نردبان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233);...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==نکات== | ==نکات== | ||
#کلمه نردبان: {{متن قرآن|سُلَّمًا}} جنبه کلیدی ندارد و تنها تعبیری زبانی در [[وحی]] به [[پیامبر]] و سخن تمثیلی است که برای رد [[تمایل]] شدید [[پیامبر]] نسبت به [[هدایت مردم]] شده و عدم [[توانایی]] آن [[حضرت]] برای ارائه [[معجزه]] از پیش خود برای [[ایمان آوردن]] [[کافران]] بازگو شده است، این تعبیر دو سویه دارد یکی به [[زمین]] و دیگری به [[آسمان]]: با نقب زدن به [[زمین]] و گذاشتن نردبان به [[آسمان]]، به منظور ارائه آیه‌ای شگفت‌انگیز برای پذیراندن [[ایمان]] به [[کافران]]. | #کلمه نردبان: {{متن قرآن|سُلَّمًا}} جنبه کلیدی ندارد و تنها تعبیری زبانی در [[وحی]] به [[پیامبر]] و سخن تمثیلی است که برای رد [[تمایل]] شدید [[پیامبر]] نسبت به [[هدایت مردم]] شده و عدم [[توانایی]] آن [[حضرت]] برای ارائه [[معجزه]] از پیش خود برای [[ایمان آوردن]] [[کافران]] بازگو شده است، این تعبیر دو سویه دارد یکی به [[زمین]] و دیگری به [[آسمان]]: با نقب زدن به [[زمین]] و گذاشتن نردبان به [[آسمان]]، به منظور ارائه آیه‌ای شگفت‌انگیز برای پذیراندن [[ایمان]] به [[کافران]]. | ||
# [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد گو اینکه [[خداوند]] بر [[هدایت]] اجباری و اضطراری [[مردم]] [[قادر]] است. و معنای [[آیه]] این است که: جا ندارد تو اینقدر در مقابل [[اعراض]] آنان متاثر شوی، زیرا [[دنیا]] دار [[اختیار]] است و [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد، و تو نمی‌توانی آیه‌ای تهیه کنی که آنان را بر [[ایمان آوردن]] [[مضطر]] و بی‌اختیار سازی، برای اینکه [[خداوند]] چنین [[ایمانی]] را از آنان نخواسته، بلکه از آنان [[ایمان]] به طوع و رغبت و [[اختیار]] خواسته است. از همین جهت آیه‌ای که [[مردم]] را مجبور بر [[ایمان]] و [[اطاعت]] کند نیافریده، و گرنه خودش می‌توانست چنین کار را بکند، و جمیع افراد [[بشر]] را به [[جبر]]، مجتمع بر [[ایمان]] سازد و در نتیجه این [[کفار]] هم، به [[مؤمنین]] به تو، ملحق شوند، پس، از اینکه اینان [[اعراض]] کرده‌اند اینقدر [[جزع]] و ناشکیبی مکن، تا در شمار کسانی که نسبت به [[معارف الهی]] [[جاهل]] هستند قرار نگیری<ref>ترجمه المیزان، ج۷، ص۹۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص | # [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد گو اینکه [[خداوند]] بر [[هدایت]] اجباری و اضطراری [[مردم]] [[قادر]] است. و معنای [[آیه]] این است که: جا ندارد تو اینقدر در مقابل [[اعراض]] آنان متاثر شوی، زیرا [[دنیا]] دار [[اختیار]] است و [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد، و تو نمی‌توانی آیه‌ای تهیه کنی که آنان را بر [[ایمان آوردن]] [[مضطر]] و بی‌اختیار سازی، برای اینکه [[خداوند]] چنین [[ایمانی]] را از آنان نخواسته، بلکه از آنان [[ایمان]] به طوع و رغبت و [[اختیار]] خواسته است. از همین جهت آیه‌ای که [[مردم]] را مجبور بر [[ایمان]] و [[اطاعت]] کند نیافریده، و گرنه خودش می‌توانست چنین کار را بکند، و جمیع افراد [[بشر]] را به [[جبر]]، مجتمع بر [[ایمان]] سازد و در نتیجه این [[کفار]] هم، به [[مؤمنین]] به تو، ملحق شوند، پس، از اینکه اینان [[اعراض]] کرده‌اند اینقدر [[جزع]] و ناشکیبی مکن، تا در شمار کسانی که نسبت به [[معارف الهی]] [[جاهل]] هستند قرار نگیری<ref>ترجمه المیزان، ج۷، ص۹۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۷۳.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱۱ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۲۰
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نردبان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- ﴿وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ﴾[۱].
نکات
- کلمه نردبان: ﴿سُلَّمًا﴾ جنبه کلیدی ندارد و تنها تعبیری زبانی در وحی به پیامبر و سخن تمثیلی است که برای رد تمایل شدید پیامبر نسبت به هدایت مردم شده و عدم توانایی آن حضرت برای ارائه معجزه از پیش خود برای ایمان آوردن کافران بازگو شده است، این تعبیر دو سویه دارد یکی به زمین و دیگری به آسمان: با نقب زدن به زمین و گذاشتن نردبان به آسمان، به منظور ارائه آیه‌ای شگفت‌انگیز برای پذیراندن ایمان به کافران.
- دعوت به حق و قبول آن باید در مجرای اختیار جریان یابد گو اینکه خداوند بر هدایت اجباری و اضطراری مردم قادر است. و معنای آیه این است که: جا ندارد تو اینقدر در مقابل اعراض آنان متاثر شوی، زیرا دنیا دار اختیار است و دعوت به حق و قبول آن باید در مجرای اختیار جریان یابد، و تو نمی‌توانی آیه‌ای تهیه کنی که آنان را بر ایمان آوردن مضطر و بی‌اختیار سازی، برای اینکه خداوند چنین ایمانی را از آنان نخواسته، بلکه از آنان ایمان به طوع و رغبت و اختیار خواسته است. از همین جهت آیه‌ای که مردم را مجبور بر ایمان و اطاعت کند نیافریده، و گرنه خودش می‌توانست چنین کار را بکند، و جمیع افراد بشر را به جبر، مجتمع بر ایمان سازد و در نتیجه این کفار هم، به مؤمنین به تو، ملحق شوند، پس، از اینکه اینان اعراض کرده‌اند اینقدر جزع و ناشکیبی مکن، تا در شمار کسانی که نسبت به معارف الهی جاهل هستند قرار نگیری[۲][۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «و اگر رویگردانی آنان بر تو گران است چنانچه بتوانی سوراخی در زمین یا نردبانی بر آسمان بیابی تا نشانه‌ای (دیگر) برای آنان بیاوری (چنین کن، اما باز ایمان نمی‌آورند) و اگر خداوند می‌خواست همه آنان را بر رهنمود (خود) گرد می‌آورد پس، هرگز از نادانان مباش!» سوره انعام، آیه ۳۵.
- ↑ ترجمه المیزان، ج۷، ص۹۱.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۸۷۳.