقط به [[پیروان اهل بیت]]{{عم}} اختصاص ندارد، بلکه بخش مهمی از [[عقاید اسلامی]] و یکی از مسایل مهم و ریشهای در [[اصول اسلامی]] به شمار میآید که بین تمام گروهها و [[مذاهب اسلامی]] براساس بشارتهای [[قرآن مجید]] و آموزههای [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، شکل گرفته است. روایتهای مربوط به [[حضرت مهدی]]{{ع}}- همانگونه که در منابع [[شیعه]] آمده است- در بسیاری از کتابهای معروف [[اهل سنت]] نیز آمده است<ref>ر.ک: ناصری، محمد امیر، الامام المهدی فی الاحادیث المشترکة بین السنة و الشیعة.</ref>. بنابراین، [[باور]] به [[پیروزی]] نهایی نیروی [[حق]]، [[صلح]] و [[عدالت]] بر نیروی [[باطل]]، [[ستیز]] و [[بیداد]]، گسترش جهانی [[ایمان]] [[اسلامی]]، استقرار کامل و همهجانبه ارزشهای انسانی، تشکیل [[مدینه فاضله]] و [[جامعه آرمانی]] و سرانجام، اجرای این ایده عمومی و انسانی به وسیله شخصیتی عالیقدر که در [[روایات اسلامی]]، از او به "[[مهدی]]" تعبیر شده است، برخاسته از چشمهسار [[وحی]] است؛ ازاینرو [[انتظار]] آن دوران، علاوه بر آن که در مجموعه باورهای تمام [[پیروان]] [[ادیان آسمانی]] به چشم میخورد، بین [[مسلمانان]] نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۲۰۲-۲۰۴.</ref>. | *برخلاف [[گمان]] برخی که [[اندیشه مهدویت]] را ساخته [[شیعه]] میدانند، [[باور]] داشت [[مهدویت]] نه فقط به [[پیروان اهل بیت]]{{عم}} اختصاص ندارد، بلکه بخش مهمی از [[عقاید اسلامی]] و یکی از مسایل مهم و ریشهای در [[اصول اسلامی]] به شمار میآید که بین تمام گروهها و [[مذاهب اسلامی]] براساس بشارتهای [[قرآن مجید]] و آموزههای [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، شکل گرفته است. روایتهای مربوط به [[حضرت مهدی]]{{ع}}- همانگونه که در منابع [[شیعه]] آمده است- در بسیاری از کتابهای معروف [[اهل سنت]] نیز آمده است<ref>ر.ک: ناصری، محمد امیر، الامام المهدی فی الاحادیث المشترکة بین السنة و الشیعة.</ref>. بنابراین، [[باور]] به [[پیروزی]] نهایی نیروی [[حق]]، [[صلح]] و [[عدالت]] بر نیروی [[باطل]]، [[ستیز]] و [[بیداد]]، گسترش جهانی [[ایمان]] [[اسلامی]]، استقرار کامل و همهجانبه ارزشهای انسانی، تشکیل [[مدینه فاضله]] و [[جامعه آرمانی]] و سرانجام، اجرای این ایده عمومی و انسانی به وسیله شخصیتی عالیقدر که در [[روایات اسلامی]]، از او به "[[مهدی]]" تعبیر شده است، برخاسته از چشمهسار [[وحی]] است؛ ازاینرو [[انتظار]] آن دوران، علاوه بر آن که در مجموعه باورهای تمام [[پیروان]] [[ادیان آسمانی]] به چشم میخورد، بین [[مسلمانان]] نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۲۰۲-۲۰۴.</ref>. | ||