ضرورت وجود امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

*از نظرگاه [[فلسفی]]، [[جهان]] بر مبنای دو اصل [[حکمت]] و [[عدل]] برپاست و آفرینندۀ [[جهان]]، [[حکیم]] و [[عادل]] است. بر منبای اصل [[حکمت]]، [[عبث]] و [[بیهودگی]] در [[آفرینش جهان]] و [[انسان]] راه ندارد و بر مبنای اصل [[عدل]]، همان‌گونه که [[آفرینش جهان]] باید بر اساس [[عدل]] باشد، زمینۀ برپایی [[عدل]] در جامعۀ [[بشر]] نیز باید فراهم شود و ازآنجا که [[بشر]] از [[اختیار]] و [[اراده]] برخوردار است باید وسائل و مقدماتی که [[بشر]] برای برپایی [[عدل]] در [[زندگی]] خود بدان [[نیازمند]] است از سوی [[خدای متعال]] برای وی فراهم گردد.

*در مورد [[سرنوشت]] جامعۀ [[بشر]]، اصل [[حکمت]] اقتضا دارد که این [[جامعه]]، سرنوشتی [[پاک]] و [[زیبا]] و خوب و سراسر [[فضیلت]] و [[نیکی]] باشد وگرنه سؤالی که [[قرآن کریم]] -از زبان [[ملائکه]] که جلوه‌های [[عقل]] کاملند- دربارۀ [[آفرینش انسان]] مطرح کرده است، بی‌پاسخ خواهد ماند. آنجا که پرسیدند: {{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که پروردگارت به فرشتگان فرمود: می‌خواهم جانشینی در زمین بگمارم، گفتند: آیا کسی را در آن می‌گماری که در آن تباهی می‌کند و خون‌ها می‌ریزد در حالی که ما تو را با سپاس، به پاکی می‌ستاییم  و تو را پاک می‌شمریم  فرمود: من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید» سوره بقره، آیه ۳۰.</ref>.

*پاسخ این سؤال [[عقلی]] که به [[وسیله]] مظاهر [[عقل]] [[جهان آفرینش]]، پیش از [[آفرینش انسان]] مطرح شد، همان [[سرنوشت]] [[زیبا]] و سراسر [[فضیلت]] و [[نیکی]] جامعۀ [[بشر]] است که در جملۀ {{متن قرآن|إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ}} نهفته است.

*نقش [[آفرینش]] زدن به دشت پر از خار و خاشاک و درنده و کشنده جامعۀ [[بشر]]، آن هنگام صورتی عقل‌پسند و حکیمانه می‌یابد که سرانجام به باغ فضیلتی تبدیل گردد که سراسرش [[نیکی]] و [[پاکی]] و خرّمی و [[صفا]] و [[عدل]] و [[تقوی]] باشد. و اصل [[عدل]] نیز اقتضا می‌کند بشریتی که خواهان [[عدل و داد]] و [[فضیلت]] است از امکانات لازم برای [[برقراری عدل]] و [[فضیلت]] برخوردار شود و با توجه به اینکه [[انسان]] از یکسو، در معرض [[پیروی]] از [[هوای نفس]] است و از سویی، در معرض [[خطا]] و [[جهل]] به [[موازین]] [[عدل]] است، بدیهی‌ترین امکانات لازم برای چنین خواسته‌ای، [[قانون]] [[عدل]] [[استوار]] و [[رهبر]] [[عادل]] [[خطاناپذیر]] است.

*بدین ترتیب از دیدگاه [[فلسفی]] و بر مبنای اصل [[حکمت]] و [[عدل]]، [[ضرورت]] دارد [[سرنوشت]] جامعۀ [[بشر]] به جامعه‌ای بیانجامد که در آن، [[عدل]] و [[فضیلت]] فراگیر است و [[انسان‌ها]] با استفاده از رهنمودهای [[الهی]] و با [[رهبری]] معصومی [[عادل]]، به سوی عالی‌ترین مراتب کمال و [[فضیلت]] راه پیدا کنند. این نتیجه [[فلسفی]]، با آنچه [[شیعیان]] [[اثنی عشری]] در مورد سرانجام جامعۀ [[بشر]] و [[رهبری امام]] [[معصوم]] معتقدند، کاملاً همسان و مطابق است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نگاهی به رسالت و امامت (کتاب)|نگاهی به رسالت و امامت]]، ص ۹۳-۹۵.</ref>.