←مسئولیتهای انسان درباره خدا
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
از جمله: [[مسئولیتهای انسان درباره حق]] و [[مسئولیتهای انسان درباره حقیقت|حقیقت]] | از جمله: [[مسئولیتهای انسان درباره حق]] و [[مسئولیتهای انسان درباره حقیقت|حقیقت]] | ||
==[[مسئولیتهای انسان]] | ==[[مسئولیتهای انسان درباره خدا]]== | ||
==[[مسئولیتهای انسان]] درباره خویشتن== | ==[[مسئولیتهای انسان]] درباره خویشتن== | ||
*'''مسئولیت درباره [[عقل]]:''' [[عقل]] [[راهبرد]] [[انسان]] در مسیر [[زندگی]] و دربردارنده قوای استعداد و تشخیص [[انسان]] است. [[آدمی]] به کمک [[عقل]] خویش به [[کشف]] ناشناختهها میپردازد و پرده از مجهولات برمیدارد و میتواند [[زندگی دنیوی]] و اخروی را آباد و راحت سازد. از اینرو [[بهکارگیری عقل]] در [[جایگاه]] خود امری ویژه بهشمار میآید و نتیجه آن مسئولیتشناسی و [[مسئولیتپذیری]] در [[حوزه]] [[عقل]] و [[خرد]] است. از اینرو [[امام علی]] {{ع}} نقش [[عقل]] را جداکننده راه [[رستگاری]] از [[شقاوت]] میداند و میفرماید: [[بردباری]] پردهای است پوشنده و [[عقل]]، شمشیری است برنده. پس عیبهای اخلاقت را به [[بردباری]] بپوش و با هوای نفست به نیروی عقلت [[پیکار]] کن<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۱۶: {{متن حدیث|"الْحِلْمُ غِطَاءٌ سَاتِرٌ، وَ الْعَقْلُ حُسَامٌ قَاطِعٌ؛ فَاسْتُرْ خَلَلَ خُلُقِكَ بِحِلْمِكَ، وَ قَاتِلْ هَوَاكَ بِعَقْلِكَ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 691.</ref>. | *'''مسئولیت درباره [[عقل]]:''' [[عقل]] [[راهبرد]] [[انسان]] در مسیر [[زندگی]] و دربردارنده قوای استعداد و تشخیص [[انسان]] است. [[آدمی]] به کمک [[عقل]] خویش به [[کشف]] ناشناختهها میپردازد و پرده از مجهولات برمیدارد و میتواند [[زندگی دنیوی]] و اخروی را آباد و راحت سازد. از اینرو [[بهکارگیری عقل]] در [[جایگاه]] خود امری ویژه بهشمار میآید و نتیجه آن مسئولیتشناسی و [[مسئولیتپذیری]] در [[حوزه]] [[عقل]] و [[خرد]] است. از اینرو [[امام علی]] {{ع}} نقش [[عقل]] را جداکننده راه [[رستگاری]] از [[شقاوت]] میداند و میفرماید: [[بردباری]] پردهای است پوشنده و [[عقل]]، شمشیری است برنده. پس عیبهای اخلاقت را به [[بردباری]] بپوش و با هوای نفست به نیروی عقلت [[پیکار]] کن<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۱۶: {{متن حدیث|"الْحِلْمُ غِطَاءٌ سَاتِرٌ، وَ الْعَقْلُ حُسَامٌ قَاطِعٌ؛ فَاسْتُرْ خَلَلَ خُلُقِكَ بِحِلْمِكَ، وَ قَاتِلْ هَوَاكَ بِعَقْلِكَ"}}</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 691.</ref>. |