اندیشه امامت‌پژوهانه صفار در بصائرالدرجات (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در ابتدای چكیده مقاله می‌نویسد: «حدیث معصومان{{عم}} همواره یکی از منابع مهم در استنباط معارف دینی در گستره‌ای مختلفی بوده است. توجه به این مقوله چنان ذهن و ضمیر برخی عالمان امامیه یعنی محدثان و نص‌گرایان را به خویش مشغول داشته که به خویش اجازه نمی‌دادند از حدود و ثغور ترسیم شد در روایات فراتر روند. بر همین اساس، در عرصه‌ای گوناگونی چون کلام، تفسیر، فقه و ... تنها می‌کوشیدند که از رهگذر نقل نص احادیث و تبویب آن، نظام فکری خویش را عرضه سازند. عدم تصریح به اندیشه و ارا ضمنی آن در خلالِ متون روایی، بازشناختِ آن را دشوار ساخت است. [[محمد بن حسن صفار]] یکی از نص‌گرایانی است که با نگارش کتابی روایی چون بصار الدرجات کوشید تا نگرش خویش در گستر اعتقادات و به صورت خاص امامت را به منصه ظهور در آورد. تحلیل باب‌بندی کتاب و در کنار هم قرار دادن متون روایی مشابه در آن نشان می‌دهد که دغدغه اصلی صفار در عرصه امامت‌پژوهی، ضرورت وجود امام و ویژگی‌ای او است. او در میان ویژگی‌های امام بر علم و مسائل در پیوند با آن چون منابع، وسای دریافت و گستره آن و قدرت تأکید بسیار دارد».<ref name=p1></ref>

*چكیده؛

*درآمد؛