امام زمان بودن به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' آن‌که ' به ' آنکه '
جز (جایگزینی متن - ' آن‌که ' به ' آنکه ')
خط ۲۵: خط ۲۵:
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[امام]] به‌معناى [[پیشوا]] و مقتدا است و در اصطلاح [[امامیه]]، پیشواى [[معصوم]] و [[منصوب]] از طرف [[خدا]] است که [[مقام]] [[ریاست]] عامّه را دارا مى‌باشد. "[[امام زمان]]"، متخذ از کلمه "[[صاحب الزمان]]" است که در [[ادعیه]] و [[زیارات]] آمده است. در زیارتى که هرروز بعد از [[نماز صبح]]، [[حضرت ولى عصر]] {{ع}} به آن [[زیارت]] مى‌شود آمده است: {{عربی|"اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ. . . "}}. [[آیت الله]] [[وحید خراسانی]] درباره کلمه "[[امام زمان]]" چنین مى‌گوید: اگر درباره اضافه شدن کلمه "[[صاحب]] و [[امام]]" به "زمان" [[اندیشه]] کنید و در این‌که آن [[حضرت]]، جلوى زمان و پیش از زمان است و زمان، پشت سر اوست [[فکر]] کنید، تمام کمال [[معرفت]] را نسبت به [[امام مهدی|حضرت مهدى]] {{ع}} پیدا مى‌کنید. زیرا اصلا هیچ تعبیرى ادقّ‌ از این تعبیر نیست و این تعبیر، فقط‍‌ نسبت به [[حضرت]] [[حجت]] {{ع}} و در خصوص آن [[حضرت]] است. اگر کسى عمق این مطلب را بفهمد، خواهد دانست که چرا [[امام زمان]] {{ع}} پیر نمى‌شود. آن [[حضرت]] هم مقدّم بر "زمانیات" است و هم مقدّم بر "زمان"، و [[امامت]] زمان ممکن نیست مگر آن‌که به سرحدّ تجرّدى برسد که بتواند تمام زمان را [[امامت]] کند و آن‌چه همه فحول [[بشر]] را گیج کرده این است که او به مرحله تجرّدى است که تمام زمان را [[امامت]] مى‌کند و درعین‌حال، متجسّد است و اجتماع این تجسّد با آن تروّح، و آن تروّح با این تجسّد، از خصوصیات [[حضرت حجت]] {{ع}} است. [[امام]] است براى زمان.  
::::::«[[امام]] به‌معناى [[پیشوا]] و مقتدا است و در اصطلاح [[امامیه]]، پیشواى [[معصوم]] و [[منصوب]] از طرف [[خدا]] است که [[مقام]] [[ریاست]] عامّه را دارا مى‌باشد. "[[امام زمان]]"، متخذ از کلمه "[[صاحب الزمان]]" است که در [[ادعیه]] و [[زیارات]] آمده است. در زیارتى که هرروز بعد از [[نماز صبح]]، [[حضرت ولى عصر]] {{ع}} به آن [[زیارت]] مى‌شود آمده است: {{عربی|"اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ. . . "}}. [[آیت الله]] [[وحید خراسانی]] درباره کلمه "[[امام زمان]]" چنین مى‌گوید: اگر درباره اضافه شدن کلمه "[[صاحب]] و [[امام]]" به "زمان" [[اندیشه]] کنید و در این‌که آن [[حضرت]]، جلوى زمان و پیش از زمان است و زمان، پشت سر اوست [[فکر]] کنید، تمام کمال [[معرفت]] را نسبت به [[امام مهدی|حضرت مهدى]] {{ع}} پیدا مى‌کنید. زیرا اصلا هیچ تعبیرى ادقّ‌ از این تعبیر نیست و این تعبیر، فقط‍‌ نسبت به [[حضرت]] [[حجت]] {{ع}} و در خصوص آن [[حضرت]] است. اگر کسى عمق این مطلب را بفهمد، خواهد دانست که چرا [[امام زمان]] {{ع}} پیر نمى‌شود. آن [[حضرت]] هم مقدّم بر "زمانیات" است و هم مقدّم بر "زمان"، و [[امامت]] زمان ممکن نیست مگر آنکه به سرحدّ تجرّدى برسد که بتواند تمام زمان را [[امامت]] کند و آن‌چه همه فحول [[بشر]] را گیج کرده این است که او به مرحله تجرّدى است که تمام زمان را [[امامت]] مى‌کند و درعین‌حال، متجسّد است و اجتماع این تجسّد با آن تروّح، و آن تروّح با این تجسّد، از خصوصیات [[حضرت حجت]] {{ع}} است. [[امام]] است براى زمان.  
::::::این مطلب که براى بعضى کوتاه فکران مشکل شده که چگونه است همه پیر مى‌شوند و آن بزرگوار پیر نمى‌شود و چطور مرور زمان بر او اثرى نمى‌گذارد، که {{عربی|"الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ... "}} حل مى‌شود. زیرا وقتى [[شمس]] و قمر به آن‌جا مى‌رسد خاموش مى‌شود. [[مقام]] آن [[حضرت]] مقامى است که به مجرّد رسیدن [[شمس]] و قمرى که {{عربی|"يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ"}} به آن [[مقام]] این دو خاموش مى‌شوند. او [[شمس]] و قمر را کهنه مى‌کند، اما [[شمس]] و قمر او را پیر و فرسوده نمى‌سازد.  
::::::این مطلب که براى بعضى کوتاه فکران مشکل شده که چگونه است همه پیر مى‌شوند و آن بزرگوار پیر نمى‌شود و چطور مرور زمان بر او اثرى نمى‌گذارد، که {{عربی|"الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ... "}} حل مى‌شود. زیرا وقتى [[شمس]] و قمر به آن‌جا مى‌رسد خاموش مى‌شود. [[مقام]] آن [[حضرت]] مقامى است که به مجرّد رسیدن [[شمس]] و قمرى که {{عربی|"يُبْلِيَانِ كُلَّ جَدِيدٍ"}} به آن [[مقام]] این دو خاموش مى‌شوند. او [[شمس]] و قمر را کهنه مى‌کند، اما [[شمس]] و قمر او را پیر و فرسوده نمى‌سازد.  
::::::این [[امامت]] در مرحله فعلیت، بالنّسبة به زمان، نه تنها اهل زمان، از مختصّات [[حضرت حجت]] {{ع}} است و جز او براى احدى در عالم چنین مقامى نیست، لذا آن [[حضرت]] ملقّب است به "[[صاحب الزمان]]"، پس وجود او مسیطر بر زمان است<ref>برگرفته از گفتارى که در پایان کتاب «پیام امام زمان» نوشته سید جمال الدین حجازى، از حضرت آیت اللّه وحید خراسانى آمده است. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۱۸.</ref>.
::::::این [[امامت]] در مرحله فعلیت، بالنّسبة به زمان، نه تنها اهل زمان، از مختصّات [[حضرت حجت]] {{ع}} است و جز او براى احدى در عالم چنین مقامى نیست، لذا آن [[حضرت]] ملقّب است به "[[صاحب الزمان]]"، پس وجود او مسیطر بر زمان است<ref>برگرفته از گفتارى که در پایان کتاب «پیام امام زمان» نوشته سید جمال الدین حجازى، از حضرت آیت اللّه وحید خراسانى آمده است. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۱۸.</ref>.
۲۱۸٬۷۷۹

ویرایش