انتظار منفی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

*ریشه اصلی [[انتظار منفی]] و اساساً هر نوع برداشت [[نادرست]] از [[انتظار]]، [[فهم]] غلط و کج‌اندیشانه برخی افراد از برخی روایاتی است که هرگونه [[قیام]] در [[دوران غیبت]] را "[[طاغوت]]" دانسته است و تلاش برای [[زمینه‌سازی ظهور]] [[امام مهدی]] را بی‌ثمر می‌داند؛ روایاتی چون [[سخن امام]] [[زین العابدین]]{{ع}}: {{متن حدیث| وَ اللَّهِ! لَا يَخْرُجُ وَاحِدٌ مِنَّا قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ{{ع}} إِلَّا كَانَ مَثَلُهُ مَثَلَ فَرْخٍ طَارَ مِنْ وَكْرِهِ قَبْلَ أَنْ يَسْتَويَ جَنَاحَاهُ فَأَخَذَهُ الصِّبْيَانُ فَعَبِثُوا بِهِ!}}<ref>بخدا سوگند هیچ یک از ما پیش از ظهور حضرت قائم{{ع}} خروج نکند جز آنکه حکایتش حکایت جوجه‌ای است که پیش از درآمدن بالهایش از میان آشیانۀ خود پرواز کند، پس کودکان او را بگیرند و با او بازی کنند. الکافی، ج ۸، ص ۲۶۴.</ref>؛ یا فرمایش [[امام باقر]]{{ع}}:  {{متن حدیث| كُلُّ رَايَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ رَايَةِ الْقَائِمِ صَاحِبُهَا طَاغُوتٌ}}<ref>هر پرچمی قبل از قیام قائم{{ع}} برافراشته گردد صاحب آن طاغوت است. الغیبة، نعمانی، ص ۱۱۴.</ref>.  این افراد بر این باورند که این [[روایات]] همگان را از اقدامات مصلحانه و [[قیام]] در برابر [[حاکمان]] طاغوتی [[پیش از ظهور امام مهدی]]{{ع}} بازداشته و آنان که [[پیش از ظهور]] [[حضرت]] [[پرچم قیام]] را برافراشته و [[مردم]] را سوی آن فراخوانند، خودشان [[طاغوت]] هستند. این [[باور]] در گونه‌های مختلفی مطرح شده هست؛ برخی [[مسلک احتراز]] را بیان کرده‌اند<ref>ر.ک: [[تفسیر انتظار امام مهدی به گوشه‌گزینی یا احتراز چه پیامی دارد؟ آیا این برداشت صحیح است؟ (پرسش)]]</ref> و بر این باورند [[انتظار]] سبب گوشه‌گیری و [[مانع]] از هرگونه [[اقدام]] اصلاحی است، برخی دیگر، [[انتظار]] را تنها به صرف [[دعا]] و [[تکالیف]] فردی معنا می‌کنند و توجهی به [[وظایف]] [[اجتماعی]] [[انسان]] [[منتظر]]  ندارند، برخی دیگر [[شیوع فساد]]، اعم از [[فساد]] [[اخلاقی]] و [[سیاسی]]، را لازمه [[ظهور امام مهدی]] می‌دانند و می‌گویند [[انسان]] [[منتظر]] وظیفه‌ای برای مقابله با [[فساد]] و [[اصلاح]] امور ندارد بلکه بعضی پا را فراتر نهاده‌اند و [[کمک]] یه [[شیوع فساد]] را نیز برای [[ظهور امام مهدی]] لازم می‌دانند<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ص۳۵۷، ۳۶۶؛ [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[امام مهدی در نگاه امام خمینی (مقاله)|امام مهدی در نگاه امام خمینی]]، ص364- 366.</ref>.

::::::همچنین باید خاطرنشان کرد که عمل نمودن بر مبنای برداشت سلبی به تعطیلی بسیاری از [[احکام اجتماعی]] [[اسلام]] منجر خواهد شد و امام‌خمینی(ره) نیز در این زمینه این نکته را بیان کرده ‌است که «نسبت اجتماعیات [[قرآن]] با [[آیات]] عبادی آن، از نسبت صد به یک هم بیشتر است و مقداری از [[احکام]] هم مربوط به اخلاقیات است و بقیه همه مربوط به اجتماعیات، اقتصادیات، [[حقوق]] و [[سیاست]] و [[تدبیر]] [[جامعه]] بود»<ref>[[سید روح‌الله موسوی خمینی|موسوی خمینی،سید روح‌الله]]، [[ولایت فقیه (کتاب)|ولایت فقیه]]، ص۵</ref> و [[قرآن]] نیز همه را لازم‌الاجرا می‌‏داند<ref>برای نمونه رک: آیه‌های: ۵۲ ابراهیم، ۲ یونس، ۴۹ حج، ۴۰ احزاب، ۷۰ یس و...</ref> سرانجام می‌توان گفت که برداشت انزوایی از [[انتظار]]، چیزی جز مفهوم [[رهبانیت]] در [[اسلام]] نیست؛ مفهومی که با مبانی [[دینی]] [[سازگاری]] ندارد»<ref>[[سید مهدی طاهری|طاهری، سید مهدی]]، [[انقلاب و انتظار (مقاله)|انقلاب و انتظار]]، [[زمانه (نشریه)|ماهنامه زمانه]] ص؟.</ref>.