عایشه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]')
خط ۳: خط ۳:


==مقدمه==
==مقدمه==
*عایشه، دختر [[ابوبکر]] و [[همسر پیامبر اکرم]] {{صل}} در سال [[قبل از هجرت]] متولد شد و در سال دوم هجری به [[ازدواج پیامبر اکرم]] {{صل}} درآمد. او نزدیک به ۹ سال به‌عنوان [[همسر پیامبر]] در [[خدمت]] ایشان بود. عایشه در زمره [[راویان احادیث]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است. او گرچه از مخالفین سرسخت [[خلیفه سوم]] بود، تا آن‌جا که به [[کفر]] او [[شهادت]] می‌داد، اما هنگامی‌که از [[بیعت]] [[مردم]] با [[امام علی]] {{ع}} با خبر شد، با تغییر موضع و بهانه‌ای واهی، از جمله این که [[عثمان]] [[توبه]] کرده و کشتن او بعد از [[اقدام]] به [[توبه]] کاری نادرست بوده است، دم از [[خون‌خواهی عثمان]] زد و علیه [[امام]] به‌پا خاست. [[امام]] {{ع}} در مورد موضع‌گیری او نسبت به [[خلیفه]] و نقش او در تحریک احساسات [[مردم]] در مقابله با [[خلیفه]] و کشته‌شدن او فرمود: عایشه نیز در مورد [[عثمان]] گرفتار [[خشم]] نابهنگام شد و در نتیجه زمینه [[قتل]] او به دست [[مردم]] خشمگین فراهم آمد<ref>نهج البلاغه، نامه  ۱</ref>.
*عایشه، دختر [[ابوبکر]] و [[همسر پیامبر اکرم]] {{صل}} در سال [[قبل از هجرت]] متولد شد و در سال دوم هجری به [[ازدواج پیامبر اکرم]] {{صل}} درآمد. او نزدیک به ۹ سال به‌عنوان [[همسر پیامبر]] در [[خدمت]] ایشان بود. عایشه در زمره [[راویان احادیث]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است. او گرچه از مخالفین سرسخت [[خلیفه سوم]] بود، تا آن‌جا که به [[کفر]] او [[شهادت]] می‌داد، اما هنگامی‌که از [[بیعت]] [[مردم]] با [[امام علی]] {{ع}} با خبر شد، با تغییر موضع و بهانه‌ای واهی، از جمله این که [[عثمان]] [[توبه]] کرده و کشتن او بعد از [[اقدام]] به [[توبه]] کاری نادرست بوده است، دم از [[خون‌خواهی عثمان]] زد و علیه [[امام]] به‌پا خاست. [[امام]] {{ع}} در مورد موضع‌گیری او نسبت به [[خلیفه]] و نقش او در تحریک احساسات [[مردم]] در مقابله با [[خلیفه]] و کشته‌شدن او فرمود: عایشه نیز در مورد [[عثمان]] گرفتار [[خشم]] نابهنگام شد و در نتیجه زمینه [[قتل]] او به دست [[مردم]] خشمگین فراهم آمد<ref>نهج البلاغه، نامه  ۱: {{متن حدیث|وَ كَانَ مِنْ عَائِشَةَ فِيهِ فَلْتَةُ غَضَبٍ؛ فَأُتِيحَ لَهُ قَوْمٌ [قَتَلُوهُ‏] فَقَتَلُوهُ}}</ref>.
*ریشه تمام کینه‌توزی‌های و دشمنی‌های عایشه نسبت به [[امام]] {{ع}} به [[موقعیت]] [[امام]] {{ع}} و [[خانواده]] ایشان نزد [[پیامبر]] {{صل}} بازمی‌گردد. او خود به این امر معترف بوده است. عایشه در سال ۳۶ هجری و در پی تحریک [[مروان بن حکم]] و [[همراهی]] [[طلحة بن عبدالله]] و [[زبیر بن عوام]] و به بهانه [[خون‌خواهی عثمان]]، دست به [[فتنه]] بزرگی زدند که به [[جنگ جمل]] انجامید و خسارت‌های زیادی را بر پیکره [[حکومت]] نوپای [[امام علی]] {{ع}} وارد کرد.
*ریشه تمام کینه‌توزی‌های و دشمنی‌های عایشه نسبت به [[امام]] {{ع}} به [[موقعیت]] [[امام]] {{ع}} و [[خانواده]] ایشان نزد [[پیامبر]] {{صل}} بازمی‌گردد. او خود به این امر معترف بوده است. عایشه در سال ۳۶ هجری و در پی تحریک [[مروان بن حکم]] و [[همراهی]] [[طلحة بن عبدالله]] و [[زبیر بن عوام]] و به بهانه [[خون‌خواهی عثمان]]، دست به [[فتنه]] بزرگی زدند که به [[جنگ جمل]] انجامید و خسارت‌های زیادی را بر پیکره [[حکومت]] نوپای [[امام علی]] {{ع}} وارد کرد.
*عایشه پیش از حرکت به‌سوی [[بصره]] در ملاقاتی با ام‌سلمه، [[همسر]] بزرگ و گرامی [[پیامبر اکرم]] {{صل}} که از [[شیعیان]] [[امام علی]] {{ع}} به‌شمار می‌آمد و همواره بر [[عهد]] خویش با [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[وفادار]] بود، با او به [[گفت‌وگو]] پرداخت و وی را به [[همراهی]] با خود تحریک کرد. [[ام‌المؤمنین]] ام‌سلمه در [[احتجاج]] با عایشه، [[روایت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را که فرمود: "[[علی]] [[خلیفه]] من بر شماست در زمان حیاتم و پس از مرگم، پس هر که با او [[مخالفت]] کند با من [[مخالفت]] کرده است" یادآوری کرد و او را به [[ترس]] از [[خداوند]] فراخواند. هم‌چنین [[روایت]] [[پیامبر]] را که در جمع همسرانش فرمود: "گویا یکی از شما را می‌بینم که سگان [[حوأب]] بر او پارس می‌کنند" به یادش آورد و گفت: "بپرهیز از این‌که تو او باشی" و او را از [[مخالفت با امام]] برحذر داشت. اما او از [[مخالفت]] و کینه‌توزی‌های خود دست برنداشت، تا آن‌جا که برخی [[صحابی]] بزرگ چون [[عمار یاسر]] با او زبان به سخن گشودند که ای عایشه! این [[فتنه‌ها]] از سوی تو است.
*عایشه پیش از حرکت به‌سوی [[بصره]] در ملاقاتی با ام‌سلمه، [[همسر]] بزرگ و گرامی [[پیامبر اکرم]] {{صل}} که از [[شیعیان]] [[امام علی]] {{ع}} به‌شمار می‌آمد و همواره بر [[عهد]] خویش با [[پیامبر اکرم]] {{صل}} [[وفادار]] بود، با او به [[گفت‌وگو]] پرداخت و وی را به [[همراهی]] با خود تحریک کرد. [[ام‌المؤمنین]] ام‌سلمه در [[احتجاج]] با عایشه، [[روایت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را که فرمود: "[[علی]] [[خلیفه]] من بر شماست در زمان حیاتم و پس از مرگم، پس هر که با او [[مخالفت]] کند با من [[مخالفت]] کرده است" یادآوری کرد و او را به [[ترس]] از [[خداوند]] فراخواند. هم‌چنین [[روایت]] [[پیامبر]] را که در جمع همسرانش فرمود: "گویا یکی از شما را می‌بینم که سگان [[حوأب]] بر او پارس می‌کنند" به یادش آورد و گفت: "بپرهیز از این‌که تو او باشی" و او را از [[مخالفت با امام]] برحذر داشت. اما او از [[مخالفت]] و کینه‌توزی‌های خود دست برنداشت، تا آن‌جا که برخی [[صحابی]] بزرگ چون [[عمار یاسر]] با او زبان به سخن گشودند که ای عایشه! این [[فتنه‌ها]] از سوی تو است.

نسخهٔ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۱


مقدمه

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. نهج البلاغه، نامه ۱: «وَ كَانَ مِنْ عَائِشَةَ فِيهِ فَلْتَةُ غَضَبٍ؛ فَأُتِيحَ لَهُ قَوْمٌ [قَتَلُوهُ‏] فَقَتَلُوهُ»
  2. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 537-538.
  3. ر.ک. نقش عایشه در اسلام، علامه عسکری
  4. موسوعة الامام علی ابن ابی طالب ج ۵ ص ۸۷، به نقل از الجمل ص ۱۵۹ و مقاتل الطالبین ص۵۵
  5. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۷۸.