جز
جایگزینی متن - 'امیرالمؤمنان' به 'امیرالمؤمنین'
جز (جایگزینی متن - 'امیرالمؤمنان' به 'امیرالمؤمنین') |
|||
| خط ۲۰۱: | خط ۲۰۱: | ||
::::::در [[روایات]] رسیده از اولیای [[دین]] به موارد متعددی برمی‌خوریم که [[پیشوایان معصوم]]{{ع}} برخی [[اعمال]] را به عنوان "بافضیلت‌ترین عمل" معرفی کرده‌اند. [[صلوات]] بر [[پیامبر]]{{صل}}، حبّ [[امیرمؤمنان]]{{ع}}، سیراب تشنگان، [[نماز]] اوّل وقت، [[نیکی]] به والدین، [[مجاهده]] در [[راه خدا]] و... از آن جمله‌اند. | ::::::در [[روایات]] رسیده از اولیای [[دین]] به موارد متعددی برمی‌خوریم که [[پیشوایان معصوم]]{{ع}} برخی [[اعمال]] را به عنوان "بافضیلت‌ترین عمل" معرفی کرده‌اند. [[صلوات]] بر [[پیامبر]]{{صل}}، حبّ [[امیرمؤمنان]]{{ع}}، سیراب تشنگان، [[نماز]] اوّل وقت، [[نیکی]] به والدین، [[مجاهده]] در [[راه خدا]] و... از آن جمله‌اند. | ||
::::::در این میان حدود یک صد [[روایت]] [[نقل]] شده که [[افضل]] [[عبادات]] و [[اعمال]] را [[انتظار فرج]] ذکر کرده است. [[پیامبر]] عظیم‌الشأن [[اسلام]] در این باره می‌فرمایند:"[[برترین]] عبادت‌ها، [[انتظار فرج]] است" <ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵؛ روزگار رهایی، ج ۱، ح ۳۵۰.</ref>، "[[انتظار فرج]] [[عبادت]] است و [[برترین]] و با ارزش‌ترین عمل [[امّت]] من [[انتظار فرج]] از [[خداوند]] است"<ref>{{متن حدیث|اِنْتِظَارُ الْفَرْجِ عِبَادَةٌ وَ أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ فَرَجِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ}}، بحارالأنوار، ج ۵۰، ص ۳۱۷؛ روزگار رهایی، ج ۱، ح ۳۵۲.</ref>. | ::::::در این میان حدود یک صد [[روایت]] [[نقل]] شده که [[افضل]] [[عبادات]] و [[اعمال]] را [[انتظار فرج]] ذکر کرده است. [[پیامبر]] عظیم‌الشأن [[اسلام]] در این باره می‌فرمایند:"[[برترین]] عبادت‌ها، [[انتظار فرج]] است" <ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵؛ روزگار رهایی، ج ۱، ح ۳۵۰.</ref>، "[[انتظار فرج]] [[عبادت]] است و [[برترین]] و با ارزش‌ترین عمل [[امّت]] من [[انتظار فرج]] از [[خداوند]] است"<ref>{{متن حدیث|اِنْتِظَارُ الْفَرْجِ عِبَادَةٌ وَ أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ فَرَجِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ}}، بحارالأنوار، ج ۵۰، ص ۳۱۷؛ روزگار رهایی، ج ۱، ح ۳۵۲.</ref>. | ||
::::::[[شیخ صدوق]] در [[کتاب خصال]] از [[ | ::::::[[شیخ صدوق]] در [[کتاب خصال]] از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[نقل]] کرده که فرمودند: "شخصی که در [[انتظار]] امر ما به سر می‌برد مانند کسی است که در [[خون]] خود در [[راه خدا]] دست و پا می‌زند"<ref>{{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}، الخصال، ج ۲، ص ۶۲۶، ضمن ح ۱۰، به نقل از قطره‌ای از دریای فضائل اهل بیت{{عم}}، ج ۱، ص ۷۹۶.</ref>. | ||
::::::سیّدالساجدین [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} در تعبیر عجیبی [[منتظران ظهور]] را [[برترین]] [[مردم]] تمام زمان‌ها دانسته و می‌فرمایند: "اهل [[زمان غیبت]] او که قائل به [[امامت]] او و [[منتظر ظهور]] او باشند [[برتر]] از [[مردمان]] هر زمان دیگری می‌باشند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ وَ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ...}}؛ روزگار رهایی، ج ۱، ح ۳۸۷.</ref>. | ::::::سیّدالساجدین [[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} در تعبیر عجیبی [[منتظران ظهور]] را [[برترین]] [[مردم]] تمام زمان‌ها دانسته و می‌فرمایند: "اهل [[زمان غیبت]] او که قائل به [[امامت]] او و [[منتظر ظهور]] او باشند [[برتر]] از [[مردمان]] هر زمان دیگری می‌باشند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ وَ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ...}}؛ روزگار رهایی، ج ۱، ح ۳۸۷.</ref>. | ||
::::::مولایمان [[حضرت]] [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} نیز [[منتظران]] را "[[اولیاء]] [[الله]]" [[لقب]] داده می‌فرمایند: "خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که در [[دوران غیبت]] او [[چشم به راه]] قدوم ایشان و [[منتظر]] ظهورش می‌باشند و در [[دوران ظهور]] او [[فرمان‌بردار]] اویند. آنها [[اولیاء]] [[خدا]] هستند که هیچ‌گونه ترسی بر آنها نیست و دچار [[غم]] و [[اندوه]] نمی‌شوند"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون}}، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۷؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۵۱۴، ح ۶؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۵۶۴، ح ۴، به نقل از قطره‌ای از دریای فضایل اهل بیت{{عم}}، ج ۱، ص ۷۸۸.</ref>. | ::::::مولایمان [[حضرت]] [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} نیز [[منتظران]] را "[[اولیاء]] [[الله]]" [[لقب]] داده می‌فرمایند: "خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که در [[دوران غیبت]] او [[چشم به راه]] قدوم ایشان و [[منتظر]] ظهورش می‌باشند و در [[دوران ظهور]] او [[فرمان‌بردار]] اویند. آنها [[اولیاء]] [[خدا]] هستند که هیچ‌گونه ترسی بر آنها نیست و دچار [[غم]] و [[اندوه]] نمی‌شوند"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون}}، کمال الدین، ج ۲، ص ۳۵۷؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۵۱۴، ح ۶؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۵۶۴، ح ۴، به نقل از قطره‌ای از دریای فضایل اهل بیت{{عم}}، ج ۱، ص ۷۸۸.</ref>. | ||