جز
جایگزینی متن - '،[[' به '، [['
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '،[[' به '، [[') |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*او [[فرزند]] [[نایب اول]] و در بسیاری از [[توقیعات]] که برای پدرش صادر شده بود، به [[وثاقت]] پسر نیز، تأکید شده است. در عین حال، از [[ناحیه]] [[حضرت]] برای شخص او توقیعاتی صادر شده است. دوران [[نیابت]] وی مقارن با ادامه [[خلافت]] [[معتمد]] و [[خلافت]] [[معتضد]] و ده سال از [[خلافت]] [[مقتدر]] بود و در سال ۳۰۵ [[وفات]] یافت<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۷.</ref>. | *او [[فرزند]] [[نایب اول]] و در بسیاری از [[توقیعات]] که برای پدرش صادر شده بود، به [[وثاقت]] پسر نیز، تأکید شده است. در عین حال، از [[ناحیه]] [[حضرت]] برای شخص او توقیعاتی صادر شده است. دوران [[نیابت]] وی مقارن با ادامه [[خلافت]] [[معتمد]] و [[خلافت]] [[معتضد]] و ده سال از [[خلافت]] [[مقتدر]] بود و در سال ۳۰۵ [[وفات]] یافت<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۱۷.</ref>. | ||
*دومین [[نایب]] از [[نواب]] چهارگانه [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، [[محمد بن عثمان]]، [[فرزند]] [[نایب]] نخست است. وی پیش از آن، در زمان زندگی پدرش، از سوی [[امام عسکری]]{{ع}} به [[نیابت]] [[امام غایب]] معرفی شده بود. بدین صورت که آن حضرت، هنگامی که گروهی از [[شیعیان]] [[یمن]] در شهر [[سامرا]] به حضورش شرفیاب شدند، [[عثمان بن سعید]] را نزد خود فرا خواند و بر [[وکالت]] و [[وثاقت]] او تصریح کرد. سپس فرمود: گواه باشید [[عثمان بن سعید عمری]]، [[وکیل]] من است و فرزندش [[محمد بن عثمان]] [[وکیل]] [[فرزند من]]، [[امام مهدی|مهدی]] شما است<ref>ر.ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۶،ح ۳۱۷</ref>. | *دومین [[نایب]] از [[نواب]] چهارگانه [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، [[محمد بن عثمان]]، [[فرزند]] [[نایب]] نخست است. وی پیش از آن، در زمان زندگی پدرش، از سوی [[امام عسکری]]{{ع}} به [[نیابت]] [[امام غایب]] معرفی شده بود. بدین صورت که آن حضرت، هنگامی که گروهی از [[شیعیان]] [[یمن]] در شهر [[سامرا]] به حضورش شرفیاب شدند، [[عثمان بن سعید]] را نزد خود فرا خواند و بر [[وکالت]] و [[وثاقت]] او تصریح کرد. سپس فرمود: گواه باشید [[عثمان بن سعید عمری]]، [[وکیل]] من است و فرزندش [[محمد بن عثمان]] [[وکیل]] [[فرزند من]]، [[امام مهدی|مهدی]] شما است<ref>ر.ک: شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۵۶،ح ۳۱۷</ref>. | ||
*[[عثمان بن سعید]] هنگام [[مرگ]] خود، به [[دستور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[نیابت]] را به [[فرزند]] خود، [[محمد]] سپرد. افزون بر آن، [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} نیز در توقیعاتی، به [[نیابت]] او تصریح فرمود<ref> ر.ک: [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۵۱۰، ح ۴۱؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۱</ref>. در بخشی از یکی از آن توقیعها چنین میخوانیم: "... و اما [[محمد بن عثمان عمری]]،- [[خداوند]] سبحانه و تعالی از او و پدرش [[خشنود]] و [[راضی]] باشد!- همانا او مورد وثوق من و نوشته او، نوشته من است"<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۳۶۲، ح ۳۲۶</ref>. | *[[عثمان بن سعید]] هنگام [[مرگ]] خود، به [[دستور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[نیابت]] را به [[فرزند]] خود، [[محمد]] سپرد. افزون بر آن، [[امام مهدی|حضرت ولی عصر]]{{ع}} نیز در توقیعاتی، به [[نیابت]] او تصریح فرمود<ref> ر.ک: [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص ۵۱۰، ح ۴۱؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۶۱</ref>. در بخشی از یکی از آن توقیعها چنین میخوانیم: "... و اما [[محمد بن عثمان عمری]]،- [[خداوند]] سبحانه و تعالی از او و پدرش [[خشنود]] و [[راضی]] باشد!- همانا او مورد وثوق من و نوشته او، نوشته من است"<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۳۶۲، ح ۳۲۶</ref>. | ||