اشراک: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{علم معصوم}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 25...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ویرایش غیرنهایی}} | {{ویرایش غیرنهایی}} | ||
{{ | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* | *اشراک: تقارن دو یا چند فرد در امر یا عملی به طوری که برای هر یک، نصیب و بهره یا تأثیری باشد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۴۸.</ref>، در مقابل انفراد. مشارکت و شرکت به معنای آمیختگی و خلط در ملکیت<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۵۹.</ref> در امر مادی یا [[معنوی]]. اصل آن "[[شرک]]" به معنای مقارنت<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۶۵.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي}}<ref>«پشتم را به او استوار دار و او را در کارم شریک ساز» سوره طه، آیه ۳۱-۳۲.</ref>. | *{{متن قرآن|اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي}}<ref>«پشتم را به او استوار دار و او را در کارم شریک ساز» سوره طه، آیه ۳۱-۳۲.</ref>. | ||
*مشارکت در امور و مسائل [[سیاسی]]، [[اجتماعی]] و [[اقتصادی]] از ضروریات [[جامعه انسانی]] است. موردی از مشارکت در امر تبلیغِ [[دین]]، مشارکت [[هارون]]{{ع}} با [[حضرت موسی]]{{ع}} در این امر به تقاضای [[موسی]]{{ع}} بود که در [[قرآن کریم]] به آن اشاره شده است: {{متن قرآن|وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي هَارُونَ أَخِي اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي}}<ref>«و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار هارون برادرم را پشتم را به او استوار دار و او را در کارم شریک ساز» سوره طه، آیه ۲۹-۳۲.</ref>؛ البته مراد [[آیه]] و درخواست [[حضرت موسی]]{{ع}} مشارکت در اصل [[نبوّت]] نبوده است؛ زیرا [[حضرت موسی]]{{ع}} در [[ارتباط]] با [[خداوند]] و [[دریافت وحی]] مشکل نداشته؛ بلکه [[ترس]] و [[خوف]] [[حضرت موسی]]{{ع}} در امر [[تبلیغ رسالت]] و [[اداره امور]] [[بنی‌اسرائیل]] بوده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۴، ص۱۴۶-۱۴۷.</ref>. | *مشارکت در امور و مسائل [[سیاسی]]، [[اجتماعی]] و [[اقتصادی]] از ضروریات [[جامعه انسانی]] است. موردی از مشارکت در امر تبلیغِ [[دین]]، مشارکت [[هارون]]{{ع}} با [[حضرت موسی]]{{ع}} در این امر به تقاضای [[موسی]]{{ع}} بود که در [[قرآن کریم]] به آن اشاره شده است: {{متن قرآن|وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي هَارُونَ أَخِي اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي}}<ref>«و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار هارون برادرم را پشتم را به او استوار دار و او را در کارم شریک ساز» سوره طه، آیه ۲۹-۳۲.</ref>؛ البته مراد [[آیه]] و درخواست [[حضرت موسی]]{{ع}} مشارکت در اصل [[نبوّت]] نبوده است؛ زیرا [[حضرت موسی]]{{ع}} در [[ارتباط]] با [[خداوند]] و [[دریافت وحی]] مشکل نداشته؛ بلکه [[ترس]] و [[خوف]] [[حضرت موسی]]{{ع}} در امر [[تبلیغ رسالت]] و [[اداره امور]] [[بنی‌اسرائیل]] بوده است<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۴، ص۱۴۶-۱۴۷.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۶
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اشراک (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اشراک: تقارن دو یا چند فرد در امر یا عملی به طوری که برای هر یک، نصیب و بهره یا تأثیری باشد[۱]، در مقابل انفراد. مشارکت و شرکت به معنای آمیختگی و خلط در ملکیت[۲] در امر مادی یا معنوی. اصل آن "شرک" به معنای مقارنت[۳].
اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي
[۴].- مشارکت در امور و مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی از ضروریات جامعه انسانی است. موردی از مشارکت در امر تبلیغِ دین، مشارکت هارون(ع) با حضرت موسی(ع) در این امر به تقاضای موسی(ع) بود که در قرآن کریم به آن اشاره شده است: وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي هَارُونَ أَخِي اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي[۵]؛ البته مراد آیه و درخواست حضرت موسی(ع) مشارکت در اصل نبوّت نبوده است؛ زیرا حضرت موسی(ع) در ارتباط با خداوند و دریافت وحی مشکل نداشته؛ بلکه ترس و خوف حضرت موسی(ع) در امر تبلیغ رسالت و اداره امور بنی‌اسرائیل بوده است[۶].
- مشارکت مؤمنان در تبلیغ رسالت در قالب مشارکت عمومی آنان در قرآن کریم به رسمیت شناخته شده است: الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ[۷][۸].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۴۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۵۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۶۵.
- ↑ «پشتم را به او استوار دار و او را در کارم شریک ساز» سوره طه، آیه ۳۱-۳۲.
- ↑ «و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار هارون برادرم را پشتم را به او استوار دار و او را در کارم شریک ساز» سوره طه، آیه ۲۹-۳۲.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۴، ص۱۴۶-۱۴۷.
- ↑ «همان کسانی که پیام‌های خداوند را می‌رسانند» سوره احزاب، آیه ۳۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۷.