آسیب‌های اخلاقی انتظار چیستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[جامعه منتظر]]، در بیشتر [[سرزمین‌های اسلامی]]، [[منتظر]] مصلحی است که به پاک‌سازی و پیرایش [[اخلاقی]] عمومی [[مردمان]] و [[جامعه]] [[اقدام]] نماید، درحالی‌که [[اصلاح]] تک‌تک [[مسلمان‌ها]] در بعد [[اخلاقی]] می‌تواند الگویی برای تفهیم یک [[[[حیات]] طیبه]] برای جهانیان باشد. در [[جامعه اسلامی]] از آرمان‌های [[اخلاقی]] و [[کمالات]] و [[فضایل]]، سخن به میان می‌آید که به ندرت تطبیق عملی در وجود آحاد [[مردم]] پیدا کرده است. این اخلاقیات گاه بسیار اندک و ناچیز و به صورت موردی در [[جوامع]] [[مسلمان]] به عینیت و تحقق عملی رسیده است و به گفته [[سعدی]] بدان حد دست نیافته که این مشک خود ببوید تا آن‌که [[مسلمان‌ها]] از آن بگویند. چگونه می‌توان اهمیت و [[نقش انتظار]] را به [[جوامع]] برون‌دینی [[مسلمانان]] منتقل ساخت، درحالی‌که درون [[جامعه]] [[مسلمانان]] هیچ میوه پرثمری برنیامده باشد هرچند منکر ارزش‌های بزرگی که در [[جوامع]] [[مسلمان]] وجود دارد نمی‌توان شد، اما چه‌طور جهانیان را به [[اسلام]] خواند درحالی‌که در [[جوامع]] [[مسلمانان]] [[رذائل اخلاقی]] بسیار نکوهیده‌ای، چون [[دروغ‌گویی]]، [[بی‌اعتمادی]]، منفی‌اندیشی، [[وابستگی]] و طفیلی بودن به دیگران، متهم ساختن دیگران و افترا زدن، وقت‌ناشناسی و عدم وفای به تعهدات و قرارها و پای‌بند نبودن به میثاق‌های عرفی و عمومی، [[تبعیض]] و تفاوت، بی‌توجهی به رشدیافتگی و [[توسعه اقتصادی]] و [[فرهنگی]]، [[ریا]] و [[نیرنگ]] و [[نفاق]]، وقت‌کشی و زمان‌سوزی و اتلاف ثانیه‌های گران‌بهای [[عمر]] بدون حصول دست‌آوردهایی [[شایسته]]، بی‌قانونی و بی‌توجهی به [[قوانین]] مورد پذیرش [[جامعه]]، [[چاپلوسی]] و عدم صراحت صادقانه و خالصانه که در پوشش تعارفات و [[احترام]]، گاه اشکالی بسیار کریه و ناروا می‌یابد و منجر به [[غیبت]] و [[تهمت]] و افترا می‌گردد و بی‌مبالاتی نسبت به [[وظایف]] و مسئولیت‌هایی مورد پذیرش، وجود دارد؟ [[جامعه]] [[مسلمانان]] در کارهایی [[خرد]] و کم‌ارزش و معمولی که هرچند در جای‌گاه خود، بی‌اشکالی می‌نماید، چون برپایی جشن‌ها و.... [[غرق]] گردیده، اما [[هدف]] [[رستاخیز]] [[انبیا]] را که در استمرار خود به [[امام]] [[موعود منتظر]] می‌رسد، گم نموده‌اند و [[گمان]] می‌نمایند که اگر کسی خویش را به معنا و به شکلی عینی و واقعی در [[راه خدا]] وقف نماید، [[خدا]] برایش روزنه خروجی قرار نخواهد داد<ref>اشاره به حدیث: «...هرکس نفس خودش را وقف خدا بکند، فکر می‌کنید که خدا محل گریز و خروجی برایش قرار نمی‌دهد... به خدا سوگند که خداوند محل خروجی برایش قرار می‌دهد» (ر.ک: بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶).</ref>»<ref>[[معصومه شبستری|شبستری، معصومه]]؛ [[آسیب‌شناسی انتظار در ابعاد فردی (مقاله)|آسیب‌شناسی انتظار در ابعاد فردی]]؛ [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲ (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲]] ص ۳۵۹.</ref>.