بحث:انتظار راستین به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بحث:انتظار راستین به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۴۸

۱۸٬۹۱۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۷٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 ==نویسنده: آقای ظرافتی==
-==پاسخ تفصیلی ندارد==
+==پاسخ تفصیلی==
+==اهمیت [[انتظار راستین]]==
+*[[انتظار راستین]] آمیخته با آمادگی‌هایی است که دارای درجاتی است. برخی از [[منتظرین]] [[آمادگی]] ناقصی دارند و گروهی نیز [[آمادگی]] کامل دارند. کدام یک از این [[منتظرین]] مشمول أحبُّ الاعمال هستند؟ بدون [[شک]] کسانی که [[آمادگی]] کامل دارند به این [[مقام]] رفیع و بلند نائل می‌شوند؛ نه هر کسی که مدّعی [[انتظار]] باشد. مگر می‌شود ما [[منتظر]] میهمانی بس [[عزیز]] و عالیقدر باشیم و عمری را در [[انتظار]] مَقدم او به سر بریم، ولی حتّی ابتدایی‌ترین اسباب و وسایل [[پذیرایی]] را فراهم نکرده باشیم؟ اگر چنین شخصی مدّعی [[انتظار]] باشد، در حالی که هیچ [[آمادگی]] ندارد، [[مردم]] در [[عقل]] او [[شک]] می‌کنند<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، صد و ده سرمشق از سخنان حضرت علی، ج۱، ص۹۵ و گفتار معصومین{{ع}}، ج۱، ص۲۰۴.</ref>.
+*معنای [[انتظار راستین]] [[ظهور]] [[مصلح]] [[حقیقی]] و [[نجات‌بخش]] [[الهی]]، [[حضرت مهدی]] {{ع}} این نیست که [[مسلمانان]] در [[وظایف دینی]] خود دست روی دست گذاشته و در آنچه بر آنان [[واجب]] است فروگذاری کنند و به این [[امید]] که [[قائم آل محمد]] {{ع}} بیاید و [[کارها]] را درست کند از آنها دست بردارند. هر [[مسلمان]] موظف است خود را به انجام دستورهای [[اسلام]] [[مکلف]] بداند. این اشتباه است که کسی [[خیال]] کند همۀ [[کارها]] با [[اعجاز]] و [[دعا]] انجام می‌‌شود؛ بلکه از اسباب ظاهری و آدم‌های لایق و [[شایسته]] نیز [[کمک]] گرفته می‌‌شود و [[منتظر واقعی]] برای چنان برنامۀ مهمّی هرگز نمی‌تواند نقش تماشاچی را داشته باشد<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، صد و ده سرمشق از سخنان حضرت علی، ج۱، ص۹۵ و گفتار معصومین{{ع}}، ج۱، ص۲۰۴؛ جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص۱۶۵-۱۶۷؛ سلیمیان، خدامراد، مؤلفه‌‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟؛ کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص ۸.</ref>.
+[[انتظار سازنده]] و [[راستین]] در [[روایات]] به عنوان با [[فضیلت]] ترین [[عبادت]] یاد شده است<ref>{{متن حدیث|أفْضَلُ العِبادَهِ انْتِظارُ الفَرَجِ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.</ref>‌؛ زیرا [[انقلاب]] [[مهدی]] {{ع}}، آخرین حلقۀ [[مبارزه]] [[حق]] علیه [[باطل]] است و این [[مبارزه]] به [[پیروزی]] [[اهل حق]] خاتمه پیدا می‌کند‌. سهم [[انسان]] در این [[سعادت]] و [[پیروزی]]، مشروط به این است که [[انسان]] [[پیش از ظهور]]، از [[اهل حق]] باشد و [[انتظار]] [[پیروزی]] [[حکومت حق]] را داشته باشد و بخواهد به واقع [[منتظر]] وجود [[مبارک]] آن [[حضرت]] باشد و خویشتن را مهیا سازد، اگرچه با آماده کردن یک تیر باشد<ref>"لَیُعِدَّنَّ أَحَدُکُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً"؛ الغیبه، نعمانی، ص۳۲۰؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۶۶.</ref>.
+*[[انسان]] تا مرد میدان [[جهاد]] و [[مبارزه]] نشود نمی‌تواند خویشتن را در زمرۀ [[منتظران راستین]] آن [[حضرت]] بداند و این همان معنای بلندی است که در ادعیۀ [[نورانی]] شب‌های [[ماه مبارک رمضان]] به آن اشاره گردیده است: {{متن حدیث|وَ قَتْلًا فِی سَبِیلِکَ مَعَ وَلِیِّک فَوَفِّقْ لَنَا}}<ref>الغیبه نعمانی، ص۳۲۰؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۶۶</ref>. آنکه خویش را خواهان [[ظهور]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} می‌‌داند و [[امید]] [[اصلاح]] امور را از آن [[حضرت]] دارد اما خود اهل [[جهاد]] نیست سخن به گزاف گفته و در [[حقیقت]] نه [[منتظر]]، که منزوی از ایشان است زیرا در [[انتظار]] [[گشایش]] رایگان دشواری‌ها به دست [[امام عصر]] {{ع}} است و می‌‌خواهد در این مسیر دچار هیچ رنجی و متحمل هیچ هزینه ای نگردد در حالی که [[انتظار حقیقی]] [[ظهور]] آن [[حضرت]] به معنی [[آماده‌سازی]] عِده و عُده در تمامی زمینه‌ها از جمله مسائل نظامی و [[جهاد]] در راه خداست<ref>ر.ک: جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص۱۶۵-۱۶۷؛ کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص ۸.</ref>.
+*[[انتظار]] [[شایسته]] و سازنده آن است که [[انسان]] نسبت به وضعیت [[ظلم و ستم]] موجود ناراضی و معترض باشد و برای وضعیت مناسب و تحقق [[عدالت]] [[راستین]] گام بردارد تا [[شر]] و [[فساد]] از بیخ و بن برکنده شده و [[صلاح]] و [[تقوای الهی]] [[صلح]] و [[عدالت]] و [[آزادی]] و [[صداقت]] بر سراسر [[گیتی]] ‌گسترده شود و میان [[انسان‌ها]] در امر [[ثروت]] [[مساوات]] کامل برقرار ‌شود<ref>ر.ک: طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص۳۹ ـ ۴۱؛ محمدی منفرد، بهروز، چلچراغ حکمت، ج۱۰، ص۳۸- ۳۹.</ref>.
+*در مفهوم [[راستین]] [[انتظار]] سه نکتۀ مهم وجود دارد:
+#[[فرج]] و [[گشایش]] همچون نقطه روشنی است که [[انسان]] با [[انتظار]] به آن سو حرکت می‌‌کند، پس حرکت باید به سوی نقطۀ معینی باشد؛ یعنی به آن سویی که از طرف [[خدا]] ترسیم شده است. پس [[انتظار فرج]]، روشنی بخش [[دل‌ها]] با [[نور]] [[امید]] است؛ [[امید]] به [[رفع ظلم]] و تلاش در جهت ریشه کن نمودن آن، نه سکون و [[سکوت]] در برابر ستمگری‌های موجود در [[جامعه]]. در [[حقیقت انتظار]] [[فرج]]، درمان کنندۀ مشکل [[یأس]] است و [[شیعیان]] همیشه مخالف [[ستم]] بوده و ذکر همیشگی‌شان در هنگام مقاومت‌ها "یا [[حجت بن الحسن]] و یا [[مهدی]]" است علتی که وادار کنندۀ همیشگی [[شیعه]] برای [[ستیز]] با [[دشمنان]] است، [[انتظار فرج]] است و اگر [[شیعه]] [[انتظار فرج]] را به طور کامل [[درک]] کند هیچ گاه، مظلومی [[باقی]] نمی‌ماند؛ زیرا [[شیعیان]] در این صورت، [[ظلم]] را نپذیرفته و [[خداوند]] آنها را [[پیروز]] می‌‌گرداند<ref>ر.ک: طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص۳۹ ـ ۴۱؛ محمدی منفرد، بهروز، چلچراغ حکمت، ج۱۰، ص۳۸- ۳۹.</ref>.
+#توجه به سوی مرکز [[فرماندهی]] و [[ولایت الهی]] یعنی [[امام مهدی]] {{ع}} که این امر در [[رهبری]] [[معنوی]]؛ یعنی [[مرجعیت]] بازتاب یافته و اینکه [[رهبر]] مذهبی [[مسلمانان]] به ویژه [[شیعیان]] باید از بین پارساترین و نزدیکترین افراد به [[ارزش‌های الهی]] [[انتخاب]] شود به این [[دلیل]] است که رو به سوی قله والاتری داشته‌اند که آن قله [[امام مهدی]] {{ع}} است و ما این قلۀ بلند و متکامل را "[[انتظار فرج]]" می‌‌نامیم. چون [[انتظار فرج]] به معنای واقعی و اصیل خود، ما را وادار به حرکت به سمت قله‌های روشن و اُفق‌های دور دست می‌‌کند<ref>ر.ک: طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص۳۹ ـ ۴۱.</ref>.
+#مفهوم عمیق‌تر [[انتظار فرج]] این است که ما چون [[دوستدار]] امامیم باید آن طور که مورد پسند [[امام]] است [[زندگی]] کنیم و با یافتن الگویی مناسب ـ که جستجوی الگوی مطلوب از جمله اصیل‌ترین صفات [[بشر]] است ـ می‌‌توانیم [[نفس]] خود را به نمونۀ کوچکی از آن الگوی [[برتر]]، دگرگون ساخته و این الگوی مناسب که ارزش‌های والا در او تجسم یافته، [[امام مهدی]] {{ع}} است؛ از این رو در [[انتظار ظهور]] او بوده و سعی می‌‌کنیم با [[تهذیب نفس]] و سایر آمادگی‌ها، [[اعمال]] خود را مورد [[رضایت]] [[امام]] قرار دهیم و این معنای والا و [[حقیقی]] [[انتظار فرج]] است<ref>ر.ک: طاووسی، سکینه، انتظار از دیدگاه اهل بیت، ص۳۹ ـ ۴۱.</ref>.
+==آمادگی‌های [[انتظار راستین]]==
+*[[انتظار راستین]] آمادگی‌های ذیل را می‌‌خواهد:
+#[[خودسازی]]: [[یار]] آن [[حضرت]] بودن [[خودسازی]] می‌‌خواهد و باید نیروی [[علم]]، [[ایمان]] و [[ایثار]] را در خود زنده کند تا آن [[لیاقت]] حاصل شود. شخصی که [[انتظار امام زمان]] {{ع}} را می‌‌کشد، سعی می‌‌کند خود را به آن [[حضرت]] نزدیک کرده و [[اعمال]] و رفتارش را درست کند؛ [[حسادت]]، [[کینه]]، [[نفاق]] و کارهای خلاف را از خود دور کرده و خود را به [[فضایل اخلاقی]] آراسته کند چراکه [[منتظر واقعی]] برای چنان برنامۀ مهمّی هرگز نمی‌تواند نقش تماشاچی را داشته باشد؛ باید حتماً در صف [[منتظران واقعی]] قرار گیرد که این محتاج به داشتن اعمالی [[پاک]] و روحی [[پاک]] تر، برخورداری از [[شهامت]] و [[آگاهی]] [[کافی]] است. فرد [[ناپاک]] و آلوده چگونه می‌‌تواند [[منتظر]] تحوّل و انقلابی باشد که شعلۀ اوّلش دامان خودش را می‌‌گیرد. [[ظالم]] و [[ستمگر]] چگونه ممکن است در [[انتظار]] کسی بنشیند که طعمۀ شمشیرش [[خون]] [[ستمگران]] است و [[فاسد]] و [[نادرست]] چگونه می‌‌تواند در [[انتظار]] نظامی که افراد [[فاسد]] و [[نادرست]] در آن هیچ گونه نقشی ندارند، بلکه مطرود و منفور خواهند بود، روزشماری کند. این [[انتظار]] برای تصفیۀ [[روح]] و [[فکر]] و شستشوی جسم و [[جان]] از لوث آلودگی‌ها [[کافی]] است<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، پیدایش مذاهب، ص۱۱۸ و تفسیر نمونه، ج ۷، ص۳۸۴.</ref>.
+#[[اصلاح]] دیگران: [[منتظران راستین]] در عین حال، [[وظیفه]] دارند علاوه بر [[اصلاح]] خویش، در [[اصلاح]] دیگران نیز بکوشند؛ زیرا برنامۀ [[عظیم]] و سنگین [[انقلاب جهانی]] که انتظارش را می‌‌کشند یک برنامه فردی نیست؛ بلکه برنامه ای است که تمام عناصر تحوّل باید در آن شرکت جوید؛ باید کار به صورت دست جمعی و همگانی باشد؛ کوشش‌ها و تلاش‌ها باید هماهنگ گردد و عمق و وسعت این هماهنگی باید به [[عظمت]] همان برنامۀ [[انقلاب جهانی]] باشد که [[انتظار]] آن را دارند. در یک میدان وسیع مبارزۀ دست‌جمعی هیچ فردی نمی‌تواند از حال دیگران غافل بماند؛ بلکه موظّف است هر نقطه ضعفی را در هرکجا ببیند [[اصلاح]] کند؛ زیرا بدون شرکت فعّالانه و هماهنگِ تمام مبارزین، پیاده کردن چنان برنامه ای امکان پذیر نیست. بنابراین [[منتظران واقعی]] علاوه بر اینکه به [[اصلاح]] خویش می‌‌کوشند، وظیفۀ خود می‌‌دانند دیگران را نیز [[اصلاح]] کنند و به [[قدر]] [[توانایی]] خود [[امر به معروف و نهی از منکر]] کنند، همچنان که [[پیامبر بزرگوار اسلام]]{{صل}} فرمود: «همه شما [[رهبر]] یکدیگر و در راه [[اصلاح]] هم [[مسئول]] هستید»<ref> {{متن حدیث|کُلُّکُمْ رَاعٍ وَ کُلُّکُمْ مَسْئُولٌ عَنْ رَعِیَّتِهِ}}؛ مسلم بن حجاج قشیری، صحیح مسلم، ج ۳، ص ۲۰؛ محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، ج ۲، ص ۱۸؛ بحارالانوار، ج ۷۲، ص ۳۸.</ref>.<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۱۰۲؛ سلیمیان، خدامراد، مؤلفه‌‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟.</ref>
+#[[ایمان]] و [[عمل صالح]]: تحقّق [[انقلاب جهانی]] بدون یک [[ایمان]] مستحکم، که هر گونه [[ضعف]] و زبونی و [[ناتوانی]] را دور سازد و بدون [[اعمال]] صالحی که‌ راه را برای [[اصلاح]] [[جهان]] بگشاید، امکان‌پذیر نیست و آنها که در [[انتظار]] چنین برنامه‌ای هستند، هم باید سطح [[آگاهی]] و [[ایمان]] خود را بالا ببرند و هم در [[اصلاح]] خویش و [[اعمال]] خود بکوشند. تنها چنین کسانی هستند که می‌توانند نوید [[زندگی]] در [[حکومت]] او به خود دهند، نه آنها که با [[ظلم و ستم]] [[همکاری]] دارند! و نه آنها که از [[ایمان]] و [[عمل صالح]] بیگانه‌اند! نه افراد ترسو و زبونی که بر اثر [[ضعف]] [[ایمان]] از همه چیز حتّی از سایه خود می‌ترسند! و نه افراد [[سست]] و بی‌حال و بیکاره‌ای که دست روی دست گذارده و در برابر [[مفاسد]] محیط [[زندگی]] و [[جامعه]] شان [[سکوت]] [[اختیار]] کرده و کمترین تلاشی در راه [[مبارزه]] با [[فساد]] ندارند. آری [[انتظار راستین]] این است<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۱۰۰-۱۰۲، ۱۰۵، ۱۰۶.</ref>.
+#عرصه [[فرهنگ]]: عرصۀ [[فرهنگ]] از اساسی ترین عرصه‌هایی است که در [[زمینه سازی]] طلوع [[شمس]] [[مهدوی]]{{ع}} موثر است از این رو دریافت [[فهم]] صحیح [[انتظار]] در این عرصه سهم اساسی در تصحیح [[فرهنگ انتظار]] دارد. [[انسان]] [[منتظر]] در این عرصه می‌‌باید خویش را در محدودۀ [[اوامر الهی]] بگذارد و از قلمرو دستورهای [[قرآن و عترت]] [[تجاوز]] نکند تا [[فیض الهی]] از باطنش ریشه بگیرد و در ظاهرش [[تجلی]] کند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً حَبَسَ نَفْسَهُ عَلَیْنَا رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا}}<ref>المحاسن، ج۱، ص۲۷۸؛ کمال الدین، ج۲، ص۶۴۴؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۶.</ref>. این سخن [[نورانی]] نمود روشنی از جلوۀ [[انتظار حقیقی]] در عرصۀ [[فرهنگ]] را به نمایش می‌‌گذارد چراکه [[انسان]] [[منتظر]] در این عرصه می‌‌باید خویش را در محدودۀ [[اوامر الهی]] بگذارد و از قلمرو دستورهای [[قرآن و عترت]] [[تجاوز]] نکند. تلاش [[منتظران راستین]] حضرت [[بقیه الله]] {{ع}} در این عرصه می‌‌باید بر آن معطوف شود که [[معارف]] و مآثر [[قرآن و عترت]] {{ع}} را [[احیا]] و منتشر سازند. [[حقیقت انتظار]] در این عرصه آن است که [[منتظر]] [[معتقد]] و عارف به [[حضرت]] [[ولی الله]] اعظم {{ع}} براساس معرفتش امر آنان را [[احیا]] می‌‌کند و خویشتن را در محدودۀ [[اوامر]] ایشان منحصر می‌‌سازد تا [[فیض الهی]] از باطنش ریشه بگیرد و در ظاهرش [[تجلی]] کند<ref>ر.ک: جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص۱۶۵-۱۶۷؛ سلیمیان، خدامراد، مؤلفه‌‌های انتظار توانمند از نگاه روایات معصومین، ص؟؟؟.</ref>.
+==نتیجه گیری==
+*بنابراین، [[انتظار راستین]] در [[حقیقت]] نوعی [[آمادگی]] برای [[ملاقات]] است که [[آدمی]] را به حرکت و [[پایداری]] و [[مقاومت]] در مقابل حق‌ستیزان، [[اصلاح]] خود و [[جامعه]]، [[ایمان]] و [[عمل صالح]] و احیای [[معارف]] [[قرآن و عترت]] وا می‌‌دارد<ref>ر.ک: محمدی منفرد، بهروز، چلچراغ حکمت، ج۱۰، ص۳۸- ۳۹.</ref>.
 ==پانویس==
 {{یادآوری پانویس}}
 {{پانویس2}}