سیئه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۳: خط ۳:


==مقدمه==
==مقدمه==
*'''سَیّئه:''' از ریشه "سوء" به معنای [[بدی]] و چیزی که [[انسان]] را ناراحت کند. هر کار [[ناپسند]] و [[گناه]] را سیّئه می‌گویند، در مقابل حسنه که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن "سیّئات" است.
*'''سَیّئه''' از ریشه "سوء" به معنای [[بدی]] و چیزی که [[انسان]] را ناراحت کند. هر کار [[ناپسند]] و [[گناه]] را سیّئه می‌گویند، در مقابل حسنه که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن "سیّئات" است. در [[قرآن]]، هم به معنای کار [[زشت]] و [[گناه]] به کار رفته که موجب [[کیفر]] است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. [[قرآن]]، [[کیفر]] سیئه را یک برابر، امّا [[پاداش]] حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: [[حسنات]] و [[کارهای نیک]]، [[سیئات]] و [[بدی‌ها]] را از بین می‌برد {{متن قرآن|إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ}}<ref>«بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.</ref>. [[انسان]] با [[تقوا]] می‌کوشد که از او سیئه های سر نزند و اگر [[مرتکب گناه]] شد، فوری از آن [[توبه]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
*در [[قرآن]]، هم به معنای کار [[زشت]] و [[گناه]] به کار رفته که موجب [[کیفر]] است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. [[قرآن]]، [[کیفر]] سیئه را یک برابر، امّا [[پاداش]] حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: [[حسنات]] و [[کارهای نیک]]، [[سیئات]] و [[بدی‌ها]] را از بین می‌برد {{متن قرآن|إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ}}<ref>«بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.</ref>. [[انسان]] با [[تقوا]] می‌کوشد که از او سیئهای سر نزند و اگر [[مرتکب گناه]] شد، فوری از آن [[توبه]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۵ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۰۱:۵۶

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.


مقدمه

  • سَیّئه از ریشه "سوء" به معنای بدی و چیزی که انسان را ناراحت کند. هر کار ناپسند و گناه را سیّئه می‌گویند، در مقابل حسنه که به کارهای خیر و خوب گفته می‌شود. جمع آن "سیّئات" است. در قرآن، هم به معنای کار زشت و گناه به کار رفته که موجب کیفر است، هم حادثه‌های ناخوشایند و نامطلوب. قرآن، کیفر سیئه را یک برابر، امّا پاداش حسنه را ده برابر دانسته است و می‌فرماید: حسنات و کارهای نیک، سیئات و بدی‌ها را از بین می‌برد ﴿إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ[۱]. انسان با تقوا می‌کوشد که از او سیئه های سر نزند و اگر مرتکب گناه شد، فوری از آن توبه کند[۲].

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. «بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند» سوره هود، آیه ۱۱۴.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.