حدیث باب حطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]') |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
* [[باب حطه]] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۳
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث باب حطه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
در قرآن کریم، دربارۀ ورود بنی اسرائیل به بیت المقدس پس از هجرت از مصر آمده است که به آنان گفته شد وارد اورشلیم (شهر خدا) شوید و هنگام ورود، به سجده بیفتید و بگویید: "حطّه"، تا گناهان شما آمرزیده شود (﴿وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ﴾[۱]، ﴿وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُواْ هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُواْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُواْ حِطَّةٌ وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ﴾[۲]). "باب حطّه"، یعنی دری که هنگام ورود از آن حطّه می‌گفتند تا آمرزیده شوند. البته به نقل قرآن و منابع روایی، آنان از روی استهزاء آن کلمه را عوض می‌کردند و به جای آن حنطه (گندم) می‌گفتند[۳].
مقدمه
- اینکه اهل بیت پیامبر (ص) در روایات به عنوان باب حطه معرفی شده‌اند، یعنی این خاندان و محبت و ولایت آنان وسیلۀ آمرزش و رحمت الهی و برخورداری از نعمت‌های فراوان و برکت در زندگی است و پذیرش ولایت اهل بیت(ع) و پنج تن آل عبا زمینه‌ساز شمول رحمت الهی و رسیدن به سعادت ابدی است.
بنی اسرائیل که آن واژه را از روی استهزاء عوض کردند، کیفر الهی بر آنان نازل شد و دچار طاعون شدند. رهاکنندگان اهل بیت(ع) نیز از سعادت محرومند. امام علی(ع) فرمود: "أنا باب حطّة"[۴] و پیامبر خدا(ص) فرمود: "علیّ بن أبی طالب باب حطّة من دخل منه کان مؤمنا و من خرج منه کان کافرا"[۵] نیز فرمود: "مثل أهل بیتی فیکم. . . مثل باب حطّة، من دخله نجا و من لم یدخله هلک"[۶] و نیز فرمود: "مثل أهل بیتی مثل باب حطّة فی بنی اسرائیل"[۷] علامه مجلسی پس از نقل این حدیث، از تفسیر امام عسکری(ع) نقل می‌کند که: در باب حطّۀ بنی اسرائیل، نام‌های پیامبر و أئمه(ع) نوشته شده بود و به آنان امر شد که در برابر آنها خضوع و به فضیلت آنان اقرار کنند و نپذیرفتند و عذاب بر آنان نازل شد. این حدیث، از فضایل مهمّ خاندان پیامبر و علی بن ابی طالب(ع) است و شأن و مقام آنان را نزد خدای متعال نشان می‌دهد.[۸].[۹]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بقره، آیه ۵۸
- ↑ اعراف آیۀ ۱۶۱
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۰۵.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴ ص ۹
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴ ص ۹
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴ ص ۹
- ↑ بحار الأنوار، ج ۴ ص ۹
- ↑ دربارۀ این حدیث، از جمله ر. ک: احقاق الحق، ج ۷ص ۱۴۳، بحار الأنوار، ج ۲۳ ص ۱۰۴، اهل البیت فی الکتاب و السّنة ص ۸۹، دانشنامه امام علی، ج ۱۰ ص ۲۸۰
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۰۵.
