بوی سیب: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*در چاووش خوانی‌های [[زائران]] [[کربلا]] می‌گفتند: ز [[تربت]] [[شهدا]] | *در چاووش خوانی‌های [[زائران]] [[کربلا]] می‌گفتند: ز [[تربت]] [[شهدا]] بوی سیب می‌آید. نیز معروف است کسانی که صبح زود به [[زیارت کربلا]] بروند، [[بوی سیب]] بهشتی استشمام می‌کنند. این سخن ریشه [[حدیثی]] دارد. در [[بحار الانوار]] چنین آمده است: روزی [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}} به حضور [[پیامبر]] رسیدند، در حالی که [[جبرئیل]] هم نزد [[پیامبر|رسول خدا]] بود. این دو [[عزیز]]، [[جبرئیل]] را به دحیه کلبی<ref>نام شخصی خوش سیما بود که جبرئیل، اغلب به صورت او آشکار می‌شد</ref>[[تشبیه]] کرده و دور او می‌چرخیدند. [[جبرئیل]] هم چیزی در دست داشت و اشاره می‌کرد دیدند که در دست [[جبرئیل]] یک سیب، یک گلابی و یک انار است. آنها را به [[حسنین]] داد. آن دو خوشحال شدند و با شتاب نزد [[پیامبر]] دویدند. [[پیامبر]] آنها را گرفت و بویید و فرمود: ببرید نزد [[پدر]] و مادرتان. آن دو نیز چنان کردند. میوه‌ها را نخوردند تا آنکه [[پیامبر]]{{صل}} هم نزد آنان رفت و همگی از آنها خوردند، ولی هر چه می‌خوردند، میوه‌ها باز باقی بود. تا آنکه [[پیامبر]] از [[دنیا]] رفت. [[امام حسین]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند که در ایام [[حیات]] مادرمان [[فاطمه]] تغییری در میوه‌ها پیش نیامد، تا آنکه [[فاطمه]] از [[دنیا]] رفت، انار ناپدید شد و سیب و گلابی مانده بود. با [[شهادت]] [[امام علی|علی]] گلابی هم ناپدید شد و سیب به همان حالت باقی ماند. [[امام حسن]] [[مسموم]] و [[شهید]] شد و سیب همچنان باقی بود تا روزی که (در [[کربلا]]) آب را به روی ما بستند. من هر گاه [[تشنه]] می‌شدم آن را می‌بوییدم، سوز [[عطش]] من تسکین می‌یافت. اما چون [[تشنگی]] شدت یافت، بر آن دندان زدم و دیگر [[یقین به مرگ]] پیدا کرده بودم. | ||
* [[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرماید: این سخن را پدرم یک [[ساعت]] قبل از شهادتش فرمود. چون [[شهید]] شد، | * [[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرماید: این سخن را پدرم یک [[ساعت]] قبل از شهادتش فرمود. چون [[شهید]] شد، بوی سیب در [[قتلگاه]] به مشام می‌رسید. دنبال آن گشتیم و اثری از سیب نبود، ولی بوی آن پس از [[امام حسین|حسین]] باقی بود. [[قبر]] [[حسین]] را [[زیارت]] کردم و دیدم بوی آن سیب از [[قبر]] او به مشام می‌رسد. پس هر یک از [[شیعیان]] ما که [[زیارت]] می‌کنند، اگر بخواهند آن را بشنوند، هنگام [[سحر]] در پی [[زیارت]] بروند، که اگر [[مخلص]] باشند، بوی آن سیب را استشمام می‌کنند<ref>بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۲۸۹ نیز رک. مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۳، ص ۳۹۱</ref> <ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۸۷.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۲۱
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام حسین(ع) است. "امام حسین" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در چاووش خوانی‌های زائران کربلا می‌گفتند: ز تربت شهدا بوی سیب می‌آید. نیز معروف است کسانی که صبح زود به زیارت کربلا بروند، بوی سیب بهشتی استشمام می‌کنند. این سخن ریشه حدیثی دارد. در بحار الانوار چنین آمده است: روزی امام حسن و امام حسین(ع) به حضور پیامبر رسیدند، در حالی که جبرئیل هم نزد رسول خدا بود. این دو عزیز، جبرئیل را به دحیه کلبی[۱]تشبیه کرده و دور او می‌چرخیدند. جبرئیل هم چیزی در دست داشت و اشاره می‌کرد دیدند که در دست جبرئیل یک سیب، یک گلابی و یک انار است. آنها را به حسنین داد. آن دو خوشحال شدند و با شتاب نزد پیامبر دویدند. پیامبر آنها را گرفت و بویید و فرمود: ببرید نزد پدر و مادرتان. آن دو نیز چنان کردند. میوه‌ها را نخوردند تا آنکه پیامبر(ص) هم نزد آنان رفت و همگی از آنها خوردند، ولی هر چه می‌خوردند، میوه‌ها باز باقی بود. تا آنکه پیامبر از دنیا رفت. امام حسین(ع) نقل می‌کند که در ایام حیات مادرمان فاطمه تغییری در میوه‌ها پیش نیامد، تا آنکه فاطمه از دنیا رفت، انار ناپدید شد و سیب و گلابی مانده بود. با شهادت علی گلابی هم ناپدید شد و سیب به همان حالت باقی ماند. امام حسن مسموم و شهید شد و سیب همچنان باقی بود تا روزی که (در کربلا) آب را به روی ما بستند. من هر گاه تشنه می‌شدم آن را می‌بوییدم، سوز عطش من تسکین می‌یافت. اما چون تشنگی شدت یافت، بر آن دندان زدم و دیگر یقین به مرگ پیدا کرده بودم.
- امام سجاد(ع) می‌فرماید: این سخن را پدرم یک ساعت قبل از شهادتش فرمود. چون شهید شد، بوی سیب در قتلگاه به مشام می‌رسید. دنبال آن گشتیم و اثری از سیب نبود، ولی بوی آن پس از حسین باقی بود. قبر حسین را زیارت کردم و دیدم بوی آن سیب از قبر او به مشام می‌رسد. پس هر یک از شیعیان ما که زیارت می‌کنند، اگر بخواهند آن را بشنوند، هنگام سحر در پی زیارت بروند، که اگر مخلص باشند، بوی آن سیب را استشمام می‌کنند[۲] [۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ نام شخصی خوش سیما بود که جبرئیل، اغلب به صورت او آشکار می‌شد
- ↑ بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۲۸۹ نیز رک. مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۳، ص ۳۹۱
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۸۷.