←فرار ابوایوب از مدینه
جز (جایگزینی متن - 'بن ارطات' به 'بن أرطأة') |
|||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
*[[معاویه]] پس از [[جنگ صفین]]، به افرادی سنگدل، خونریز و بی‌رحم چون "[[بسر بن ارطاة]]" [[فرمان]] داد تا راه [[حجاز]] ([[مکه]] و [[مدینه]]) را در پیش گیرد و تا [[یمن]] را طی کند و در هر شهری که [[مردم]] آن در [[اطاعت]] [[علی بن ابی‌طالب]] هستند، چنان به [[ناسزا]] زبان بگشاید که [[مردم]] [[باور]] کنند، راه نجاتی ندارند و در نتیجه بر آنها غالب شود. [[معاویه]] [[دستور]] داد که بعد، [[دست]] از [[دشنام]] و هتاکی بردار و آنان را به [[بیعت]] با من فرا خوان و هر کس حاضر نشد او را بکش و در ضمن، [[شیعیان]] [[علی بن ابی طالب]] را نیز در هر جا یافتی، به [[قتل]] برسان! بُسر، همه این [[دستورها]] را [[اجرا]] کرد. | *[[معاویه]] پس از [[جنگ صفین]]، به افرادی سنگدل، خونریز و بی‌رحم چون "[[بسر بن ارطاة]]" [[فرمان]] داد تا راه [[حجاز]] ([[مکه]] و [[مدینه]]) را در پیش گیرد و تا [[یمن]] را طی کند و در هر شهری که [[مردم]] آن در [[اطاعت]] [[علی بن ابی‌طالب]] هستند، چنان به [[ناسزا]] زبان بگشاید که [[مردم]] [[باور]] کنند، راه نجاتی ندارند و در نتیجه بر آنها غالب شود. [[معاویه]] [[دستور]] داد که بعد، [[دست]] از [[دشنام]] و هتاکی بردار و آنان را به [[بیعت]] با من فرا خوان و هر کس حاضر نشد او را بکش و در ضمن، [[شیعیان]] [[علی بن ابی طالب]] را نیز در هر جا یافتی، به [[قتل]] برسان! بُسر، همه این [[دستورها]] را [[اجرا]] کرد. | ||
*ابوایوب انصاری که [[کارگزار]] [[حضرت علی]]{{ع}} در [[مدینه]] بود، چون خود را برای مقابله، آماده نمی‌دید، از آنجا گریخت. | *ابوایوب انصاری که [[کارگزار]] [[حضرت علی]]{{ع}} در [[مدینه]] بود، چون خود را برای مقابله، آماده نمی‌دید، از آنجا گریخت. | ||
*[[بسر بن ارطاة]]، با خیالی آسوده وارد [[شهر]] شد، در [[مسجد]] [[مدینه]] به [[منبر]] رفت و همان ابتدا طبق [[دستور]] [[معاویه]]، به [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} از [[مهاجر]] و [[انصار]]، [[جسارت]] و فحاشی کرد. سپس آنان را تهدید کرد و به این [[آیه کریمه]] [[قرآن]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَضَرَبَ اللَّهُ | *[[بسر بن ارطاة]]، با خیالی آسوده وارد [[شهر]] شد، در [[مسجد]] [[مدینه]] به [[منبر]] رفت و همان ابتدا طبق [[دستور]] [[معاویه]]، به [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} از [[مهاجر]] و [[انصار]]، [[جسارت]] و فحاشی کرد. سپس آنان را تهدید کرد و به این [[آیه کریمه]] [[قرآن]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ }}<ref> و خداوند شهری را مثل آورد که در امن و آرامش بود، روزی (مردم) اش از همه جا فراوان می‌رسید آنگاه به نعمت‌های خداوند ناسپاسی کرد و خداوند به کیفر آنچه (مردم آن) انجام می‌دادند گرسنگی و هراس فراگیر را به (مردم) آن چشانید ؛ سوره نحل، آیه:۱۱۲.</ref> مثال زد و آنها را مصداق این [[آیه]] قرار داد. | ||
*پس از آن از [[منبر]] پایین آمد و از [[مسجد]] خارج شد و خانه‌های بسیاری از جمله [[خانه]] زرارة بن حرون، [[رفاعه بن رافع]] زرقی و [[ابو ایوب انصاری]] را [[آتش]] زد و ویران کرد<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۱، ص۱۶۲.</ref>. سپس سراغ [[جابر بن عبدالله انصاری]] رفت؛ اما قبل از اینکه به او دست یابد، وی گریخت؛ اما بُسر، تمام [[طایفه]] [[جابر]] را که از [[قبیله]] [[بنی‌سلمه]] بودند، به [[مرگ]] تهدید کرد. [[جابر]] نزد [[ام‌سلمه]] [[همسر پیامبر]]{{صل}} [[پناه]] برد. [[ام‌سلمه]] نیز برای [[نجات]] [[جان]] [[جابر]] و قبیله‌اش از او خواست که با بُسر [[بیعت]] کنند تا خونی ریخته نشود<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۱۰؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۶۲.</ref><ref>[[طلعت ده پهلوانی|ده پهلوانی، طلعت]]، [[ابوایوب انصاری (مقاله)|ابوایوب انصاری]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۶۰-۶۱.</ref>. | *پس از آن از [[منبر]] پایین آمد و از [[مسجد]] خارج شد و خانه‌های بسیاری از جمله [[خانه]] زرارة بن حرون، [[رفاعه بن رافع]] زرقی و [[ابو ایوب انصاری]] را [[آتش]] زد و ویران کرد<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۱، ص۱۶۲.</ref>. سپس سراغ [[جابر بن عبدالله انصاری]] رفت؛ اما قبل از اینکه به او دست یابد، وی گریخت؛ اما بُسر، تمام [[طایفه]] [[جابر]] را که از [[قبیله]] [[بنی‌سلمه]] بودند، به [[مرگ]] تهدید کرد. [[جابر]] نزد [[ام‌سلمه]] [[همسر پیامبر]]{{صل}} [[پناه]] برد. [[ام‌سلمه]] نیز برای [[نجات]] [[جان]] [[جابر]] و قبیله‌اش از او خواست که با بُسر [[بیعت]] کنند تا خونی ریخته نشود<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۱۰؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۲، ص۱۶۲.</ref><ref>[[طلعت ده پهلوانی|ده پهلوانی، طلعت]]، [[ابوایوب انصاری (مقاله)|ابوایوب انصاری]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۶۰-۶۱.</ref>. | ||