ولادت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

ولادت امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۲

۹۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۶٬۰۸۹

ویرایش

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==ولادت [[پنهان]]==
-*از حوادث مهم در [[تاریخ]][[ بشر]]، ولادت آخرین ذخیرۀ [[الهی]] و [[موعود]] امت‏ها، [[حضرت مهدی]] {{ع}}‏ است که از مسلمات [[تاریخ]] به شمار می‌‏آید و [[امامان]] {{ع}}، [[دانشمندان]] و [[تاریخ‌نویسان]] [[شیعه]]، بلکه مورخان و محدثانی از [[اهل سنت]] به این حادثه بزرگ تصریح نموده، آن را یک واقعیت دانسته‌‏اند<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، چشم‏به‏راه مهدی عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف، ص ۳۱۸.</ref>.
+*از حوادث مهم در [[تاریخ]][[ بشر]]، ولادت آخرین ذخیرۀ [[الهی]] و [[موعود]] امت‏ها، [[حضرت مهدی]] {{ع}}‏ است که از مسلمات [[تاریخ]] به شمار می‌‏آید و [[امامان]] {{ع}}، [[دانشمندان]] و [[تاریخ‌نویسان]] [[شیعه]]، بلکه مورخان و محدثانی از [[اهل سنت]] به این حادثه بزرگ تصریح نموده، آن را یک واقعیت دانسته‌‏اند<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، [[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]، ص ۳۱۸.</ref>.
 *[[حضرت مهدی]] {{ع}} [[امام دوازدهم]] [[شیعیان]]، [[شب جمعه]] [[نیمۀ شعبان]] ۲۵۵ قمری در [[شهر]] سامراء به [[دنیا]] آمد که یکی از ویژگی‏‌های ولادت حضرت‏، [[پنهان]] بودن آن است که [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: «در [[قائم]] ما سنت‌‏هایی از [[پیامبران]] وجود دارد... و اما از [[ابراهیم]] پنهانی ولادت و کناره‏‌گیری از [[مردم]]»<ref>{{متن حدیث|فِی‏ الْقَائِمِ‏ مِنَّا سُنَنٌ‏ مِنْ‏ سُنَنِ‏ الْأَنْبِیَاءِ {{ع}}... وَ سُنَّةٌ مِنْ إِبْرَاهِیمَ... ِ وَ أَمَّا مِنْ إِبْرَاهِیمَ فَخَفَاءُ الْوِلَادَةِ وَ اعْتِزَالُ النَّاسِ...‏‏‏}}، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۵۶۷</ref>.  [[امام صادق]] {{ع}} نیز فرمود: «ولادت [[صاحب الامر]] بر این [[خلق]] پوشیده است تا چون [[ظهور]] کند،[[ بیعت]] کسی بر گردنش نباشد»<ref>{{متن حدیث|صَاحِبُ‏ هَذَا الْأَمْرِ تَعْمَی‏ وِلَادَتُهُ‏ عَلَی‏ هَذَا الْخَلْقِ‏ لِئَلَّا یَکُونَ‏ لِأَحَدٍ فِی‏ عُنُقِهِ‏ بَیْعَةٌ إِذَا خَرَجَ‏}}، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۴۷۹، ح ۱.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۱۲.</ref>
 ==[[راز]] [[مخفی بودن ولادت]]==
-*از [[روایات]] استفاده می‌شود، مهم‏ترین فلسفۀ [[غیبت]]، در [[امان]] ماندن [[حضرت مهدی]]{{ع}} از خطر نابودی است. به همین خاطر ولادت ایشان نیز مخفی بوده همانطور که ولادت [[ابراهیم خلیل]] {{ع}} از [[ترس]] کشته شدن به دست [[پادشاه]] زمانش مخفیانه بوده و ولادت [[موسی بن عمران]] {{ع}} از [[ترس]] کشته شدن به دست [[فرعون]] پنهانی بوده است و لذا ولادت پنهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} امری عادی و معمولی است<ref>ر.ک: صافی گلپایگانی، لطف اللّه، منتخب الاثر، ص ۳۵۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۶۹، ۴۷۰.</ref>.
+*از [[روایات]] استفاده می‌شود، مهم‏ترین فلسفۀ [[غیبت]]، در [[امان]] ماندن [[حضرت مهدی]]{{ع}} از خطر نابودی است. به همین خاطر ولادت ایشان نیز مخفی بوده همانطور که ولادت [[ابراهیم خلیل]] {{ع}} از [[ترس]] کشته شدن به دست [[پادشاه]] زمانش مخفیانه بوده و ولادت [[موسی بن عمران]] {{ع}} از [[ترس]] کشته شدن به دست [[فرعون]] پنهانی بوده است و لذا ولادت پنهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} امری عادی و معمولی است<ref>ر.ک: [[لطف اللّه صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف اللّه]]، منتخب الاثر، ص ۳۵۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۶۹، ۴۷۰.</ref>.
-*[[راز]] مخفی نگه داشتن ولادت [[مهدی]] {{ع}} این بود که خلفای [[بنی عباس]]، از طریق روایاتی که [[پیامبر]] {{صل}} و [[ائمه طاهرین]] {{ع}} [[نقل]] شده بود، می‌دانستند [[دوازدهمین امام]]، همان [[مهدی]] است که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند و [[دولت]] [[جباران]] را سرنگون می‌سازد و [[طاغوت]] را به [[قتل]] می‌رساند، لذا درصدد برآمدند تا این [[نور]] را خاموش کنند و او را به [[قتل]] برسانند. ازاین‌رو، جاسوسان و مراقبانی گماشتند؛ حتی قابله‌هایی را [[مأمور]] کردند تا داخل منزل [[امام عسکری]] {{ع}} را زیر نظر بگیرند. لیکن [[خداوند]]، در هرحال، [[نور هدایت]] را پاینده خواهد داشت. این بود که [[خدا]] به ارادۀ خویش، دوران بارداری [[مادر]] او را [[پنهان]] ساخت<ref>ر.ک: لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص ۳۵۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۱۸۳، ۱۸۴.</ref>.
+*[[راز]] مخفی نگه داشتن ولادت [[مهدی]] {{ع}} این بود که خلفای [[بنی عباس]]، از طریق روایاتی که [[پیامبر]] {{صل}} و [[ائمه طاهرین]] {{ع}} [[نقل]] شده بود، می‌دانستند [[دوازدهمین امام]]، همان [[مهدی]] است که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند و [[دولت]] [[جباران]] را سرنگون می‌سازد و [[طاغوت]] را به [[قتل]] می‌رساند، لذا درصدد برآمدند تا این [[نور]] را خاموش کنند و او را به [[قتل]] برسانند. ازاین‌رو، جاسوسان و مراقبانی گماشتند؛ حتی قابله‌هایی را [[مأمور]] کردند تا داخل منزل [[امام عسکری]] {{ع}} را زیر نظر بگیرند. لیکن [[خداوند]]، در هرحال، [[نور هدایت]] را پاینده خواهد داشت. این بود که [[خدا]] به ارادۀ خویش، دوران بارداری [[مادر]] او را [[پنهان]] ساخت<ref>ر.ک: [[لطف اللّه صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف اللّه]]، منتخب الاثر، ص ۳۵۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۱ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۱۸۳، ۱۸۴.</ref>.
 ==خبر ولادت==
 *[[امام حسن عسکری]] {{ع}} که از [[دشمنی]] [[خلفای عباسی]] [[آگاه]] بودند. ولادت [[فرزند]] خویش را [[پنهان]] داشت؛ اما [[شیعیان]] [[امین]] را از [[تولد]] او [[آگاه]] ساخت و برای رسیدن بدین [[هدف]] از راه‌های متعددی بهره جست. بنابر [[روایات]]، عمه خویش [[حکیمه]] را شب [[تولد حضرت مهدی]] {{ع}} به [[خانه]] خود فرا خواند تا بر این رویداد [[گواه]] باشد. نیز قابله‌ای [[غیر شیعه]] بر بالین [[همسر]] خویش آورد. از این گذشته، [[فرزند]] خود را به مناسبت‌های‌ گوناگون به [[شیعیان]] خاص نشان داد تا [[حجت]] خدای را به چشم خویش ببینند و گفتار [[دشمنان]] را درباره او [[باور]] نکنند. نامه‌های فراوانی به مناطق دوردست همانند [[مدینه]]، [[بصره]] و [[قم]] فرستاد و [[شیعیان]] خاص این بلاد را نیز از [[تولد حضرت مهدی]] {{ع}} باخبر ساخت. و آنان را امر به [[کتمان]] این خبر نمود. سیصد گوسفند [[عقیقه]] نمود و میان [[شیعیان]] تقسیم کرد و سیصد من (معادل سه هزار کیلو) گوشت و سیصد من نان قربه الی [[الله]] در میان [[بنی هاشم]] پخش کرد و در روز سوم ولادت گروهی از [[اصحاب]] را فراخواند و [[حضرت قائم]] {{ع}} را بدان‌ها نمایان کرد و فرمود: «او بعد از من [[امام]] شماست و [[جانشین]] من خواهد بود و او [[قائم آل محمد]] است که همگان بی‌صبرانه [[انتظار]] او را می‌کشند»<ref>{{متن حدیث|هَذَا صَاحِبُکُمْ مِنْ بَعْدِی وَ خَلِیفَتِی عَلَیْکُمْ وَ هُوَ الْقَائِمُ الَّذِی تَمْتَدُّ إِلَیْهِ الْأَعْنَاقُ بِالانْتِظَارِ}}؛ کمال الدین، ص ۴۳۱ – ۴۳۴.</ref>. تا هر گونه [[شک]] و [[شبهه]] را درباره [[تولد حضرت مهدی]] {{ع}} از میان برد و مجالی برای شایعه و تردید نگذارد<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]] ، ص ۲۱۳-۲۱۴؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۵۹۵.</ref>.