بحث:نفس زکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۳

نفس زکیه در فرهنگنامه آخرالزمان

نفس زکیه اسمی است برای یکی از مردان بنی‌هاشمی که پیش از قیام حضرت مهدی(ع) در مکه به شهادت می‌‌رسد. شهادت نفس زکیه یکی از نشانه‌های حتمی ظهور به حساب می‌‌آید. رسول خدا(ص) می‌‌فرماید: به یقین ظهور حضرت مهدی(ع) پس از شهادت نفس زکیه خواهد بود. نفس زکیه مردی است از آل محمد(ص) و نام او محمد است و نام پدرش حسن. حضرت قائم(ع) پیش از قیام، نفس زکیه را به نیابت از خود به سوی مردم مکه می‌‌فرستد تا آنان را به سوی حضرت دعوت نماید و به او دستور می‌‌دهد: به مکه برو و به مردم آن بگو من فرستاده مهدی هستم. نفس زکیه به مکه رفته و پیام حضرت را به مردم مکه می‌‌رساند و می‌‌گوید: ما خاندان رحمت الهی هستیم و پیامبری و خلافت از آن ماست و ما فرزندان رسول خدا و ذریه پیامبران الهی هستیم. ما همواره پس از درگذشت رسول خدا مورد ستم قرار گرفته‌ایم و حق ما را از ما گرفته‌اند، اکنون ما شما را به یاری می‌‌طلبیم. مردم مکه علیه او برمی‌خیزند و او را همراه برادر و هفتاد نفر از مردان صالح، بدون هیچ گناهی در بین رکن و مقام، در مسجد الحرام خواهند کشت. زمانی که آنان مظلومانه به شهادت می‌‌رسند دیگر مهلت عذرخواهی و توبه از ستمکاران گرفته خواهد شد و آسمان و زمین بر آنان غضب خواهند کرد. پس از گذشت پانزده روز از شهادت نفس زکیه و یاران او، حضرت مهدی(ع) قیام خود را آغاز می‌‌نماید و با یاران اندکی که گرد او جمع شده‌اند خروج می‌‌نماید. در این حال صدایی آسمانی مردم را مورد خطاب قرار داده و می‌‌گوید: ای مردم امیر و امام شما مهدی(ع) است که زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، پس از آنکه پر از ظلم و جور شده است. یاران حضرت مهدی(ع)، ایشان را در کمال عزت و شکوه و جلال همراهی می‌‌کنند و به شرق و غرب عالم رفته و همه دنیا را فتح خواهند کرد، و عدالت را در سرتاسر گیتی به اجرا خواهند گذاشت. و دنیا در آن روز چنان پربرکت خواهد بود که مردم هرگز چنین نعمتی را مشاهده نکرده‌اند، آسمان یکسره باران رحمت می‌‌بارد و زمین تمام سرسبزی خود را آشکار می‌‌کند^[۱]^[۲].

↑ ملاحم: ص ۱۳۹ - ۱۷۹ – ۶۱ و الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۴۸ و غیبت طوسی: ص ۲۷۱ و ۲۷۹ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۰۷.
↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۸۵-۵۸۶.

[1] ملاحم: ص ۱۳۹ - ۱۷۹ – ۶۱ و الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۴۸ و غیبت طوسی: ص ۲۷۱ و ۲۷۹ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۰۷.

[2] حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۸۵-۵۸۶.

[۱]

[۲]

نسخهٔ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۹ (نمایش مبدأ) Saqi (بحث \| مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «==نفس زکیه در فرهنگنامه آخرالزمان== *نفس زکیه اسمی است برای یکی از مردان بنی‌ه...» ایجاد کرد)		نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۳ (نمایش مبدأ) Wasity (بحث \| مشارکت‌ها) جز (جایگزینی متن - ']] صفحه' به ']]، ص')
خط ۱:		خط ۱:
	==نفس زکیه در فرهنگنامه آخرالزمان==		==نفس زکیه در فرهنگنامه آخرالزمان==
	*نفس زکیه اسمی است برای یکی از مردان بنی‌هاشمی که پیش از [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکه]] به [[شهادت]] می‌‌رسد. [[شهادت]] نفس زکیه یکی از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] به حساب می‌‌آید. [[رسول خدا]]{{صل}} می‌‌فرماید: به [[یقین]] [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} پس از [[شهادت]] نفس زکیه خواهد بود. نفس زکیه مردی است از [[آل محمد]]{{صل}} و نام او [[محمد]] است و نام پدرش [[حسن]]. [[حضرت قائم]]{{ع}} پیش از [[قیام]]، نفس زکیه را به [[نیابت]] از خود به سوی [[مردم]] [[مکه]] می‌‌فرستد تا آنان را به سوی [[حضرت]] [[دعوت]] نماید و به او [[دستور]] می‌‌دهد: به [[مکه]] برو و به [[مردم]] آن بگو من فرستاده [[مهدی]] هستم. نفس زکیه به [[مکه]] رفته و [[پیام]] [[حضرت]] را به [[مردم]] [[مکه]] می‌‌رساند و می‌‌گوید: ما [[خاندان]] [[رحمت الهی]] هستیم و [[پیامبری]] و [[خلافت]] از آن ماست و ما [[فرزندان]] [[رسول خدا]] و ذریه [[پیامبران الهی]] هستیم. ما همواره پس از درگذشت [[رسول خدا]] مورد [[ستم]] قرار گرفته‌ایم و [[حق]] ما را از ما گرفته‌اند، اکنون ما شما را به [[یاری]] می‌‌طلبیم. [[مردم]] [[مکه]] علیه او برمی‌خیزند و او را همراه [[برادر]] و هفتاد نفر از مردان [[صالح]]، بدون هیچ گناهی در بین [[رکن و مقام]]، در [[مسجد الحرام]] خواهند کشت. زمانی که آنان مظلومانه به [[شهادت]] می‌‌رسند دیگر مهلت عذرخواهی و [[توبه]] از [[ستمکاران]] گرفته خواهد شد و [[آسمان]] و [[زمین]] بر آنان [[غضب]] خواهند کرد. پس از گذشت پانزده روز از [[شهادت]] نفس زکیه و [[یاران]] او، [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] خود را آغاز می‌‌نماید و با [[یاران]] اندکی که گرد او جمع شده‌اند [[خروج]] می‌‌نماید. در این حال [[صدایی آسمانی]] [[مردم]] را مورد خطاب قرار داده و می‌‌گوید: ای [[مردم]] [[امیر]] و [[امام]] شما [[مهدی]]{{ع}} است که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد، پس از آنکه پر از [[ظلم و جور]] شده است. [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}}، ایشان را در کمال [[عزت]] و [[شکوه]] و جلال [[همراهی]] می‌‌کنند و به [[شرق]] و [[غرب]] عالم رفته و همه [[دنیا]] را [[فتح]] خواهند کرد، و [[عدالت]] را در سرتاسر [[گیتی]] به [[اجرا]] خواهند گذاشت. و [[دنیا]] در آن روز چنان پربرکت خواهد بود که [[مردم]] هرگز چنین نعمتی را مشاهده نکرده‌اند، [[آسمان]] یکسره [[باران]] [[رحمت]] می‌‌بارد و [[زمین]] تمام سرسبزی خود را [[آشکار]] می‌‌کند<ref>ملاحم: ص ۱۳۹ - ۱۷۹ – ۶۱ و الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۴۸ و غیبت طوسی: ص ۲۷۱ و ۲۷۹ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۰۷.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده\|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)\|فرهنگنامه آخرالزمان]] ~~صفحه~~ ۵۸۵-۵۸۶.</ref>.		*نفس زکیه اسمی است برای یکی از مردان بنی‌هاشمی که پیش از [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکه]] به [[شهادت]] می‌‌رسد. [[شهادت]] نفس زکیه یکی از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] به حساب می‌‌آید. [[رسول خدا]]{{صل}} می‌‌فرماید: به [[یقین]] [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} پس از [[شهادت]] نفس زکیه خواهد بود. نفس زکیه مردی است از [[آل محمد]]{{صل}} و نام او [[محمد]] است و نام پدرش [[حسن]]. [[حضرت قائم]]{{ع}} پیش از [[قیام]]، نفس زکیه را به [[نیابت]] از خود به سوی [[مردم]] [[مکه]] می‌‌فرستد تا آنان را به سوی [[حضرت]] [[دعوت]] نماید و به او [[دستور]] می‌‌دهد: به [[مکه]] برو و به [[مردم]] آن بگو من فرستاده [[مهدی]] هستم. نفس زکیه به [[مکه]] رفته و [[پیام]] [[حضرت]] را به [[مردم]] [[مکه]] می‌‌رساند و می‌‌گوید: ما [[خاندان]] [[رحمت الهی]] هستیم و [[پیامبری]] و [[خلافت]] از آن ماست و ما [[فرزندان]] [[رسول خدا]] و ذریه [[پیامبران الهی]] هستیم. ما همواره پس از درگذشت [[رسول خدا]] مورد [[ستم]] قرار گرفته‌ایم و [[حق]] ما را از ما گرفته‌اند، اکنون ما شما را به [[یاری]] می‌‌طلبیم. [[مردم]] [[مکه]] علیه او برمی‌خیزند و او را همراه [[برادر]] و هفتاد نفر از مردان [[صالح]]، بدون هیچ گناهی در بین [[رکن و مقام]]، در [[مسجد الحرام]] خواهند کشت. زمانی که آنان مظلومانه به [[شهادت]] می‌‌رسند دیگر مهلت عذرخواهی و [[توبه]] از [[ستمکاران]] گرفته خواهد شد و [[آسمان]] و [[زمین]] بر آنان [[غضب]] خواهند کرد. پس از گذشت پانزده روز از [[شهادت]] نفس زکیه و [[یاران]] او، [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] خود را آغاز می‌‌نماید و با [[یاران]] اندکی که گرد او جمع شده‌اند [[خروج]] می‌‌نماید. در این حال [[صدایی آسمانی]] [[مردم]] را مورد خطاب قرار داده و می‌‌گوید: ای [[مردم]] [[امیر]] و [[امام]] شما [[مهدی]]{{ع}} است که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد، پس از آنکه پر از [[ظلم و جور]] شده است. [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}}، ایشان را در کمال [[عزت]] و [[شکوه]] و جلال [[همراهی]] می‌‌کنند و به [[شرق]] و [[غرب]] عالم رفته و همه [[دنیا]] را [[فتح]] خواهند کرد، و [[عدالت]] را در سرتاسر [[گیتی]] به [[اجرا]] خواهند گذاشت. و [[دنیا]] در آن روز چنان پربرکت خواهد بود که [[مردم]] هرگز چنین نعمتی را مشاهده نکرده‌اند، [[آسمان]] یکسره [[باران]] [[رحمت]] می‌‌بارد و [[زمین]] تمام سرسبزی خود را [[آشکار]] می‌‌کند<ref>ملاحم: ص ۱۳۹ - ۱۷۹ – ۶۱ و الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۴۸ و غیبت طوسی: ص ۲۷۱ و ۲۷۹ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۰۷.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده\|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)\|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۵۸۵-۵۸۶.</ref>.