دینداری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۷ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۵۵

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دینداری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

به معنای پای‌بندی عملی به آموزه‌های دینی است. نخستین وظیفه مسلمانان، دینداری و حفظ دین خویش است^[۱]. دینداری آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها دنیاپرستی و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی روایات آمده است که آفت دینداری، ترس است و شکمبارگی و شهوت‌پرستی^[۲]. دینداری به ویژه در روزگار غیبت بسیار دشوار است. در برخی روایات آمده است که در این روزگار، حفظ دین همانند آن است که آدمی آتشی بر کف دست نگاه دارد^[۳]. دینداری، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. دینداران، همواره در آرامش‌اند و با وقار و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل فروتنی و قناعت و رضایند و اندوه دنیا و کالای دنیوی نمی‌خورند. آثار دینداری در زندگی اجتماعی انسان نیز بسیار چشمگیر است. دینداران به مردم محبت می‌ورزند و اهل کینه و عداوت نیستند^[۴]^[۵].

منابع

فرهنگ شیعه

جستارهای وابسته

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار الانوار، ۲/ ۲۵۸.
↑ بحار الانوار، ۶۶/ ۳۳۵.
↑ بحار الانوار، ۵۲/ ۱۱۱ و ۲۸/ ۴۷.
↑ بحار الانوار، ۲/ ۵۳.
↑ فرهنگ شیعه، ص 252.

[1] بحار الانوار، ۲/ ۲۵۸.

[2] بحار الانوار، ۶۶/ ۳۳۵.

[3] بحار الانوار، ۵۲/ ۱۱۱ و ۲۸/ ۴۷.

[4] بحار الانوار، ۲/ ۵۳.

[5] فرهنگ شیعه، ص 252.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*به معنای پای‌بندی عملی به [[آموزه‌های دینی]] است. نخستین [[وظیفه]] [[مسلمانان]]، [[دینداری]] و [[حفظ دین]] خویش است<ref>بحار الانوار، ۲/ ۲۵۸.</ref>. [[دینداری]] آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها [[دنیاپرستی]] و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی [[روایات]] آمده است که آفت [[دینداری]]، [[ترس]] است و [[شکمبارگی]] و شهوت‌پرستی<ref>بحار الانوار، ۶۶/ ۳۳۵.</ref>. [[دینداری]] به ویژه در [[روزگار غیبت]] بسیار دشوار است. در برخی [[روایات]] آمده است که در این روزگار، [[حفظ دین]] همانند آن است که [[آدمی]] آتشی بر [[کف دست]] نگاه دارد<ref>بحار الانوار، ۵۲/ ۱۱۱ و ۲۸/ ۴۷.</ref>. [[دینداری]]، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. [[دینداران]]، همواره در آرامش‌اند و با [[وقار]] و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل [[فروتنی]] و [[قناعت]] و رضایند و [[اندوه]] [[دنیا]] و کالای [[دنیوی]] نمی‌خورند. آثار [[دینداری]] در [[زندگی اجتماعی]] [[انسان]] نیز بسیار چشمگیر است. [[دینداران]] به [[مردم]] [[محبت]] می‌ورزند و اهل [[کینه]] و [[عداوت]] نیستند<ref>بحار الانوار، ۲/ ۵۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 252.</ref>.
+*به معنای پای‌بندی عملی به [[آموزه‌های دینی]] است. نخستین [[وظیفه]] [[مسلمانان]]، دینداری و [[حفظ دین]] خویش است<ref>بحار الانوار، ۲/ ۲۵۸.</ref>. دینداری آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها [[دنیاپرستی]] و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی [[روایات]] آمده است که آفت دینداری، [[ترس]] است و [[شکمبارگی]] و شهوت‌پرستی<ref>بحار الانوار، ۶۶/ ۳۳۵.</ref>. دینداری به ویژه در [[روزگار غیبت]] بسیار دشوار است. در برخی [[روایات]] آمده است که در این روزگار، [[حفظ دین]] همانند آن است که [[آدمی]] آتشی بر [[کف دست]] نگاه دارد<ref>بحار الانوار، ۵۲/ ۱۱۱ و ۲۸/ ۴۷.</ref>. دینداری، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. [[دینداران]]، همواره در آرامش‌اند و با [[وقار]] و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل [[فروتنی]] و [[قناعت]] و رضایند و [[اندوه]] [[دنیا]] و کالای [[دنیوی]] نمی‌خورند. آثار دینداری در [[زندگی اجتماعی]] [[انسان]] نیز بسیار چشمگیر است. [[دینداران]] به [[مردم]] [[محبت]] می‌ورزند و اهل [[کینه]] و [[عداوت]] نیستند<ref>بحار الانوار، ۲/ ۵۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 252.</ref>.
 ==منابع==