مرجعیت دینی: تفاوت میان نسخه‌ها

#حوزۀ نظارتی [[ائمۀ معصومین]] برای جلوگیری از [[انحرافات دینی]]: در [[روایات]] تصریح شده است [[امام]] [[وظیفه]] دارند بر [[دین]] ### [[313]]### [[نظارت]] داشته باشد تا اگر بدعتی توسط [[مؤمن]] و یا غیر [[مؤمن]] ایجاد شد بتواند [[دین]] را به حالت اول و صحیح برگرداند. چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «همانا [[زمین]] خالی نمی‌شود، مگر آنکه در آن امامی است تا هرگاه [[مؤمنان]] چیزی را به [[دین]] افزودند، آن را برگرداند و اگر از آن چیزی را کم کردند، آن را تمام کند»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو إِلَّا وَ فِیهَا إِمَامٌ کَیْمَا إِنْ زَادَ الْمُؤْمِنُونَ شَیْئاً رَدَّهُمْ وَ إِنْ نَقَصُوا شَیْئاً أَتَمَّهُ لَهُمْ}}؛ کافی، ج۱، ص۱۷۸.</ref>.  [[ائمه]] علاوه بر [[جلوگیری از انحراف در دین]]، وظیفۀ رفع اختلاف‌های [[مردم]] در [[تفسیر دین]] را هم عهده [[دار]] بودند؛ چنانکه هشام ([[شاگرد]] [[امام صادق]]{{ع}}) در [[مناظره]] ای با [[عمرو بن عبید]] با [[تشبیه]] [[وظیفه]] [[قلب]]، نسبت به اعضای [[بدن]] با [[وظیفه امام]] نسبت به [[مردم]]؛ اینچنین بیان کردند [[خداوند]]، اعضای [[بدن]] را رها نکرد و برای آنها امامی قرار داد تا صحیح را بیان و نسبت به آنچه در آن تردید وجود دارد، [[یقین]] ایجاد کند. حال آیا ممکن است [[مردم]] را در [[حیرت]] و تردید و اختلافشان رها کند و برای آنها امامی قرار ندهد<ref>کافی، ج۱، ص۱۶۹ و ۱۷۰؛ امالی صدوق، ص۵۸۹ و ۵۹۰؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۰۷ و ۲۰۸. </ref>.<ref>ر.ک. [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت]]، ص ۲۲۲ تا ۲۳۵. </ref>