ابزارهای قیام امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''معنای مجازی و کنایی:''' دسته‌ای دیگر بر این باورند که [[شمشیر]]، کنایه از [[قدرت]] و نیروی [[نظامی]] است. این گروه، شواهد متعددی بر این ادعای خود، از [[ادبیات]] محاوره‌ای ذکر می‌کنند؛ ولی آنچه ایشان را به این قول وادار کرده، [[پیشرفت]] روزافزون [[جنگ]] افزارها و فناوری دفاعی است. از آنجا که اینان نتوانسته‌اند بین [[شمشیر]] و [[سلاح‌های پیشرفته]]، نسبتی بر قرار کنند، به چنین توجیهی دست زده‌اند! آنان [[شمشیر]] را نماد [[قدرت]] دانسته، می‌گویند: هر ابزاری که [[قدرت حضرت]] را به نمایش بگذارد، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. به نظر می‌رسد دیدگاه نخست قابل قبول‌تر باشد. افزون بر آنچه یاد شد، ممکن است گفته شود: با [[تکامل]] [[خارق العاده]] [[علم]] در آن زمان، ممکن است سلاح‌هایی فراهم آید که هرگز در تصور انسان‌های امروز قابل [[درک]] نباشد. بنابراین [[علم]] آن به اهلش واگذار شده است. در هر حال [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} مبارزه‌ای است در برابر نیروهای [[کفر]] جهانی و برخلاف [[پندار]] برخی، این [[پیروزی]] با [[سختی‌ها]] و ناملایمات فراوانی آمیخته خواهد شد که بایسته است [[منتظران راستین]] و [[زمینه‌سازان]] آن [[قیام جهانی]]، به [[بهترین]] صورت ممکن خود را آماده سازند. [[موسی]] بن بکر واسطی از [[بشیر]] نبال [[روایت]] کرده که گفت: به [[امام باقر]]{{ع}} عرض کردم: آنان می گویند که [[مهدی]]{{ع}} اگر [[قیام]] کند، [[کارها]] به خودی خود برای او برقرار می‌شود و به اندازه حجامتی [[خون]] نمی‌ریزد. آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|"کَلا وَ الذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَوِ اسْتَقَامَتْ لِأَحَدٍ عَفْواً لَاسْتَقَامَتْ لِرَسُولِ اللهِ ص حِینَ أُدْمِیَتْ رَبَاعِیَتُهُ وَ شُج فِی وَجْهِهِ کَلا وَ الذِی نَفْسِی بِیَدِهِ حَتی نَمْسَحَ نَحْنُ وَ أَنْتُمُ الْعَرَقَ وَ الْعَلَقَ ثُم مَسَحَ جَبْهَتَهِ"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۸۴، ح۳.</ref>؛ هرگز چنین نیست؛ [[سوگند]] به آنکه جانم در دست اوست! اگر [[کارها]] به خودی خود، برای کسی برقرار و رو به راه می‌شد، به طور [[مسلم]] برای [[رسول خدا]] درست می‌شد؛ آن گاه که دندان‌های پیشین آن [[حضرت]] [[شکست]] و صورتش را زخم رسید! نه هرگز، [[سوگند]] به آن که [[جان]] من در دست اوست [چنین نخواهد شد] تا آنکه ما و شما عرق و [[خون]] بسته شده را [[پاک]] کنیم. سپس آن [[حضرت]] پیشانی خود را به عنوان نشانه‌ای از آن حالت [[پاک]] کرد. شکی نیست که [[دشمنان]] آن گاه که نابودی خود را در [[قیام]] آن [[حضرت]] ببینند همه تلاش خود را برای بقای خود به کار خواهند گرفت و این گونه نخواهد بود که به راحتی [[تسلیم]] شوند! اگر چنین باشد، پس این همه [[انتظار]] و فراهم شدن ابزار و [[امدادهای الهی]] برای چیست؟<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]،  ج۳ ، ص۱۷۶-۱۷۸.</ref>.

== جستارهای وابسته ==