تمسک به قرآن در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==احادیث مربوطه== | ==احادیث مربوطه== | ||
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "[[خداوند]] [[عزیز]] [[جبّار]] کتابش را بر شما نازل کرده است، او راست‌گوی [[مهربان]] است، در آن کتاب [[اخبار]] شما و آنان که پیش از شما بودند و آنان که بعد از شما خواهند بود و [[اخبار]] [[آسمان]] و [[زمین]] آمده است، و اگر کسی نزد شما بیاید و از این امور شما را [[آگاه]] سازد، تعجّب خواهید کرد"<ref>{{متن حدیث|قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} إِنَّ الْعَزِيزَ الْجَبَّارَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ كِتَابَهُ وَ هُوَ الصَّادِقُ الْبَارُّ فِيهِ خَبَرُكُمْ وَ خَبَرُ مَنْ قَبْلَكُمْ وَ خَبَرُ مَنْ بَعْدَكُمْ وَ خَبَرُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لَوْ أَتَاكُمْ مَنْ يُخْبِرُكُمْ عَنْ ذَلِكَ لَتَعَجَّبْتُمْ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۵۹۹.</ref>؛ | |||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: وقتی [[فتنه‌ها]] مانند پاره‌های شب تاریک شما را در بر گرفت، بر شما [[باد]] که به [[قرآن]] تمسّک کنید... هرکس [[قرآن]] را پیشاپیش خود نهاد او را به [[بهشت]] رهنمون می‌شود، و هرکس آن را پشت سر خود نهاد او را به جهنّم می‌راند"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِذَا الْتَبَسَتْ عَلَيْكُمُ الْفِتَنُ كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَيْكُمْ بِالْقُرْآنِ ... مَنْ جَعَلَهُ أَمَامَهُ قَادَهُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ سَاقَهُ إِلَى النَّارِ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۵۹۹.</ref>؛ | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: وقتی [[فتنه‌ها]] مانند پاره‌های شب تاریک شما را در بر گرفت، بر شما [[باد]] که به [[قرآن]] تمسّک کنید... هرکس [[قرآن]] را پیشاپیش خود نهاد او را به [[بهشت]] رهنمون می‌شود، و هرکس آن را پشت سر خود نهاد او را به جهنّم می‌راند"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِذَا الْتَبَسَتْ عَلَيْكُمُ الْفِتَنُ كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَيْكُمْ بِالْقُرْآنِ ... مَنْ جَعَلَهُ أَمَامَهُ قَادَهُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ سَاقَهُ إِلَى النَّارِ}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۵۹۹.</ref>؛ | ||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "من اوّلین کسی هستم که در [[قیامت]] بر [[خداوند]] [[عزیز]] [[جبّار]] وارد می‌شوم، و کتاب او و [[اهل بیت]] من و زان پس [[امّت]] من وارد می‌شوند، آنگاه از امّتم سؤال می‌کنم که با [[کتاب خدا]] و [[اهل بیت]] من چه کردید"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: أَنَا أَوَّلُ وَافِدٍ عَلَى الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ كِتَابُهُ وَ أَهْلُ بَيْتِي ثُمَّ أُمَّتِي ثُمَّ أَسْأَلُهُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ بِأَهْلِ بَيْتِي}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۰.</ref>. | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "من اوّلین کسی هستم که در [[قیامت]] بر [[خداوند]] [[عزیز]] [[جبّار]] وارد می‌شوم، و کتاب او و [[اهل بیت]] من و زان پس [[امّت]] من وارد می‌شوند، آنگاه از امّتم سؤال می‌کنم که با [[کتاب خدا]] و [[اهل بیت]] من چه کردید"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: أَنَا أَوَّلُ وَافِدٍ عَلَى الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ كِتَابُهُ وَ أَهْلُ بَيْتِي ثُمَّ أُمَّتِي ثُمَّ أَسْأَلُهُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ بِأَهْلِ بَيْتِي}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۰.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۶ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۷
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت و وظایف رفتاری و عملی امت نسبت به اهل بیت است. "تمسک به قرآن" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تمسک به قرآن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
احادیث مربوطه
- امام صادق(ع) فرمودند: "خداوند عزیز جبّار کتابش را بر شما نازل کرده است، او راست‌گوی مهربان است، در آن کتاب اخبار شما و آنان که پیش از شما بودند و آنان که بعد از شما خواهند بود و اخبار آسمان و زمین آمده است، و اگر کسی نزد شما بیاید و از این امور شما را آگاه سازد، تعجّب خواهید کرد"[۱]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: وقتی فتنه‌ها مانند پاره‌های شب تاریک شما را در بر گرفت، بر شما باد که به قرآن تمسّک کنید... هرکس قرآن را پیشاپیش خود نهاد او را به بهشت رهنمون می‌شود، و هرکس آن را پشت سر خود نهاد او را به جهنّم می‌راند"[۲]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "من اوّلین کسی هستم که در قیامت بر خداوند عزیز جبّار وارد می‌شوم، و کتاب او و اهل بیت من و زان پس امّت من وارد می‌شوند، آنگاه از امّتم سؤال می‌کنم که با کتاب خدا و اهل بیت من چه کردید"[۳].
- امام صادق(ع) از پدران خود نقل می‌فرمایند: "مردی از دردی که در سینه داشت به نزد پیامبر اکرم(ص) شکایت بُرد. آن حضرت فرمودند: به وسیله قرآن خود را مداوا کن، چه خداوند متعال می‌فرماید:
وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ
[۴][۵]. - "امام سجاد(ع) می‌فرمایند: اگر هرکس که بین مشرق و مغرب زمین است بمیرد، چون قرآن به همراه من باشد دچار وحشت نخواهم شد"[۶].
- پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: "اهل قرآن در بالاترین درجه انسان‌ها به جز از پیامبران و مرسلان قرار دارند، از این‌رو حقوق اهل قرآن را کوچک مدارید، که آنان نزد خداوند عزیز جبّار مرتبه‌ای بلند دارند"[۷]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "قرآن را فراگیرید، چه قرآن در روز قیامت نزد صاحب خود به صورت جوانی زیبا و خوش رنگ می‌آید... سپس به کسی که قرآن را فراگرفته گفته می‌شود: بخوان و بالا رو، زان پس هر یک آیه را که بخواند یک درجه بالا می‌رود"[۸].
- امام صادق(ع)فرمودند: "هرکس قرآن بخواند، بی‌نیاز است و هیچ فقری بعد از آن نخواهد بود، و اگر کسی قرآن نخواند هیچ بی‌نیازی‌ای ندارد"[۹].
- امام کاظم(ع) به مردی حفص نام فرمودند: "آیا دوست داری که همیشه در دنیا بمانی؟ گفت: آری! فرمودند: چرا؟ گفت: تا بتوانم قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ[۱۰] را بخوانم. آن حضرت پس از جواب او لحظاتی ساکت شدند، و زان پس فرمودند: ای حفص! هرکس از دوستان و شیعیان ما بمیرد در حالی که قرآن را به خوبی فرانگرفته، در قبر او را آموزش می‌دهند تا خداوند به واسطه آن، مقام او را بلند سازد، چه درجات بهشت به اندازه تعداد آیات قرآن است، که به هرکس می‌گویند: بخوان و بالا رو، او هم می‌خواند و بالا می‌رود. حفص گوید: من هیچ‌کس را ندیدم که بیشتر از امام کاظم(ع) از خوف و رجاء هم‌زمان بهره‌مند باشد، قرائت ایشان حزن‌انگیز بود و چون قرآن می‌خواند گویا با کسی سخن می‌گفت"[۱۱][۱۲].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) إِنَّ الْعَزِيزَ الْجَبَّارَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ كِتَابَهُ وَ هُوَ الصَّادِقُ الْبَارُّ فِيهِ خَبَرُكُمْ وَ خَبَرُ مَنْ قَبْلَكُمْ وَ خَبَرُ مَنْ بَعْدَكُمْ وَ خَبَرُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لَوْ أَتَاكُمْ مَنْ يُخْبِرُكُمْ عَنْ ذَلِكَ لَتَعَجَّبْتُمْ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۵۹۹.
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) إِذَا الْتَبَسَتْ عَلَيْكُمُ الْفِتَنُ كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَيْكُمْ بِالْقُرْآنِ ... مَنْ جَعَلَهُ أَمَامَهُ قَادَهُ إِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ سَاقَهُ إِلَى النَّارِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۵۹۹.
- ↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): أَنَا أَوَّلُ وَافِدٍ عَلَى الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ كِتَابُهُ وَ أَهْلُ بَيْتِي ثُمَّ أُمَّتِي ثُمَّ أَسْأَلُهُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ وَ بِأَهْلِ بَيْتِي»؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۰.
- ↑ «و شفایی برای دل‌ها و رهنمود و بخشایشی برای مؤمنان آمده است» سوره یونس، آیه ۵۷.
- ↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ آبَائِهِ(ع) قَالَ: شَكَا رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ(ص) وَجَعاً فِي صَدْرِهِ فَقَالَ(ص) اسْتَشْفِ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ "وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ"»؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۰.
- ↑ «عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ الْقُرْآنُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۲.
- ↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) إِنَّ أَهْلَ الْقُرْآنِ فِي أَعْلَى دَرَجَةٍ مِنَ الْآدَمِيِّينَ مَا خَلَا النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ فَلَا تَسْتَضْعِفُوا أَهْلَ الْقُرْآنِ حُقُوقَهُمْ فَإِنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ لَمَكَاناً عَلِيّاً»؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۲.
- ↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ صَاحِبَهُ فِي صُورَةِ شَابٍّ جَمِيلٍ شَاحِبِ اللَّوْنِ ... ثُمَّ يُقَالُ لَهُ اقْرَأْ وَ ارْقَهْ فَكُلَّمَا قَرَأَ آيَةً صَعِدَ دَرَجَةً»؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۳.
- ↑ «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَهُوَ غَنِيٌّ وَ لَا فَقْرَ بَعْدَهُ وَ إِلَّا مَا بِهِ غِنًى»؛ اصول کافی، ج۲، ص۶۰۵.
- ↑ «بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.
- ↑ «قَالَ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ(ع) يَقُولُ لِرَجُلٍ أَ تُحِبُّ الْبَقَاءَ فِي الدُّنْيَا فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَ وَ لِمَ قَالَ لِقِرَاءَةِ "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" فَسَكَتَ عَنْهُ فَقَالَ لَهُ بَعْدَ سَاعَةٍ يَا حَفْصُ مَنْ مَاتَ مِنْ أَوْلِيَائِنَا وَ شِيعَتِنَا وَ لَمْ يُحْسِنِ الْقُرْآنَ عُلِّمَ فِي قَبْرِهِ لِيَرْفَعَ اللَّهُ بِهِ مِنْ دَرَجَتِهِ فَإِنَّ دَرَجَاتِ الْجَنَّةِ عَلَى قَدْرِ آيَاتِ الْقُرْآنِ يُقَالُ لَهُ اقْرَأْ وَ ارْقَ فَيَقْرَأُ ثُمَّ يَرْقَى. قَالَ حَفْصٌ فَمَا رَأَيْتُ أَحَداً أَشَدَّ خَوْفاً عَلَى نَفْسِهِ مِنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ(ع) وَ لَا أَرْجَى النَّاسِ مِنْهُ وَ كَانَتْ قِرَاءَتُهُ حُزْناً فَإِذَا قَرَأَ فَكَأَنَّهُ يُخَاطِبُ إِنْسَاناً»؛اصول کافی، ج۲، ص۶۰۶.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۴، ص ۴۲۱-۴۲۳.