قدرت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

قدرت الهی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۳۲

۱٬۶۴۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
-==مقدمه==
+==چیستی [[قدرت]]==
-*قدرت از [[صفات ]][[ذات خداوند]] است و در اصطلاح، صدور فعل از فاعل را گویند که از روی [[علم]] باشد<ref>بدایة الحکمة، مرحله ۱۲/ فصل ۶.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 375.</ref>.
+*[[قدرت]] جزء صفات ذاتی [[خداوند]] است و به معنای به وجود آمدن فعلی توسط وجود یا موجودی که عالم و [[آگاه]] به این [[قدرت]] است. اما [[قادر]] یعنی موجودی که انجام فعلی و یا ترک آن فعل  برایش یکسان باشد؛ به عبارتی می‌‌توان گفت [[قادر]] وجود یا موجودی است که اگر میل به انجام عملی را داشته باشد انجام می‌‌دهد و اگر میلی نداشته باشد از انجامش منصرف می‌‌شود<ref>ر.ک. فرهنگ شیعه، ص ۳۷۵ </ref>.
-*"[[قادر]]" موجودی است که فعل و ترک برای او برابر است؛ بدین معنا که اگر خواهد، می‌کند و اگر خواهد، نمی‌کند<ref>الالهیات‌، ۱/ ۱۳۳ و ۱۳۴.</ref>.
+*[[قدرت الهی]] صفت ثبوتی (یعنی صفاتی که برای [[خداوند]] کمال محسوب می‌‌شود) و ذاتی [[خداوند]] است، به طوری که فاعل این صفت یعنی [[خداوند]] کار خود را با [[اراده]] و از روی [[علم]] و [[آگاهی]] انجام می‌‌دهد، اما رکن در تعریف [[قدرت]] این است که [[قدرت]] باید حتما براساس [[اراده]] و میل [[خداوند]] نسبت به انجام دادن و یا عدم انجام دادن فعلی باشد، چنانکه [[آیات قرآن]] [[اراده]] و میل [[خداوند]] برای انجام فعلی و یا عدم انجام آن فعل را با این عبارت "فعال ما یشاء" توصیف کرده اند<ref>ر.ک. محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۶۳-۱۶۴ </ref>.
-*[[قرآن کریم]] در [[آیات]] بسیاری، از قدرت [[خداوند]] سخن گفته است؛ مثلًا: قدرت و [[سلطه]] مطلق او در [[رستاخیز]] [[ظهور]] می‌کند<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ هُم بَارِزُونَ لا يَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ لِّمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ}}؛ سوره غافر، آیه ۱۶.</ref> و [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] به دست قدرت اویند<ref>{{متن قرآن| لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}؛ سوره مائده، آیه ۱۲۰.</ref> و او پیوسته با قدرت خویش، [[آسمان‌ها]] را می‌گستراند<ref>{{متن قرآن|وَالسَّمَاء بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ}}؛ سوره ذاریات، آیه ۴۷.</ref> و قدرت‌ها، همه، از قدرت او سرچشمه می‌گیرند<ref>{{متن قرآن|قُلْ مَن بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلا يُجَارُ عَلَيْهِ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ}}؛ سوره مؤمنون، آیه ۸۸.</ref> و او بر همه چیز [[قادر]] است<ref>{{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ}}؛ سوره بقره، آیه ۲، {{متن قرآن|وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّاراً حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُواْ وَاصْفَحُواْ حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}، آیه ۱۰۹، {{متن قرآن|وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}،
+==[[آیات]] درباره [[قدرت الهی]]==
-آیه ۱۴۸، {{متن قرآن| أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ يُحْيِي هَذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَى طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَانظُرْ إِلَى حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ آيَةً لِّلنَّاسِ وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}، آیه ۲۵۹ و ....</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 375.</ref>.
+*در [[قرآن کریم]] از [[قدرت خداوند]] بسیار یاد شده است از جمله در [[آیات]]:
-*قدرت بی‌پایان [[الهی]] ریشه در [[علم الهی]] دارد و از مهم‌ترین صفات ثبوتیه و سرچشمه‌ بسیاری دیگر از صفات است. [[جهان]] [[آفرینش]]، با آن هماهنگی و بزرگی شگفتش، نشانه قدرت [[خداوند]] است. [[نظام]] [[تشریع]] و [[نظام]] [[آخرت]] نیز از دیگر نمودهای قدرت بی‌پایان خداوندند<ref>{{متن قرآن|وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِن مَّاء فَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى رِجْلَيْنِ وَمِنْهُم مَّن يَمْشِي عَلَى أَرْبَعٍ يَخْلُقُ اللَّهُ مَا يَشَاء إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}؛
+#{{متن قرآن|لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین و آنچه در آنهاست از آن خداوند است و او بر هر کاری تواناست» سوره مائده، آیه 120.</ref>
-سوره نور، آیه ۴۵؛ {{متن قرآن|لِّلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَإِن تُبْدُواْ مَا فِي أَنفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُم بِهِ اللَّهُ فَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاء وَيُعَذِّبُ مَن يَشَاء وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}؛ سوره بقره، آیه ۲۸۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 376.</ref>.
+#{{متن قرآن|يَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لَا يَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ}}<ref>«روزی که آنان آشکارند و هیچ چیز از ایشان بر خداوند پوشیده نیست؛ فرمانفرمایی در این روز از آن کیست؟ از آن خداوند یگانه دادفرما» سوره غافر، آیه 16.</ref>
-==معمای قدرت==
+#{{متن قرآن|قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ يُجِيرُ وَلَا يُجَارُ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«بگو: اگر می‌دانید، کیست که گستره (فرمانفرمایی) هر چیز در کف اوست و او پناه می‌دهد و در برابر (خواست) وی (به کسی) پناه داده نمی‌شود؟» سوره مؤمنون، آیه 88.</ref>
-*از دیرباز پرسش‌هایی معماگونه در باره قدرت [[خداوند]] مطرح کرده‌اند. [[پرسش‌ها]] را به گونه‌ای ساخته‌اند که هرگونه پاسخ مثبت و منفی به آنها، موجب [[انکار]] قدرت مطلق [[خداوند]] شود؛ مثلًا اینکه آیا [[خدا]] می‌تواند سنگی بیافریند که نتواند آن را بردارد، یا آیا می‌تواند موجودی بیافریند که نتواند نابودش کند.
+#{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«بی‌گمان خداوند بر هر کاری تواناست» سوره بقره، آیه ۲۰.</ref>
-*اما پاسخی که [[متکلمان]] به این معماها داده‌اند، این است که [[قدرت خدا]] محدودیت ندارد؛ ولی آن فرض‌ها نیز محال عقلی‌اند و شدنی نیستند. تحقق چنین فرض‌هایی مستلزم اجتماع نقیضین است؛ مثلًا تحقق اینکه [[خالق]] نتواند مخلوق را از میان بردارد، مستلزم این است که هم [[خالق]] باشد و هم نباشد؛ زیرا [[علت]] بر همه [[شئون]] معلول [[سلطه]] دارد<ref>المیزان‌، ۱۲/ ۳۰۵.</ref>. در روایتی آمده است که کسی از [[امام علی]] {{ع}} پرسید: "آیا [[پروردگار]] تو می‌تواند [[جهان]] را در تخم مرغی جای دهد بی آنکه [[جهان]] کوچک شود یا تخم مرغ فراخ گردد؟" [[امام]] پاسخ داد: "[[خداوند]] عجز و [[ناتوانی]] ندارد؛ ولی آنچه تو خواستی، شدنی نیست"<ref>التوحید، باب ۹/ ح ۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 376.</ref>.
+==[[شبهه]] درباره [[قدرت خداوند]]==
+*از گذشته پرسش‌هایی دربارۀ [[قدرت خداوند]] مطرح بوده است، پرسش‌هایی که موجب [[انکار]] [[قدرت خداوند]] می‌‌شد؛ مانند اینکه آیا [[خداوند]] می‌تواند سنگی بیافریند که نتواند آن را بردارد؟ یا آیا می‌تواند موجودی بیافریند که نتواند نابودش کند؟ دامنۀ این [[پرسش‌ها]] به زمان [[ائمه معصومین]]{{ع}} هم بر می‌‌گردد، در روایتی از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} آمده است که شخصی از ایشان سوال کرد: آیا [[پروردگار]] تو می‌تواند [[جهان]] را در تخم مرغی جای دهد بی آنکه [[جهان]] کوچک شود و یا تخم مرغ بزرگ گردد [[امام]] پاسخ داد: «[[خداوند]] عجز و [[ناتوانی]] ندارد؛ ولی آنچه تو خواستی شدنی نیست»<ref>التوحید، باب ۹/ ح ۹. </ref>.
+اما [[دانشمندان]] [[علم کلام]] به این نوع [[پرسش‌ها]] اینچنین پاسخ داده‌اند که از لحاظ [[عقلی]] چنین پرسش‌هایی نسبت به [[قدرت خداوند]] امری محال و غیر ممکن است چراکه تحقق چنین فرض‌هایی مستلزم اجتماع نقیضین است؛ مثلًا تحقق اینکه [[خالق]] نتواند مخلوق را از میان بردارد ([[خلقت]] سنگ بزرگ) مستلزم این است که هم [[خالق]] باشد و هم نباشد. [[خالق]] باشد، به این [[علت]] که [[خلقت]] سنگ توسط [[خداوند]] انجام شده و [[خالق]] نباشد به خاطر اینکه تمام موجودات در تمام مراحل و [[شئون]]، معلول و وابسطۀ به [[خداوند]] هستند و اگر موجودی مثل این سنگ از [[خالق]] [[تبعیت]] نکرد و وابسطۀ آن نشد بلکه قدرتش بیشتر از خالقش شد نتیجه این می‌‌شود که [[علت]] بودن [[خداوند]] برای چنین مخلقولی از بین می‌‌رود زیرا مخلوق دیگر [[وابستگی]] به [[خالق]] ندارد و زمانی که [[علت]] بودن [[خالق]] در تمام [[شئون]] مخلوق از بین رفت خالقیتش هم از بین می‌‌رود و تبدیل به مخلوق می‌‌شود<ref>ر.ک. فرهنگ شیعه، ص ۳۷۶ </ref>.
+*باید دانست هیچ قانونی در [[جهان]] قطعی نیست؛ زیرا اگر قانونی قطعی شود، [[قدرت]] و ارادۀ [[خدا]] محدود به [[پیروی]] از [[قانون]] خواهد شد و این مطلب یعنی همان حرفی که [[یهود]] دربارۀ [[خدا]] گفته اند: {{متن قرآن|يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ}}<ref>«و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref> و [[خدا]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ}}<ref>«دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>، در حالی که امکان نقض قوانینی که به صورت طبیعی و صد درصد در عالم وجود دارد برای ما وجود ندارد؛ اما [[خداوند]] که این [[قوانین]] را وضع کرده می‌‌تواند آنها را نقض کند. البته نقض این [[قوانین]] بدون [[استدلال]] نیست. وجود [[قدرت الهی]] بدون هیچگونه منعی می‌‌تواند [[قوانین]] را وضع و یا آن را نقض کند؛ زیرا منع این [[قدرت]] از دو طریق حاصل می‌‌شود که هردو طریق قابل اشکال است:
+#امتناع [[عقلی]] مثل [[خلقت]] سنگ که بلند کردنش از عهدۀ [[خالق]] خارج باشد این قسم از منع همانطور که در [[بیان]] فوق گفته شد نمی‌تواند اثبات کنند عجز [[خداوند]] باشد چراکه این امر محال [[عقلی]] و محال [[عقلی]] به [[قدرت]] و عجز [[خداوند]] متصف نمی‌شود<ref>ر.ک. محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۶۳-۱۶۴ </ref>.
+#امتناع عادی یعنی مخلوقات [[خداوند]] چنین قدرتی داشته باشند که بتوانند جلوی [[قدرت الهی]] را بگیرند چنین فرضی هم قابل تصور نیست؛ زیرا ممکن و مخلوق نمی‌تواند [[مانع]] نفوذ واجب‌الوجود و [[خالق]] شود.
+==نتیجه گیری==
+*بنابراین وقتی وضع و [[نقض ]][[قوانین]] زیر سیطرۀ [[خداوند]] قرار گرفت نتیجه‌اش این می‌‌شود که [[خداوند]] اگر [[اراده]] و [[دوست]] داشته باشد می‌‌تواند قانونی را وضع وبه همین ترتیب آن را نقض کند به این ترتیبب به واسطۀ این [[برهان]] [[قدرت خداوند]] مشخص و فهمیده شد<ref>ر.ک. محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۱۶۳-۱۶۴ </ref>.
 ==منابع==