لقمان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
(←مقدمه) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
*سی سال [[وزیر]] [[حضرت داود]]{{ع}} بود. عمری طولانی داشت، به جاهای بسیاری سفر می‌کرد. [[وفات]] و مدفن او را در [[رمله]] از سرزمین [[فلسطین]] دانسته‌اند. | *سی سال [[وزیر]] [[حضرت داود]]{{ع}} بود. عمری طولانی داشت، به جاهای بسیاری سفر می‌کرد. [[وفات]] و مدفن او را در [[رمله]] از سرزمین [[فلسطین]] دانسته‌اند. | ||
*[[قرآن کریم]] هم به [[حکمت]] او اشاره دارد{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ...}}<ref> «و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.</ref> و هم نصایحی را که فرزندش داشته [[نقل]] می‌کند{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}}<ref> «و (یاد کن) آنگاه را که لقمان به پسرش- در حالی که بدو اندرز می‌داد- گفت: پسرکم! به خداوند شرک مورز که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.</ref>. | *[[قرآن کریم]] هم به [[حکمت]] او اشاره دارد{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ...}}<ref> «و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.</ref> و هم نصایحی را که فرزندش داشته [[نقل]] می‌کند{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}}<ref> «و (یاد کن) آنگاه را که لقمان به پسرش- در حالی که بدو اندرز می‌داد- گفت: پسرکم! به خداوند شرک مورز که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.</ref>. | ||
*یکی از [[سوره‌های قرآن]] هم که از او مواعظش سخن گفته است به نام [[سوره]] | *یکی از [[سوره‌های قرآن]] هم که از او مواعظش سخن گفته است به نام [[سوره]] لقمان است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۹۵.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۲۱
متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.
مقدمه
- لقمان: انسان وارسته و پاک و حکیمی که از نسل حضرت ابراهیم بود و در زمان حضرت ایوب و داود می‌زیست. بعضی او را از پیامبران دانسته‌اند، برخی هم پیامبرش نمی‌دانند، بلکه انسان خردمند و فرزانه‌ای از مردم حبشه می‌شناسند که خداوند به او به جای نبوت، "حکمت" داده بود. سخنان حکیمانه و پندهای دلنشین او معروف است.
- سی سال وزیر حضرت داود(ع) بود. عمری طولانی داشت، به جاهای بسیاری سفر می‌کرد. وفات و مدفن او را در رمله از سرزمین فلسطین دانسته‌اند.
- قرآن کریم هم به حکمت او اشاره دارد﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ...﴾[۱] و هم نصایحی را که فرزندش داشته نقل می‌کند﴿وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ﴾[۲].
- یکی از سوره‌های قرآن هم که از او مواعظش سخن گفته است به نام سوره لقمان است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ «و به راستی ما به لقمان فرزانگی داده‌ایم» سوره لقمان، آیه ۱۲.
- ↑ «و (یاد کن) آنگاه را که لقمان به پسرش- در حالی که بدو اندرز می‌داد- گفت: پسرکم! به خداوند شرک مورز که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۹۵.