شناخت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'صرف' به 'صرف')
خط ۶: خط ۶:


==تفاوت [[معرفت]] با [[علم]] به [[امام]]==
==تفاوت [[معرفت]] با [[علم]] به [[امام]]==
# [[معرفت]] به [[امام]] غیر از [[علم]] داشتن به [[امام]] است زیرا [[معرفت]] در جایی است که [[تأمل]] و [[تدبر]] در آنجا وجود دارد<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[وظایف امت در برابر امام (مقاله)|وظایف امت در برابر امام]]، ص ۸۲.  </ref>؛ و برای تقویتش باید از عنصری به نام [[امید]] استفاده شود<ref>ر.ک. [[مریم نجفی لیواری|نجفی لیواری، مریم]] و [[نرگس محمدنیا گالشکلامی|محمدنیا گالشکلامی، نرگس]]، [[واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر (مقاله)|واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر]]، ص۷۶-۷۷. </ref>؛ درحالی که [[علم]]، صرف حاضر شدن صورت [[ذهنی]] اشیاء است<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[وظایف امت در برابر امام (مقاله)|وظایف امت در برابر امام]]، ص ۸۲. </ref>، چنانکه در [[روایات]] باب [[معرفت]] به [[امام]] و تامل به آن سخنانی عجیبی از [[امامان معصوم]]{{ع}} وارد شده است، از جمله [[امام صادق]]{{ع}} که فرمودند: «[[امام]] خود را درست بشناس! وقتی او را شناختی، نزدیکی و دوری [[ظهور]]، به تو آسیبی نمی‌رساند»<ref>{{متن حدیث|اِعْرِفْ إِمَامَکَ فَإِنَّکَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَکَ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۱. </ref>.<ref>ر.ک: [[محمد رضا اکبری|اکبری، محمد رضا]]، [[پرچم هدایت (کتاب)|پرچم هدایت]]، ص۶۰؛ [[عبدالله محمد‌هاشمی|محمد‌هاشمی، عبدالله]]، [[فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی (مقاله)|فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی]]، ص۳۱-۳۲؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۷۷؛ [[صادق سهرابی|سهرابی، صادق]]، [[با انتظار در خیمه‌اش درآییم (کتاب)|با انتظار در خیمه‌اش درآییم]]، ص؟؛ پژوهشگران مؤسسه فرهنگی موعود، [[شیعه در عصر غیبت (کتاب)|شیعه در عصر غیبت]]، ص ۳۴-۳۷؛ [[عبدالرحمن انصاری|انصاری، عبدالرحمن]]، [[وظایف منتظران امام عصر (کتاب)|وظایف منتظران امام عصر]]، ص۲۸-۳۱.</ref>  
*[[معرفت]] به [[امام]] غیر از [[علم]] داشتن به [[امام]] است زیرا [[معرفت]] در جایی است که [[تأمل]] و [[تدبر]] در آنجا وجود دارد<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[وظایف امت در برابر امام (مقاله)|وظایف امت در برابر امام]]، ص ۸۲.  </ref>؛ و برای تقویتش باید از عنصری به نام [[امید]] استفاده شود<ref>ر.ک. [[مریم نجفی لیواری|نجفی لیواری، مریم]] و [[نرگس محمدنیا گالشکلامی|محمدنیا گالشکلامی، نرگس]]، [[واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر (مقاله)|واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر]]، ص۷۶-۷۷. </ref>؛ درحالی که [[علم]]، صرف حاضر شدن صورت [[ذهنی]] اشیاء است<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[وظایف امت در برابر امام (مقاله)|وظایف امت در برابر امام]]، ص ۸۲. </ref>، چنانکه در [[روایات]] باب [[معرفت]] به [[امام]] و تامل به آن سخنانی عجیبی از [[امامان معصوم]]{{ع}} وارد شده است، از جمله [[امام صادق]]{{ع}} که فرمودند: «[[امام]] خود را درست بشناس! وقتی او را شناختی، نزدیکی و دوری [[ظهور]]، به تو آسیبی نمی‌رساند»<ref>{{متن حدیث|اِعْرِفْ إِمَامَکَ فَإِنَّکَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَکَ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۱. </ref>.<ref>ر.ک: [[محمد رضا اکبری|اکبری، محمد رضا]]، [[پرچم هدایت (کتاب)|پرچم هدایت]]، ص۶۰؛ [[عبدالله محمد‌هاشمی|محمد‌هاشمی، عبدالله]]، [[فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی (مقاله)|فرهنگ انتظار زمینه‌ساز تحقق جامعه مهدوی]]، ص۳۱-۳۲؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۷۷؛ [[صادق سهرابی|سهرابی، صادق]]، [[با انتظار در خیمه‌اش درآییم (کتاب)|با انتظار در خیمه‌اش درآییم]]، ص؟؛ پژوهشگران مؤسسه فرهنگی موعود، [[شیعه در عصر غیبت (کتاب)|شیعه در عصر غیبت]]، ص ۳۴-۳۷؛ [[عبدالرحمن انصاری|انصاری، عبدالرحمن]]، [[وظایف منتظران امام عصر (کتاب)|وظایف منتظران امام عصر]]، ص۲۸-۳۱.</ref>  
*نمونه ای از [[معرفت]] به [[امام]] که همان تامل و [[تدبر]] نسبت به [[امام]] است [[شناخت]] [[مقام]] [[عظیم]] [[امامت]] است، چراکه [[شناخت]] این [[مقام]] رابطۀ بسیار نزدیک با [[مقام]] [[انسان‌ها]] در روی [[زمین]] دارد، زیرا [[انسان]] برای [[مقام]] خلیفة اللهی بر روی [[زمین]] [[خلق]] شده است و با توجه به اینکه رسیدن به این [[مقام]] فقط از طریق [[امامان معصوم]] که [[خلیفة الله]] اعظم است می‌‌گذرد، بنابراین اگر [[انسان]] بخواهد به این [[مقام]] [[عظیم]] برسد چاره ای ندارد مگر اینکه [[علم]] به [[مقام]] خلیفة اللهی که همان [[امامت]] [[امامان معصوم]] است پیدا کند، چنانکه [[امام باقر]]{{ع}} در روایتی فرمودند: «به وسیلۀ ما [[خدا]] [[بندگی]] می‌شود و به وسیلۀ ما [[خدا]] شناخته می‌شود و به [[وسیله]] ما [[توحید]] [[خداوند متعال]] تحقق می‌یابد»<ref>{{متن حدیث|بِنَا عُبِدَ اللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ}}؛ الکافی، کتاب التوحید، باب النوادر، ح ۱۰. </ref>.<ref>ر.ک. [[مجتبی گودرزی|گودرزی، مجتبی]]، [[خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران (مقاله)|خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران]]، ص ۲۰۸.  </ref> از این رو، این [[شناخت]] تنها منحصر در یادگیری نام‌ها و [[القاب]] و [[تاریخ]] ولادت و [[غیبت]] نیست<ref>ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۵۶. [[نصرت‌‏الله آیتی|آیتی، نصرت‌‏الله]]، [[آیینه انتظار یاوران مهدی (مقاله)|آیینه انتظار یاوران مهدی]]، ص ۱۶۰-۱۶۱؛ [[مریم نجفی لیواری|نجفی لیواری، مریم]] و [[نرگس محمدنیا گالشکلامی|محمدنیا گالشکلامی، نرگس]]، [[واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر (مقاله)|واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر]]، ص۷۶-۷۷.</ref>، حال اگر بخواهیم کمترین درجۀ [[معرفت]] به [[امامان معصوم]] از جمله [[امام عصر]] را بیان کنیم این است که باید [[معتقد]] باشیم [[امام]] در تمامی امور، چه [[تشریعی]] و چه [[تکوینی]] همسنگ با [[پیامبر]]{{صل}} است الا در مسئلۀ [[نبوت]] یعنی [[امام]] نمی‌تواند [[نبی]] باشد<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۶-۱۲۸؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۷۴؛ [[مجتبی گودرزی|گودرزی، مجتبی]]، [[خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران (مقاله)|خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران]]، ص ۲۰۸.</ref>.  
*نمونه ای از [[معرفت]] به [[امام]] که همان تامل و [[تدبر]] نسبت به [[امام]] است [[شناخت]] [[مقام]] [[عظیم]] [[امامت]] است، چراکه [[شناخت]] این [[مقام]] رابطۀ بسیار نزدیک با [[مقام]] [[انسان‌ها]] در روی [[زمین]] دارد، زیرا [[انسان]] برای [[مقام]] خلیفة اللهی بر روی [[زمین]] [[خلق]] شده است و با توجه به اینکه رسیدن به این [[مقام]] فقط از طریق [[امامان معصوم]] که [[خلیفة الله]] اعظم است می‌‌گذرد، بنابراین اگر [[انسان]] بخواهد به این [[مقام]] [[عظیم]] برسد چاره ای ندارد مگر اینکه [[علم]] به [[مقام]] خلیفة اللهی که همان [[امامت]] [[امامان معصوم]] است پیدا کند، چنانکه [[امام باقر]]{{ع}} در روایتی فرمودند: «به وسیلۀ ما [[خدا]] [[بندگی]] می‌شود و به وسیلۀ ما [[خدا]] شناخته می‌شود و به [[وسیله]] ما [[توحید]] [[خداوند متعال]] تحقق می‌یابد»<ref>{{متن حدیث|بِنَا عُبِدَ اللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ}}؛ الکافی، کتاب التوحید، باب النوادر، ح ۱۰. </ref>.<ref>ر.ک. [[مجتبی گودرزی|گودرزی، مجتبی]]، [[خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران (مقاله)|خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران]]، ص ۲۰۸.  </ref> از این رو، این [[شناخت]] تنها منحصر در یادگیری نام‌ها و [[القاب]] و [[تاریخ]] ولادت و [[غیبت]] نیست<ref>ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۵۶. [[نصرت‌‏الله آیتی|آیتی، نصرت‌‏الله]]، [[آیینه انتظار یاوران مهدی (مقاله)|آیینه انتظار یاوران مهدی]]، ص ۱۶۰-۱۶۱؛ [[مریم نجفی لیواری|نجفی لیواری، مریم]] و [[نرگس محمدنیا گالشکلامی|محمدنیا گالشکلامی، نرگس]]، [[واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر (مقاله)|واکاوی شاخصه‌های الگوی خانواده منتظر]]، ص۷۶-۷۷.</ref>، حال اگر بخواهیم کمترین درجۀ [[معرفت]] به [[امامان معصوم]] از جمله [[امام عصر]] را بیان کنیم این است که باید [[معتقد]] باشیم [[امام]] در تمامی امور، چه [[تشریعی]] و چه [[تکوینی]] همسنگ با [[پیامبر]]{{صل}} است الا در مسئلۀ [[نبوت]] یعنی [[امام]] نمی‌تواند [[نبی]] باشد<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۶-۱۲۸؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۷۴؛ [[مجتبی گودرزی|گودرزی، مجتبی]]، [[خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران (مقاله)|خلافت الهی و ضرورت توان­مندی منتظران]]، ص ۲۰۸.</ref>.  
*لازمۀ سخن این است که بدانیم [[ائمۀ معصومین]] به واسطۀ این ادعا (همسنگ بود با [[پیامبر]]) و با کمک [[آیات قرآن]] همچنان که بر ما [[ولایت]] دارند، اطاعتشان هم [[واجب]] است؛ یعنی به عبارتی [[شناخت]] [[ائمۀ معصومین]] توسط [[شیعیان]] در این است که  [[اوامر]] [[معصومین]] را [[واجب]] الإطاعه بدانیم؛ زیرا اگر ندانیم از چه کسی باید [[اطاعت]] کنیم، در بازی‌های [[سیاسی]] از بین می‌‌رویم و آنگاه [[جامعۀ اسلامی]] به [[تفرقه]] و از هم پاشیدگی [[تهدید]] خواهد شد<ref>ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۵۶.</ref>.  
*لازمۀ سخن این است که بدانیم [[ائمۀ معصومین]] به واسطۀ این ادعا (همسنگ بود با [[پیامبر]]) و با کمک [[آیات قرآن]] همچنان که بر ما [[ولایت]] دارند، اطاعتشان هم [[واجب]] است؛ یعنی به عبارتی [[شناخت]] [[ائمۀ معصومین]] توسط [[شیعیان]] در این است که  [[اوامر]] [[معصومین]] را [[واجب]] الإطاعه بدانیم؛ زیرا اگر ندانیم از چه کسی باید [[اطاعت]] کنیم، در بازی‌های [[سیاسی]] از بین می‌‌رویم و آنگاه [[جامعۀ اسلامی]] به [[تفرقه]] و از هم پاشیدگی [[تهدید]] خواهد شد<ref>ر.ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۵۶.</ref>.  
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش