تکبیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پیشوایان الهی' به 'پیشوایان الهی') |
جز (جایگزینی متن - ')| ' به ')|') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[تکبیر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[تکبیر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
'''تکبیر''' به معنای بزرگ شمردن، به بزرگی یاد کردن، {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} گفتن است. یکی از [[واجبات]] و ارکان [[نماز]]، "تکبیرة الإحرام" است، یعنی گفتن {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} در آغاز [[نماز]] پس از [[نیّت]]. در فواصل متعدد [[نماز]] نیز [[تکبیر]] گفتن مستحبّ است. در تسبیحات اربعه و در [[تسبیح حضرت]] زهرا{{س}} و تکبیرهای روز [[عید فطر]] و قربان هم این ذکر وجود دارد. معنای آن یعنی [[خدا]] بزرگ‌تر است، بزرگ‌تر از آنکه به [[وصف]] آید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۵۸.</ref>. | '''تکبیر''' به معنای بزرگ شمردن، به بزرگی یاد کردن، {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} گفتن است. یکی از [[واجبات]] و ارکان [[نماز]]، "تکبیرة الإحرام" است، یعنی گفتن {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} در آغاز [[نماز]] پس از [[نیّت]]. در فواصل متعدد [[نماز]] نیز [[تکبیر]] گفتن مستحبّ است. در تسبیحات اربعه و در [[تسبیح حضرت]] زهرا{{س}} و تکبیرهای روز [[عید فطر]] و قربان هم این ذکر وجود دارد. معنای آن یعنی [[خدا]] بزرگ‌تر است، بزرگ‌تر از آنکه به [[وصف]] آید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۵۸.</ref>. | ||
==رابطه تکبیر با [[زیارت]]== | ==رابطه تکبیر با [[زیارت]]== | ||
نسخهٔ ۷ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۲۸
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تکبیر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
تکبیر به معنای بزرگ شمردن، به بزرگی یاد کردن، «اللَّهُ أَكْبَرُ» گفتن است. یکی از واجبات و ارکان نماز، "تکبیرة الإحرام" است، یعنی گفتن «اللَّهُ أَكْبَرُ» در آغاز نماز پس از نیّت. در فواصل متعدد نماز نیز تکبیر گفتن مستحبّ است. در تسبیحات اربعه و در تسبیح حضرت زهرا(س) و تکبیرهای روز عید فطر و قربان هم این ذکر وجود دارد. معنای آن یعنی خدا بزرگ‌تر است، بزرگ‌تر از آنکه به وصف آید[۱].
رابطه تکبیر با زیارت
- از آدابی که برای زیارت مرقدهای مطهر بیان شده، گفتن تکبیر و تهلیل هنگام تشرف است. یاد خدا و حمد و ستایش او و ذکر توحید و تسبیح و تنزیه، هم توجه دادن به عظمت خداوند است که چنین شخصیت‌های عظیمی آفریده که عظمتشان در عبودیت و تواضع در پیشگاه خداست، هم نوعی تعدیل نگاه و توجه انسان زائر است، تا درباره این پیشوایان الهی، دچار غلوّ نشود و نسبت های غلوّآمیز ندهد و محوریت توحید در همه مسائل حفظ شود. مثلًا در زیارت امام حسین(ع) روایت شده که قبل از زیارت و در بدو ورود، حتی وقتی به فرات می‌رسد تا غسل زیارت کند، صد مرتبه الله اکبر، صد مرتبه لا إِله إلّا الله و صد مرتبه صلوات بگوید. نیز در روایت است: هنگام زیارت، وقتی مقابل قبر امام معصوم(ع) قرار گرفت، اگر بگوید: «لا إِلَه إّلا اللهُ وَحْدَهُ لاشَرِیکَ لَهُ» ثواب بسیاری برای او نوشته می‌شود[۲]. ذکر گفتن وخدا را به یکتایی ستودن و او را بزرگ شمردن، در همه حال خوب است و در حرم‌های مطهر اولیایی که مظهر اخلاص و توحید و ذکر و تسبیح‌اند، خوب‌تر[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۵۸.
- ↑ مفاتیح الجنان، ادب پنجم از آداب زیارت.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۳۴۴.
