ظلم در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:ظلم | [[رده:ظلم]] | ||
[[رده:رذایل اخلاقی]] | [[رده:رذایل اخلاقی]] | ||
[[رده:مدخل اخلاقی نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل اخلاقی نهج البلاغه]] | ||
نسخهٔ ۲۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۶
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- مدخل‌های وابسته به این بحث:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ظلم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- در نکوهش ظلم همین بس که طبق روایات، از جنود جهل، در مقابل ایمان، بدترین توشه راه قیامت، مایه پشیمانی و مقابله با حضرت پروردگار و بزرگ‌ترین جرم است. امام کاظم(ع) ظلم را در ردیف جنود جهل آورده است[۱]. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «الْمُؤْمِنُ لَا يَظْلِمُ»[۲]؛ مؤمن ستم نمی‌کند. امام صادق(ع) می‌فرماید: کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. «لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ يَظْلِمُ النَّاس»[۳]؛ کسی که به مردم ستم می‌کند شیعه ما نیست. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ»[۴]؛ ستم کردن به بندگان خدا برای راه قیامت بد توشه‌ای است. امیرالمؤمنین می‌فرماید: «ابْعُدُوا عَنِ الظُّلْمِ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ الْجَرَائِمِ وَ أَكْبَرُ الْمَآثِمِ»[۵]؛ از ستم دوری کنید که بزرگ‌ترین جرم‌ها و بزرگ‌ترین گناهان است. و می‌فرماید: «إِنَّ أَسْرَعَ الشَّرِّ عِقَاباً الظُّلْمُ»[۶]؛ در بین بدی‌ها عقاب ظلم از همه زودتر دامن‌گیر می‌شود. رسول خدا(ص) می‌فرماید: «الظُّلْمُ نَدَامَةٌ»[۷]؛ ستم مایه پشیمانی است.
- امام صادق(ع) می‌فرماید: پدرم میفرمود از ظلم بپرهیزید که دعای مظلوم به آسمان راه دارد[۸]. و می‌فرماید: «مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»[۹]؛ کسی که مال برادرش را به ستم بخورد و به او پس ندهد قطعه‌ای از آتش قیامت خورده است.
- امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: به خدا قسم اگر بیدار بر روی خارهای خشک بیابان صبح کنم و دست و پا بسته در زنجیر بر زمین کشیده شوم بیشتر دوست دارم تا در حالی خدا و رسول را ملاقات کنم که به یکی از بندگان ستم کرده یا چیزی از مال دنیا را غصب کرده باشم...[۱۰] به خدا قسم اگر اقلیم‌های هفت‌گانه را با هر چه در زیر آسمان دارند به من بدهند که پوست جویی را به ستم از مورچه‌ای بگیرم، نخواهم کرد[۱۱]. و در سخنی دیگر می‌فرماید: «ظُلْمُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا عُنْوَانُ شَقَائِهِ فِي الْآخِرَةِ»؛ کسی که در دنیا ستم می‌کند ستم او نشانه بدبختی‌اش در آخرت است.
- وجود ظلم از نظر دین مقدس اسلام چنان ناپسند و ناخوشایند است که به فرموده رسول خدا(ص)، خداوند متعال پس از هلاک کردن ظالمان خود را ستوده، می‌فرماید: ﴿فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾[۱۲][۱۳][۱۴]
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول، ص۴۰۲؛ شریف رضی، خصائص الائمه، ص۱۱۷.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۳.
- ↑ محمد بن الفتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص۴۶۶.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰؛ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۴۹.
- ↑ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۹۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۲، ص۳۳۲.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰۹.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۳۳؛ صدوق، ثواب الاعمال، ص۲۷۳.
- ↑ شریف رضی، نهج البلاغه، با تصحیح محمد عبده، ۲، ۲۱۶.
- ↑ علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم و المواعظ، ص۳۲۳؛ میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۱۰۰.
- ↑ «پس واپسین بازمانده گروه ستمگران از میان برداشته شد و سپاس خداوند پروردگار جهانیان را» سوره انعام، آیه ۴۵.
- ↑ ابوالفتح کراجکی، کنز الفواند، ص۵۷؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ص۲۵۳؛ این حدیث را از امام صادق(ع) نقل کرده‌اند.
- ↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج14، ص97، 98.