بحث:منظور از علائم حتمی ظهور چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جمع شدن|۱. آیت‌الله قزوینی؛}}
[[پرونده:13681099.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید محمد کاظم قزوینی]]]]
::::::آیت‌الله '''[[سید محمد کاظم قزوینی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[علایم حتمی ظهور]] [[امام زمان]] {{ع}} که قطعاً واقع خواهد شد و با [[ظهور]] ارتباط بسیار دارد، پنج علامت هستند. بعضی از این علایم، چند روز قبل از [[ظهور]] یا چند ماه بعد از [[ظهور]] است و بعضی از آنها قبل از قیام [[امام]]{{ع}} واقع می‌شود. احادیث بسیاری هستند که علایم را بیان می‌کنند و فعلاً ما بعضی از احادیثی که این علایم را به صورت کوتاه در بردارد، می‌آوریم و توضیحاتی که به ذهنمان آمده؛ را بیان می‌کنیم: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "پنج چیز قبل از قیام [[قائم]]{{ع}} رخ می‌دهد: ۱- [[خروج یمانی]] ۲- [[سفیانی]] ۳- [[صیحه آسمانی|منادی‌ای که از آسمان صدا می‌کند]] ۴- [[فرو رفتن در زمین بیداء]] ۵- [[قتل نفس زکیه|کشته شدن نفس زکیه]]"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" خَمْسٌ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ: (خُرُوجُ) الْيَمَانِيِّ، وَ السُّفْيَانِيِّ، وَ الْمُنَادِي يُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ، وَ خَسْفٌ‏ بِالْبَيْدَاءِ، وَ قَتْلُ‏ النَّفْسِ‏ الزَّكِيَّةِ‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ کمال الدین؛ صدوق؛ ج ۲، ص ۶۴۹ و شیخ طوسی رحمه الله در غیبت؛ ص ۲۶۷ با اختلاف ترتیب علامت‌ها آن را روایت کرده است.</ref>؛ و نیز ایشان فرمود: "قبل از قیام [[قائم]]{{ع}}، پنج نشانه قطعی و حتمی است: ۱- [[خروج یمانی]] ۲- [[قیام سفیانی]] ۳- [[صیحه آسمانی|فریاد آسمانی]] ۴- [[قتل نفس زکیه|کشته شدن نفس زکیه]] ۵- [[خسف بیدا|فرو رفتن در زمین بیداء]]" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" قَبْلَ‏ قِيَامِ‏ الْقَائِمِ‏ خَمْسُ‏ عَلَامَاتٍ‏ مَحْتُومَاتٍ‏ الْيَمَانِيُّ وَ السُّفْيَانِيُّ وَ الصَّيْحَةُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَيْدَاءِ‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ کمال الدین؛ صدوق؛ ج ۲، ص ۶۵۰.</ref>. همچنین ایشان فرمود:"[[ندای آسمانی]] از علایم حتمی است، [[قیام سفیانی]] از علایم حتمی است، فرو رفتن در زمین بیداء از علایم حتمی است، [[خروج یمانی]] از علایم حتمی است و [[قتل نفس زکیه|کشتن نفس زکیه]] از علایم حتمی است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ السُّفْيَانِيُّ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ الْيَمَانِيُّ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِيَّةِ مِنَ الْمَحْتُوم‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ صص ۲۵۲- ۲۵۷.</ref>»<ref>[[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص ۳۰۷-۳۰۸.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
==پاسخ تفصیلی==
==پاسخ تفصیلی==
==چیستی علائم حتمی==
==چیستی علائم حتمی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۴۸

پاسخ تفصیلی

چیستی علائم حتمی

  • واژۀ حتم به معنای قضای مقدر[۱] و یا قضا و وجوب قضا که گریزی از انجام آن نیست[۲] آمده است[۳] و محتوم: عبارت است از امری که باید باشد و تغییر در آن صورت نمی‌گیرد، یعنی تغییر و تبدیلی نمی‌کند.[۴] علائم حتمی ظهور، نشانه‌هایی است که بدون تردید هنگام ظهور امام زمان(علیه السلام) رخ می‌دهد[۵] و به هیچ قید و شرطی مقید و مشروط نیست.[۶] و قبل از ظهور باید واقع شود،[۷] به گونه‌‏ای که تا آنها واقع نشود، حضرت مهدی(علیه السلام) ظهور و قیام نخواهد کرد.[۸] زمان دقیق پیدایش این علائم، اندکی پیش از ظهور و اوایل قیام حضرت است.[۹] لذا با توجه به اینکه برخی از نشانه ها همزمان و برخی پس از ظهور اتفاق می افتد مناسب آن است که گفته شود نشانه های حتمی قیام، چه آنکه در روایتی آمده است:[۱۰] «خَمْسٌ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ»[۱۱]

مصادیق علائم حتمی

  • محققان، بر اساس روایات و آنچه مشهور است پنج نشانه را از نشانه های قطعی می‌دانند: قیام مرد یمنی، قیام سفیانی، ندای آسمانی، فرو رفتن سفیانی در سرزمین بیداء و قتل نفس زکیه.[۱۲] در روایات مختلفی برخی از موارد جزء علائم حتمی ظهور معرفی شده اند.[۱۳]
  • روایات فراوانی در این زمینه وجود دارد، برخی از آنها عبارتند از:
  1. امام صادق(علیه السلام) فرمودند:[۱۴] «پیش از ظهور قائم(علیه السلام) پنج نشانه حتمی است: خروج یمانی و سفیانی و صیحۀ آسمانی، قتل نفس زکیه و فرو رفتن در بیابان.»[۱۵]
  2. همچنین فرمودند:[۱۶] «ندای سهمگین آسمانی از نشانه‌های قطعی است و سفیانی در شمار علائم حتمی جای دارد و قیام مردی از یمن و کشته شدن نفس زکیه تردید‌ناپذیر است.»[۱۷]
  3. و نیز می فرمایند:[۱۸] «خَمْسٌ قَبْلَ قِیَامِ الْقَائِمِ(علیه السلام): خروجُ الْیَمَانِیِّ وَ السُّفْیَانِیِّ وَ الْمُنَادِی یُنَادِی مِنَ السَّمَاءِ وَ خَسْفُ الْبَیْدَاءِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ»[۱۹]
  4. حمران بن اعین از امام صادق(علیه السلام) نقل می‌کند که حضرت ابراز داشتند:[۲۰] «اموری که پیش از قیام قائم(علیه السلام) قطعاً به وقوع می‌پیوندد، عبارت است از: خروج سفیانی، فرو رفتن زمین در منطقه البیداء، قتل نفس زکیه و ندای آسمانی.»[۲۱]

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. راغب، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۲۱۸
  2. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱۲، ص ۱۱۳
  3. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج 3، ص 116؛ الحسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص 190
  4. ر.ک. رمضانیان، علیرضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص 30 ـ 32
  5. ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262
  6. ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 43 ـ 45؛ رمضانیان، علیرضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص 30 ـ 32
  7. ر.ک. موسوی نسب، سیدجعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 33 ـ 43؛ هاشمی شهیدی، سید اسدالله، زمینه‌سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص 25 ـ 26
  8. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص 445 ـ 448؛ الحسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص 190
  9. ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262
  10. ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ج 1، ص 303
  11. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229
  12. ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص 445 ـ 448
  13. ر.ک. موسوی نسب، سیدجعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 33 ـ 43؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ج 2، ص 262
  14. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص ۶۵۰
  15. ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 43 ـ 45؛ علی زداه؛ مهدی، نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار، ص 33
  16. محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۲ و ۲۵۷
  17. ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262
  18. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ص ۶۴۹ و شیخ طوسی، الغیبه، ص ۲۶۷.
  19. ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262
  20. محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبة، نعمانی، ص ۱۷۶
  21. ر.ک. علی زداه؛ مهدی، نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار، ص 33