مرگ سرخ و سفید: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
==مرگ سرخ و سفید== | |||
در برخی از [[روایات]] مربوط به [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} تعبیری وجود دارد با عنوان [[مرگ سرخ]] و [[مرگ سفید]] مانند: | در برخی از [[روایات]] مربوط به [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} تعبیری وجود دارد با عنوان [[مرگ سرخ]] و [[مرگ سفید]] مانند: | ||
# [[امیر المؤمنین]]{{ع}} میفرمایند: «در آستانه [[قیام قائم]]، [[مرگ سرخ]]، [[مرگ سفید]] و ملخهایی به هنگام و ملخهایی نابه هنگام سرخ، همچون [[خون]] خواهد بود؛ اما [[مرگ سرخ]] کشته شدن با [[شمشیر]] است و [[مرگ سفید]] به وسیله [[طاعون]]»<ref>{{متن حدیث|بَیْنَ یَدَیِ الْقَائِمِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ وَ جَرَادٌ فِی حِینِهِ وَ جَرَادٌ فِی غَیْرِ حِینِهِ أَحْمَرُ کَأَلْوَانِ الدَّمِ فَأَمَّا الْمَوْتُ الْأَحْمَرُ فَالسَّیْفُ وَ أَمَّا الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ فَالطَّاعُونُ}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۳۸، ح ۴۳۰ غیبة نعمانی، ص ۲۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۱. </ref>.<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۳-۵۴۴؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۳۹۳.</ref> | # [[امیر المؤمنین]]{{ع}} میفرمایند: «در آستانه [[قیام قائم]]، [[مرگ سرخ]]، [[مرگ سفید]] و ملخهایی به هنگام و ملخهایی نابه هنگام سرخ، همچون [[خون]] خواهد بود؛ اما [[مرگ سرخ]] کشته شدن با [[شمشیر]] است و [[مرگ سفید]] به وسیله [[طاعون]]»<ref>{{متن حدیث|بَیْنَ یَدَیِ الْقَائِمِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ وَ جَرَادٌ فِی حِینِهِ وَ جَرَادٌ فِی غَیْرِ حِینِهِ أَحْمَرُ کَأَلْوَانِ الدَّمِ فَأَمَّا الْمَوْتُ الْأَحْمَرُ فَالسَّیْفُ وَ أَمَّا الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ فَالطَّاعُونُ}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۳۸، ح ۴۳۰ غیبة نعمانی، ص ۲۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۱. </ref>.<ref>ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۳-۵۴۴؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۳۹۳.</ref> | ||
نسخهٔ ۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۸
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است. "امام مهدی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام مهدی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مرگ سرخ و سفید
در برخی از روایات مربوط به ظهور حضرت مهدی(ع) تعبیری وجود دارد با عنوان مرگ سرخ و مرگ سفید مانند:
- امیر المؤمنین(ع) میفرمایند: «در آستانه قیام قائم، مرگ سرخ، مرگ سفید و ملخهایی به هنگام و ملخهایی نابه هنگام سرخ، همچون خون خواهد بود؛ اما مرگ سرخ کشته شدن با شمشیر است و مرگ سفید به وسیله طاعون»[۱].[۲]
- امام صادق(ع) فرمودند: «پیش از ظهور قائم(ع) دو نوع مرگ پدیدار می‌گردد: مرگ سرخ و مرگ سفید. به اندازه‌ای از انسان‌ها کشته می‌شوند که از هر هفت نفر، پنج تن نابود می‌گردند، مرگ سرخ، قتل با شمشیر است و مرگ سفید، مردن از مرض وبا»[۳].[۴]
در برخی از روایات نیز تنها تعبیر به مرگ سفید شده است مانند پیامبر اسلام(ص) میفرمایند: «قیامت برپا نمی‌گردد تا اینکه مرگ سفید ظاهر شود. گفتند یا رسول الله! مرگ سفید چیست؟ فرمود: مرگ ناگهانی»[۵].[۶]
پرسش مستقیم
- مرگ سرخ و سفید به چه معناست و آیا از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)
- آیا مرگ و میر زیاد از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ «بَیْنَ یَدَیِ الْقَائِمِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ وَ جَرَادٌ فِی حِینِهِ وَ جَرَادٌ فِی غَیْرِ حِینِهِ أَحْمَرُ کَأَلْوَانِ الدَّمِ فَأَمَّا الْمَوْتُ الْأَحْمَرُ فَالسَّیْفُ وَ أَمَّا الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ فَالطَّاعُونُ»؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۳۸، ح ۴۳۰ غیبة نعمانی، ص ۲۷۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۱۱.
- ↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۳-۵۴۴؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۳۹۳.
- ↑ «قُدَّامَ الْقَائِمِ(ع)مَوْتَانِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ حَتَّی یَذْهَبَ مِنْ کُلِّ سَبْعَةٍ خَمْسَةٌ فَالْمَوْتُ الْأَحْمَرُ السَّیْفُ وَ الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ الطَّاعُون»؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷.
- ↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰؛ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۵۴۳-۵۴۴.
- ↑ الفائق، ج ۱، ص ۱۴۱.
- ↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۴۰.