آثار تربیتی انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[پرورش]] [[شناخت امام مهدی]]:''' از جمله اهداف والای [[تربیتی]] [[مکتب]] [[انتظار]]، [[معرفت امام عصر]]{{ع}} است. این امر چنان اهمیت والایی دارد که [[نبی]] مکرم [[اسلام]] [[معرفت]] نداشتن به [[امام زمان]]{{ع}} را مساوی با [[مرگ جاهلی]] می‌‌دانند واز آن جا که [[آدمی]] آن گونه می‌‌میرد که زیسته است، پس حیات چنین کسی نیز حیات جاهلانه وغیرمعقول خواهد بود. [[غایت]] وهدف نهایی از [[شناخت امام]]، [[شناخت]] [[مقام]] [[ربوبیت]] [[حضرت]] رحمان است. در [[بینش]] [[شیعی]]، [[معرفت امام عصر]] [[بهترین]] ودر [[حقیقت]] تنها راه دستیابی به معرفة [[الله]] است. برقراری [[حکومت اسلامی]] وگستراندن [[عدل]] در روی [[زمین]] به دست توانای [[حضرت]] [[ولیّ]] عصر{{ع}} خود مقدمه‌ای برای تأمین [[هدف]] والاتری است وآن این که زمینه‌ای فراهم شود تا بیشتر [[انسان‌ها]] بتوانند به مراتب [[معرفت]] لایق برسند<ref>مصباح [[یزدی]]، ۱۳۸۲: ۲۰</ref>. [[مکتب]] [[تربیتی]] [[انتظار]] نیز والاترین [[هدف]] خود را به واسطه آموزه‌های [[ناب]] [[مهدوی]]، [[معرفت]] [[الهی]] قرار داده است، همچنان که [[هدف]] اصلی [[قیام امام زمان]]{{ع}} ایجاد [[معرفت]] صحیح وخالی از ابهام نسبت به ذات باری تعالی در [[مدینه فاضله جهانی]] [[مهدوی]] است<ref>[[محمد نجفی|نجفی محمد]]، [[فاطمه هاشمی|هاشمی فاطمه]]، [[سمیه کیانی|کیانی، سمیه]] و [[حسین رجایی‌ راد|رجایی راد، حسین]]، [[مشرق موعود (نشریه)|مشرق موعود]]، [[ نگاهی به فلسفه تربیتی انتظار موعود در رویکرد شیعی با تاکید بر اهداف تربیتی (مقاله)|نگاهی به فلسفه تربیتی انتظار موعود در رویکرد شیعی با تاکید بر اهداف تربیتی]]، ص؟ </ref>.

#'''[[پرورش]] [[ایمان]] و [[تولی]] به [[امام مهدی]]:'''

#'''[[پرورش روحیه مسئولیت‌پذیری]]:'''

#'''[[پرورش]] آمادگی برای [[ظهور امام مهدی]]:''' هر فرد [[وظیفه]] دارد خود را آماده پیوستن به [[یاران مهدی]] سازد و این امر حاصل نمی‏‌شود، مگر با قطع تعلّقات به مادیات و زیر پا نهادن [[هواهای نفسانی]] و [[تعهد]] به [[ارزش‌‏های دینی]]، چراکه [[وابستگی]] به [[دنیا]] [[آدمی]] را زمین‏گیر می‏‌کند و [[توان]] عبور از لذت‏های مادی را از [[انسان]] سلب می‏نماید. [[قرآن کریم]] درباره دل‏بستگی به [[دنیا]] می‏‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ}}<ref>«و اگر می‌خواستیم (جایگاه) او را با آن آیات فرا می‌بردیم اما او به دنیا گرایید و از هوای نفس خود پیروی کرد؛ از این رو داستان او چون داستان سگ است که اگر به او بتازی له‌له می‌زند  و اگر او را وانهی (باز) له‌له می‌زند؛ این داستان گروهی است که آیات ما را در» سوره اعراف، آیه 176.</ref> منظور این است که هر فرد [[روحیه]] عبور از مادیات و پشت سر نهادن آنها را داشته باشد، به نحوی که الان اگر منادی ندا دهد: {{عربی|هذا امامکم فاتبعوه}}؛ بلافاصله حرکت کند، نه اینکه امروز و فردا کند و بگوید: [[کارها]] را ردیف کنم، بعدا [[خدمت]] [[امام]] می‌‏رسم<ref>[[محمد احسانی|احسانی، محمد]]، [[زمینه‌سازی تربیتی مهدویت (مقاله)|زمینه‌سازی تربیتی مهدویت]]، ص؟.</ref>.