نقش مردم در تعجیل ظهور (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'تاثیر' به 'تأثیر') |
|||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
==چکیده مقاله== | ==چکیده مقاله== | ||
نویسنده در مقاله خود می‌نویسد: «نگارنده در این نوشتار به بررسی فرآیند بودن پدیده [[ظهور]] و تغییرپذیر بودن [[زمان ظهور]] با توجه به [[روایات]] و همچنین تفاوت [[وقت ظهور]] با وقت [[قیامت]] به واسطه [[روایات]] می‌پردازد و [[تبیین]] [[نقش مردم]] در زمینه‌سازی و تسریع فرایند [[ظهور]] را بیان میکند. در آخر به صورت دو نظریه حصولی و تحصیلی با توجه به [[آیات]] و [[روایات]] مسئله [[نقش مردم]] در تعجیل [[ظهور]] را تحلیل مینماید. در نظریه حصولی، پیش یا پس افتادن [[زمان ظهور]]، فقط به خواست و [[اراده الهی]] وابسته است و عوامل دیگر مانند [[علل]] انسانی، هیچ | نویسنده در مقاله خود می‌نویسد: «نگارنده در این نوشتار به بررسی فرآیند بودن پدیده [[ظهور]] و تغییرپذیر بودن [[زمان ظهور]] با توجه به [[روایات]] و همچنین تفاوت [[وقت ظهور]] با وقت [[قیامت]] به واسطه [[روایات]] می‌پردازد و [[تبیین]] [[نقش مردم]] در زمینه‌سازی و تسریع فرایند [[ظهور]] را بیان میکند. در آخر به صورت دو نظریه حصولی و تحصیلی با توجه به [[آیات]] و [[روایات]] مسئله [[نقش مردم]] در تعجیل [[ظهور]] را تحلیل مینماید. در نظریه حصولی، پیش یا پس افتادن [[زمان ظهور]]، فقط به خواست و [[اراده الهی]] وابسته است و عوامل دیگر مانند [[علل]] انسانی، هیچ تأثیری در آن ندارد. [[ظهور]] در این پایه امری جبری است. و خارج از [[حوزه]] تأثیرگذاری [[انسان]] است. در نظریه تحصیلی، نظریه [[ظهور]] با خواست جمعی انسانها رابطهای مستقیم دارد. و انسانها باید زمینههای این تحول را فراهم آورند زیرا [[ظهور]] به [[اراده]] و خواست [[خداوند]] است، اما در مجرای اسباب طبیعی و عادی تحقق مییابد که مهمترین سبب در تحقق این رخ داد، [[اراده]] و خواست جمعی [[انسانها]] است و با توجه به [[دلایل روایی]]، [[کلامی]]، [[قرآنی]] این نظریه اثبات میشود». | ||
== فهرست مقاله == | == فهرست مقاله == | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۷
| نقش مردم در تعجیل ظهور | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی-پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | قنبرعلی صمدی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | زمستان ۱۳۸۶ |
| شماره | ۴ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
نقش مردم در تعجیل ظهور عنوان مقاله‌ای است به زبان فارسی که به بررسی عصر ظهور می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۶ صفحه‌ای به قلم قنبرعلی صمدی نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۴، زمستان ۱۳۸۶) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در مقاله خود می‌نویسد: «نگارنده در این نوشتار به بررسی فرآیند بودن پدیده ظهور و تغییرپذیر بودن زمان ظهور با توجه به روایات و همچنین تفاوت وقت ظهور با وقت قیامت به واسطه روایات می‌پردازد و تبیین نقش مردم در زمینه‌سازی و تسریع فرایند ظهور را بیان میکند. در آخر به صورت دو نظریه حصولی و تحصیلی با توجه به آیات و روایات مسئله نقش مردم در تعجیل ظهور را تحلیل مینماید. در نظریه حصولی، پیش یا پس افتادن زمان ظهور، فقط به خواست و اراده الهی وابسته است و عوامل دیگر مانند علل انسانی، هیچ تأثیری در آن ندارد. ظهور در این پایه امری جبری است. و خارج از حوزه تأثیرگذاری انسان است. در نظریه تحصیلی، نظریه ظهور با خواست جمعی انسانها رابطهای مستقیم دارد. و انسانها باید زمینههای این تحول را فراهم آورند زیرا ظهور به اراده و خواست خداوند است، اما در مجرای اسباب طبیعی و عادی تحقق مییابد که مهمترین سبب در تحقق این رخ داد، اراده و خواست جمعی انسانها است و با توجه به دلایل روایی، کلامی، قرآنی این نظریه اثبات میشود».
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
درباره پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین قنبر علی صمدی (متولد ۱۳۴۹ ش؛ افغانستان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، ناصر مکارم شیرازی، عبدالله جوادی آملی و حسین وحید خراسانی پیگیری کرد. مسؤل انجمن فرهنگی یاسین و عضو گروه پژوهشگران و نویسندگان دانشنامه کلام اسلامی مؤسسه امام صادق (ع) ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس، به راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌ها با عناوین فقهی و حقوقی در مقطع تحصیلات تکمیلی مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «مبانی فرجام‌شناسی تاریخ در قرآن»، «امام حی غائب»، «اصحاب و یاران مهدی»، «گفتمان رجعت در آیات و روایات»، «گفتمان جهانی مهدویت و آینده بشر»، «سیره امام مهدی در عصر ظهور»، «آموزه انتظار و زمینه‌سازی ظهور»، «نقش مردم در تعجیل ظهور»، «بایسته‌های ظهور»، «آخرین منجی» و «دیدار یار غایب» برخی از این آثار است.[۲]