مودت اهل بیت

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت و وظایف امت نسبت به اهل بیت است. "مودت اهل بیت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مودت اهل بیت در قرآن | مودت اهل بیت در حدیث | مودت اهل بیت در کلام اسلامی | مودت اهل بیت در گفتگوهای بین‌المذاهب

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مودت اهل بیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• بنابر نص قرآن کریم، محبت اهل بیت بر هر مسلمانی واجب است﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾.
• روایاتی فراوان بر این حقیقت گواهی می‌دهند؛ از آن جمله است روایتی از پیامبر اسلام(ص) که می‌فرماید: "من دوست دارم هر کس را که آنان را دوست بدارد و دشمنم با کسی که آنان را دشمن بدارد".
• در روایات فریقین، همانند قرآن کریم به طور صریح بر محبت اهل بیت(ع) تأکید شده است مانند: رسول الله(ص) می‌فرمایند: "اولاد خود را بر سه خصلت تربیت کنید: دوستی پیامبرتان، دوستی اهل بیتش و قرائت قرآن"؛ "خدا را دوست بدارید به جهت آنکه از نعمت‌هایش به شما روزی می‌دهد و مرا نیز به جهت دوستی خدا دوست بدارید، و اهل بیتم را به جهت دوستی من دوست بدارید».
• در وجوب محبّت اهل بیت پیامبر(ص) نمی‌توان تردید کرد. در آیۀ ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾. مقصود از ﴿الْقُرْبَی﴾ (خویشاوندان) در این آیه همان کسانی‌اند که آیه تطهیر در مورد آنان نازل شده است. به نقل خوارزمی‌ از ابن عباس، هنگامی‌ که آیه ﴿الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾ نازل شد، کسانی به پیامبر(ص) گفتند: این خویشاوندان تو که مودت آنان بر ما واجب شده، چه کسانی‌اند؟ پیامبر(ص) پاسخ داد: "علی(ع)، فاطمه(س) و دو پسر آنها".

مودت اهل بیت(ع) و عداوت با دشمنان آنها

• مودت به معنای محبّت شدیدی است که آثار آن در احساسات، گفتار و رفتار انسان آشکار و نمایان شود، مودت، محبتی است که ابراز می‌شود و به اطاعت و الگوبرداری از محبوب منجر می‌شود. نقطه مقابل مودت، عداوت است .
• مودت از چند رو با محبت متمایز است:

1. محبت غریزی است، ولی مودّت فطری یا عقلانی است.
2. محبت، فردی و مودّت، اجتماعی است.
3. محبت تشکیلاتی نیست، ولی مودّت تشکیلاتی است.
4. محبت ناپایدار است و مودّت پایدار است.
5. محبت عامل وحدت نیست، ولی مودّت عامل وحدت است.
6. محبت بدون عمل هم می‌شود، ولی مودّت همراه با عمل و تبعیت است.
7. محبت، گاهی صادق و گاهی کاذب است، ولی مودّت همیشه صادق است.

• پیامبر اکرم(ص) در برابر رسالت خود از مردم مزدی طلب نکرد، ولی آنان را به مودت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) فراخوانده و فرمودند: ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾؛ در جای دیگر فرمودند: مزدی هم که از شما خواستم به سود شماست: ﴿قُلْ مَا سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ﴾؛ مانند این که به کسی بگویند: هنگامی‌که تشنه بودی، دست تو را گرفتم و به سرچشمه زلالی راهنمایی کردم و حالا مزدم این است که شما به اندازه کافی از این چشمه بنوشی و برای آینده نیز ذخیره کنی. در این مثال می‌توان گفت که من مزدی از شما نخواستم؛ زیرا مزدی که من از شما می‌خواهم، به سود من نیست، بلکه به نفع خود شماست.
• مودّت به اهل بیت(ع)، وظیفه همه مؤمنان است. پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: مودت اهل بیت(ع) بر هر مؤمن و مؤمنه‌ای واجب است .
• حضرت باقر(ع) مودّت ذوی‌القربی را فریضه‌ای از سوی خدا بر بندگان می‌دانند.
• بخاری، مسلم، ترمذی و آلوسی زیر آیه مودّت، مصداق قربی را آل محمد(ع) معرفی کرده‌اند.
• امام باقر(ع) نیز مصداق قربی را ائمه معرفی نموده‌اند: .
• رهبر معظم انقلاب می‌فرماید: مودت برای چیست؟ این مودت، پشتوانه است. اگر این مودت نباشد، همان بلائی بر سر امت اسلامی خواهد آمد که در دوران‌های اول بر سر یک عده‌ای آمد که همین مودت را کنار گذاشتند؛ به تدریج اطاعت و ولایت هم کنار گذاشته شد. بحث مودت خیلی مهم است. این مودت، با این ارتباطات عاطفی حاصل می‌شود؛ ماجرای مصیبت‌های اینها را گفتن، یک جور ایجاد ارتباط عاطفی است؛ ماجرای مناقب اینها و فضائل اینها را گفتن، یک جور دیگر پیوند عاطفی است.
• شما در قرآن هم ملاحظه می‌کنید که اجر رسالت، محبت و مودت در قربی است؛ ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾. این خیلی نکته مهمی‌است که باید به آن توجه داشت. خدشه‌دار کردن این محبت به هر شکلی و به هر صورتی، خیانت به جریان عظیم محبت اهل بیت(ع) و پیروی اهل بیت(ع) است. این محبت را باید حفظ کنید.

مودت به اهل بیت

• مودت به اهل بیت(ع) دارای جلوه‌هایی متعدد است:

ترویج فضایل اهل بیت(ع)

• ترویج فضایل اهل بیت(ع) از جلوه‌های مودت به آنهاست. امام صادق(ع) به عبدالله بن جندب می‌فرمایند: خدا رحمت کند قومی‌را که چراغ و مشعل بودند. مردمان را، با اعمال خود و تلاش خود، به سوی ما دعوت می‌کردند و همه قدرت خویش را بکار می‌بردند و از کسانی نبودند که اسرار ما را فاش نمایند.
• ما شیعیان منسوب به پیروی از اهل بیت(ع) هستیم از این رو، باید موجب زینت اهل بیت(ع) باشیم، نه مایه شرمساری آنان و باید میان مردم مانند اصحاب امیرمؤمنان(ع) باشیم.
• تذکر: در ترویج فضائل اهل بیت(ع) و دعوت مردم به‌سوی آنها نباید از حد اعتدال بیرون برویم و به غلو برسیم؛ همان‌گونه که امام صادق(ع) فرمودند: مبادا درباره ما غلوّ کنید بدانید ما بندگان مورد توجه خداییم و در فضل ما هر چه خواستید بگویید. هر که ما را دوست می‌دارد، عمل ما را انجام دهد و باید از ورع کمک بگیرد .
• رهبر معظم انقلاب می‌فرماید: این مسئولیت به عهده ماست که هر چه می‌توانیم، در جهت معرفی اهل بیت(ع) و روشن کردن راه آنها و متشکل کردن پیروان آنها و هدایت بچه‌های شیعی به سمت اهداف اهل بیت(ع) تلاش کنیم.

تبیین مناقب اهل بیت(ع) (عزاداری)

• ذکر مناقب اهل بیت(ع) و احساس تألم و اندوه در مصایب آنان از جلوهای مودت به آنها و بغض به دشمنان آنهاست. عزاداری سیّد شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) نمونه برجسته این ماجراست.
• در روایتی از امیرمؤمنان آمده است که فرمودند: خداوند شیعیانی برای ما برگزیده است که در شادی ما شاد و در غم ما غمگین‌اند و مال و جانشان را در راه ما هزینه می‌کنند. آنان از ما و به‌سوی مایند.
• حضرت رضا(ع) در حدیثی می‌فرمایند: هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید و بداند با ما چه کردند روز قیامت با ما و در درجه ما است و هر که یاد مصیبت ما کند و بگرید و بگریاند دیده‌اش گریان نشود؛ روزی که همه دیده‌ها گریانست و هر که بنشیند در مجلسی که امر ما در آن زنده می‌شود، دلش نمیرد؛ روزی که دل‌ها بمیرد.

رابطه مودت با معرفت و اطاعت

• مودت، واسطه‌ای میان معرفت و اطاعت است. مودت از سویی معلول معرفت و از سویی، علّت طاعت است؛ زیرا مودت، بی‌معرفت به دست نمی‌آید، چنان‌که اطاعت نیز بی‌مودت، محقق نمی‌شود ﴿قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾.
• نمی‌توان ادعای محبت و مودت قربی را داشت و از سویی دیگر از آنها تبعیت نکرد و بلکه با آنها درگیر شد. بر همین پایه، وجود مبارک رسول خدا(ص) که حبیب خداست، اجر رسالت خویش را به دستور خداوند مودّت به قربی قرار داد: چنان‌که امام صادق(ع) فرمود: هر که خدا را عصیان می‌کند، محب خدا نیست.
• محب هرگز درباره محبوب خود عصیان نمی‌ورزد و آن هنگام که پیروی حبیب خدا در همه جوانب انجام گیرد، محب خدا بودن نیز در همه جوانب محقق می‌شود. فرمانبرداری کامل، محبت کامل می‌زاید و اطاعت ناقص، محبت ناقص؛ و تنها راه تکمیل محبت، همان پیروی است.
• یکی از عواملی که می‌تواند در این زمینه مرکز باشد، عبارت است از وجود مقدّس نبی اکرم(ص) مسلمین روشن‌فکران اسلامی باید بر روی شخصیت و تعالیم این بزرگوار و محبّت به این بزرگوار، با دید همه‌گیر نسبت به اسلام سرمایه‌گذاری کنند. از جمله عواملی که می‌تواند محور این وحدت قرار گیرد و همه مسلمین می‌توانند بر آن اتّفاق نظر کنند، تبعیّت از اهل بیت پیغمبر(ع) است. اهل بیت پیغمبر(ع) را همه مسلمین قبول دارند. البته شیعه اعتقاد به امامت آنان دارد؛ غیر شیعه، آنان را به معنای امامت در اصطلاح شیعی، امام نمی‌داند، لکن از بزرگان اسلام که می‌داند، خانواده پیغمبر که می‌داند، مطلّع از معارف و احکام اسلامی که می‌داند. مسلمین باید در عمل به کلمات ائمّه و اهل بیت پیغمبر(ع)، اتّفاق کلمه کنند. این یکی از وسایل وحدت است.

آثار تبیین مناقب اهل بیت و عزاداری برای آنها

زیارت اهل بیت(ع)

توسل به اهل بیت

عداوت با دشمنان اهل بیت(ع)

منابع

• پرونده:34532.jpg مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت

جستارهای وابسته

• مودت
• آیه مودت
• محبت اهل بیت
• عشق به اهل بیت

منبع‌شناسی جامع اهل بیت

• کتاب‌شناسی اهل بیت
• مقاله‌شناسی اهل بیت
• پایان‌نامه‌شناسی اهل بیت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: