←تربیت اعتقادی
| خط ۸: | خط ۸: | ||
#[[پرورش روحیه خودسازی]] برای [[ظهور امام مهدی]]: مدعی [[انتظار فرج]] [[مهدی]] از همه شایستهتر است که به [[خودسازی]] بپردازد و [[افکار]] و [[رفتار]] خویش را پالایش دهد تا راهی به اردوگاه او بیابد. بنابراین، از [[وظایف]] مهم [[تربیتی]] فرد در زمان [[غیبت امام زمان]]، توجه به [[تزکیه نفس]] و پرورش بعد [[اخلاقی]] و [[رفتاری]] خویش است؛ زیرا به فرموده [[خدای سبحان]]، تنها [[صالحان]] و [[پارسایان]] راهی به اردوگاه [[یاران مهدی]] خواهند داشت؛ چه اینکه او [[اصحاب]] آن [[حضرت]] را {{متن قرآن|عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«بندگان شایسته من ...» سوره انبیاء، آیه 105.</ref> میخواند؛ آنان [[بندگان]] [[صالح]] من هستند. [[عبودیت]] و [[شایستگی]] حاصل نمی شود، مگر با [[تزکیه نفس]] و [[خودسازی]]<ref> ر. ک: سيد اسداللّه هاشمى شهيدى، ظهور حضرت مهدى، ص 209.</ref><ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[زمینه‌سازی تربیتی مهدویت (مقاله)|زمینه‌سازی تربیتی مهدویت]]، ص؟.</ref>. | #[[پرورش روحیه خودسازی]] برای [[ظهور امام مهدی]]: مدعی [[انتظار فرج]] [[مهدی]] از همه شایستهتر است که به [[خودسازی]] بپردازد و [[افکار]] و [[رفتار]] خویش را پالایش دهد تا راهی به اردوگاه او بیابد. بنابراین، از [[وظایف]] مهم [[تربیتی]] فرد در زمان [[غیبت امام زمان]]، توجه به [[تزکیه نفس]] و پرورش بعد [[اخلاقی]] و [[رفتاری]] خویش است؛ زیرا به فرموده [[خدای سبحان]]، تنها [[صالحان]] و [[پارسایان]] راهی به اردوگاه [[یاران مهدی]] خواهند داشت؛ چه اینکه او [[اصحاب]] آن [[حضرت]] را {{متن قرآن|عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«بندگان شایسته من ...» سوره انبیاء، آیه 105.</ref> میخواند؛ آنان [[بندگان]] [[صالح]] من هستند. [[عبودیت]] و [[شایستگی]] حاصل نمی شود، مگر با [[تزکیه نفس]] و [[خودسازی]]<ref> ر. ک: سيد اسداللّه هاشمى شهيدى، ظهور حضرت مهدى، ص 209.</ref><ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[زمینه‌سازی تربیتی مهدویت (مقاله)|زمینه‌سازی تربیتی مهدویت]]، ص؟.</ref>. | ||
#[[پرورش روحیه مسئولیت‌پذیری]]: | #[[پرورش روحیه مسئولیت‌پذیری]]: | ||
#[[پرورش]] [[ | #[[پرورش]] آمادگی برای [[ظهور امام مهدی]]: هر فرد [[وظیفه]] دارد خود را آماده پیوستن به [[یاران مهدی]] سازد و این امر حاصل نمیشود، مگر با قطع تعلّقات به مادیات و زیر پا نهادن [[هواهای نفسانی]] و [[تعهد]] به [[ارزشهای دینی]]، چراکه [[وابستگی]] به [[دنیا]] [[آدمی]] را زمینگیر میکند و [[توان]] عبور از لذتهای مادی را از [[انسان]] سلب مینماید. [[قرآن کریم]] درباره دلبستگی به [[دنیا]] میفرماید: {{متن قرآن|وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ}}<ref>«و اگر می‌خواستیم (جایگاه) او را با آن آیات فرا می‌بردیم اما او به دنیا گرایید و از هوای نفس خود پیروی کرد؛ از این رو داستان او چون داستان سگ است که اگر به او بتازی له‌له می‌زند و اگر او را وانهی (باز) له‌له می‌زند؛ این داستان گروهی است که آیات ما را در» سوره اعراف، آیه 176.</ref> منظور این است که هر فرد [[روحیه]] عبور از مادیات و پشت سر نهادن آنها را داشته باشد، به نحوی که الآن اگر منادی ندا دهد: {{متن عربی|هذا امامکم فاتبعوه}}؛ بلافاصله حرکت کند، نه اینکه امروز و فردا کند و بگوید: [[کارها]] را ردیف کنم، بعدا [[خدمت]] [[امام]] میرسم<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[زمینه‌سازی تربیتی مهدویت (مقاله)|زمینه‌سازی تربیتی مهدویت]]، ص؟.</ref>. | ||
#[[دشمن‌شناسی (کفر به طاغوت)]]: | #[[دشمن‌شناسی (کفر به طاغوت)]]: | ||