روح القدس: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۱: خط ۳۱:
#علم و معرفتی که روح القدس بدون واسطه، آنها را کسب و مزین به آگاهی از آن می‌شود؛ به تعبیر دیگر، به همراه بهره‌مندی از روح القدس این آگاهی‌ها هم برای دریافت کننده روح وجود یافته است.
#علم و معرفتی که روح القدس بدون واسطه، آنها را کسب و مزین به آگاهی از آن می‌شود؛ به تعبیر دیگر، به همراه بهره‌مندی از روح القدس این آگاهی‌ها هم برای دریافت کننده روح وجود یافته است.
#علم و معرفتی که ممکن است واسطه‌هایی الهی در رسیدن و بهره‌مندی روح القدس به آنها نقش داشته باشند؛ مانند وحی و جبرییل یا آگاهی و دانش کامل از حلال و حرام و نقش پیامبر{{صل}} در آن<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[محمود قیوم‌زاده|قیوم‌زاده، محمود]]، [[چیستی روح‌القدس و آثار آن (مقاله)|چیستی روح‌القدس و آثار آن]]، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش۳۰</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[منابع علم امام در قرآن (مقاله)|منابع علم امام در قرآن]]، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش ۶، ص ۱۶۸</ref>
#علم و معرفتی که ممکن است واسطه‌هایی الهی در رسیدن و بهره‌مندی روح القدس به آنها نقش داشته باشند؛ مانند وحی و جبرییل یا آگاهی و دانش کامل از حلال و حرام و نقش پیامبر{{صل}} در آن<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[محمود قیوم‌زاده|قیوم‌زاده، محمود]]، [[چیستی روح‌القدس و آثار آن (مقاله)|چیستی روح‌القدس و آثار آن]]، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش۳۰</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[منابع علم امام در قرآن (مقاله)|منابع علم امام در قرآن]]، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش ۶، ص ۱۶۸</ref>
==روح القدس در موعودنامه==
*بنابر عقیده مفسّران اسلامی، درباره روح القدس دو احتمال وجود دارد:
#منظور "[[جبرئیل]]" است و منظور [[قرآن]] از این‌که "خداوند، عیسی {{ع}} را با روح القدس تأیید فرمود"<ref>سوره بقره، ۸۷.</ref> آن است که خداوند، جبرئیل را مددکار عیسی {{ع}} قرار داد. اما چرا به "[[جبرئیل]]" روح القدس می‌گویند؟ روح است، چون جنبه روحانیت در فرشتگان غلبه دارد و اضافه کردن روح به "القدس" به پاکی و قداستِ این روح اشاره می‌کند.
#منظور، همان نیروی غیبی است که عیسی {{ع}} را تأیید می‌کرد و با همان نیروی اسرارآمیز، مردگان را به فرمان خداوند زنده می‌ساخت.
*به‌طور کلی این پدیده، همان امدادهای الهی است که انسان را در انجام عبادت‌ها و کارهای مشکل، یاری می‌رساند و از گناهان بازمی‌دارد. به همین دلیل، درباره برخی شاعران [[اهل بیت]] گفته شده است که پس از خواندن اشعارشان، [[ائمه]] به آنان می‌فرمودند: "این شعر را روح القدس بر زبان تو دمید و آن‌چه گفتی، به یاری او بود"<ref>تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۳۷.</ref>. در [[قرآن کریم]]، مکرر از این واژه ترکیبی ذکر به میان آمده<ref>سوره بقره، ۸۷ و ۲۵۳؛ سوره مائده، ۱۱۰.</ref> که در مورد [[حضرت عیسی]] {{ع}} است. در این‌که چرا در میان پیامبران، [[حضرت عیسی]] {{ع}} به این تشریف اختصاص داده شده، در صورتی که همه [[انبیا]]ء {{عم}} به وسیله [[جبرئیل]] تأیید شده‌اند، گفته شده، بدین‌سبب که وی از کودکی تا به آخر عمر، در آغوش تأیید جبرئیل بوده است<ref>معارف و معاریف، ج ۵، ص ۷۱۵.</ref>، روح الامین نیز همان جبرئیل است که در آیه ١٩٣ سوره مبارکه شعراء آمده است. مرحوم طبرسی گفته: از این جهت جبرئیل به روح الامین توصیف شده که وی در صفت امانت و عدم تغییر در امانت، دین را زنده می‌دارد و (همچون روح) مایه حیات دین است. و یا بدین‌جهت که فرودآورنده برکات است و ارواح را زنده می‌دارد و یا بدین‌جهت است که او جسمی روحانی می‌باشد<ref>مجمع البیان، ج ۷، ص ۳۲۰.</ref>. [[حکیمه خاتون]] می‌گوید: وقتی [[امام حسن عسکری]] {{ع}} فرزند دلبندش را -پس از تولّد- از من گرفت، در آن حال مرغانی آسمانی بال‌های خود را بر سر آن جناب گسترانیدند. پس حضرت، بزرگ مرغان را آواز داد و فرمود: او را بردار و محافظت کن و هر چهل روز او را به سوی مادرش بازگردان. [[حکیمه خاتون]] می‌گوید، گفتم: این مرغ چه بود؟ حضرت فرمود: این روح القدس است<ref>بحار الانوار، ج ۵۱ (به نقل از نشریه موعود، شماره ۱۷، ص ۱۰).</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۱.</ref>.
==منابع==
==منابع==
==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۱

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

روح القدس به معنای: نیرویی الهی است که جایگاهی بلندتر از ملائکه دارد و تسدید کننده انبیا و اولیای الهی است.

چیستی روح القدس

  • روح القدس عنوانی است که چهار مرتبه در قرآن مجید آمده، گاهی دربارۀ حضرت عیسی (ع)[۱] و گاهی دربارۀ پیامبر اسلام (ص) است[۲].[۳]
  • برای روح القدس دو تفسیر ذکر شده است، یکی فرشتۀ وحی، جبرییل و دیگری نیروی مرموز غیبی خاصّی که با انبیا بوده است.[۴] آیۀ مربوط به پیامبر اسلام(ص) با معنای اول تناسب دارد و آیات مربوط به حضرت عیسی(ع) با معنای دوم.[۵]

روح القدس منبعی برای علم امام

  • یکی از منابع علم امامان (ع)، القای روح القدس است،[۶] که آنان را همراهی کرده، حقایق و معارفی را به ایشان القاء می‌کند[۷] و لازمه‌اش پرده برداشتن از حقایق غیبی برای آنهاست.[۸]
  • امامان(ع) به سبب داشتن ملکۀ عصمت در بالاترین مرتبه، از این نیروی غیبی برخوردار بودند؛ به طوری که از آن در هدایت مردم کمک می‌گرفتند.[۹] روح القدس عنوانی است که بر کل مسئله علم و سرچشمهٔ علم امام سایه می‌افکند.[۱۰] ثمره تسدید، توفیق و تأییدی که روح القدس به همراه خود دارد، نلغزیدن، به خطا نرفتن و مؤدب شدن به آداب الهی است که همه اینها ریشه در معرفت، علم و رؤیت حقایق و جایگاه آن یعنی روح دارد.[۱۱] براساس آنچه در منابع دینی آمده، بندگان برگزیدۀ خداوند که دارای ضمیری صاف و پیراسته از آلایش‌های مادّی‌اند، گاهی به لطف الهی و از طریق "القاء روح" بر یک رشته حقایق و امور پنهان از حسّ، آگاه می‌گردند.[۱۲]

روایاتی دربارۀ روح القدس

  • برخی از روایات[۱۳] بیانگر آن است که روح القدس حقیقتی همراه اهل بیت (ع) بوده است که با آن حقایق بسیاری را درک می‌کرده‌اند[۱۴] مانند:
  1. یکی از اصحاب امام صادق (ع) از ایشان سؤال کرد:[۱۵] "آیا شده است که از چیزی سؤال کنند، و علم آن نزد شما نباشد؟" حضرت فرمودند: «گاه چنین بوده است!» راوی عرض کرد: "در این هنگام چه می‌کنید؟" امام فرمودند «روح القدس به ما تلقین می‌کند.»[۱۶]
  2. مفضل بن عمر می‌گوید: امام صادق (ع) فرمودند:[۱۷] «روح القدس نمی‌خوابد و غفلت نمی‌کند و لهو و سهو و خطا ندارد و روح القدس ثابت است و امام به واسطه آن شرق و غرب و خشکی و دریای زمین را می‌بیند.» عرض کردم: "فدایت شوم امام می‌تواند آنچه را که در بغداد است با دست بگیرد؟" حضرت فرمودند: «بله تا آنچه را که زیر عرش است می‌تواند.»[۱۸]
  3. امام باقر (ع) فرمودند:[۱۹] «امامان(ع) به واسطه روح القدس آنچه را که زیر عرش است تا آنچه را که زیر ستاره ثریا می‌باشد می‌شناسند.»[۲۰]

ویژگی روح القدس در روایات

  • ویژگی‌های روح القدس و برخی از نکاتی که می‌توان از این روایات برداشت کرد عبارتند از:
  1. اهل بیت (ع) به سبب زندگی عادی نمی‌خواهند همواره از روح القدس و بُعد عالی روحشان استفاده کنند بلکه هنگامی که لازم باشد به آن اشراف پیدا کنند، آن را به کار گرفته و از آن استفاده می‌کنند.[۲۱]
  2. برخى از روايات دلالت دارد امام وقتى به امامت مى‌رسد حامل روح القدس مى‌شود ولى از برخى ديگر استفاده مى‌شود پيش از امامت هم داراى چنين "روحى" است مانند روایت[۲۲] فرستاده شدن امیرالمؤمنین (ع) به یمن.[۲۳]
  3. این روح همواره همراه امام هست و از او غایب نمی‌شود.[۲۴] و ... .[۲۵]

نتیجه گیری

  • با پذیرفتن این مطلب که نتیجۀ روح قدسی، علم و معرفت است و روایاتی نیز بر آن دلالت دارد، باید گفت دو اثر بر این روح قدسی و پاک مترتب است:
  1. علم و معرفتی که روح القدس بدون واسطه، آنها را کسب و مزین به آگاهی از آن می‌شود؛ به تعبیر دیگر، به همراه بهره‌مندی از روح القدس این آگاهی‌ها هم برای دریافت کننده روح وجود یافته است.
  2. علم و معرفتی که ممکن است واسطه‌هایی الهی در رسیدن و بهره‌مندی روح القدس به آنها نقش داشته باشند؛ مانند وحی و جبرییل یا آگاهی و دانش کامل از حلال و حرام و نقش پیامبر(ص) در آن[۲۶].[۲۷]

منابع

منابع

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منبع‌شناسی جامع روح و روح‌القدس

پانویس

  1. سورۀ بقره، آیۀ ۸۷ و سورۀ مائده، آیۀ ۱۱۰
  2. سورۀ نحل، آیۀ ۱۰۲
  3. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟
  4. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۰، ص ۳۲۵؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
  5. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده
  6. ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ غرویان، محسن، میرباقری، سید محمد حسین، غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقاید، ص ۴۳؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۳۲۸؛ بنی‌سعید لنگرودی، سید محمد جواد، شرب مدام در تبیین علم امام، ص ۹۶ ـ ۱۰۱؛ حسینی، سید جواد، خبرهای غیبی در نهج البلاغه، ماهنامه مبلغان، ش ۹۵، ص ۳۷ ـ ۳۸
  7. ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوه‌های لاهوتی، ص ۲۱۰؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۹۲؛ بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق، ص ۲۰۴؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟؛ مهدی‌فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص ۱۷۱
  8. ر.ک. خمینی، سید روح الله، شرح چهل حدیث، ص ۵۴۵؛ تحریری، محمد باقر، جلوه‌های لاهوتی، ص ۲۱۰؛ وکیلی، محمد حسن، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن؛ ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن‌ها؛ آشتیانی، سید جعفر، روح در قرآن و عهدین، ص ۸۸ و ۹۰
  9. ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴
  10. ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص ۱۹
  11. ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص ۱۹
  12. ر.ک. میرترابی حسینی، زهرةالسادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص ۷۴
  13. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ تحریری، محمد باقر، جلوه‌های لاهوتی، ص ۲۱۰؛ غرویان، محسن، میرباقری، سید محمد حسین، غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقاید، ص ۴۳؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟؛ شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص ۱۹؛ رستمی، محمد زمان، آل‌بویه، طاهره، علم امام، صفحه؟؟؟؛ وکیلی، محمد حسن، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن؛ نصیری، محمد حسین، گستره علم امام از دیدگاه آیات و روایات، صفحه؟؟؟؛ بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق، ص ۲۰۴؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۹۲؛ حسینی، سید مجتبی، مقامات اولیاء، ص ۳۶؛ حسینی، سید جواد، خبرهای غیبی در نهج البلاغه، ماهنامه مبلغان، ش ۹۵، ص ۳۷ ـ ۳۸؛ مهدی‌فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن، ص ۱۷۱؛ میرترابی حسینی، زهرةالسادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص ۷۴
  14. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده
  15. صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۱، ص ۴۵۱
  16. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ تحریری، محمد باقر، جلوه‌های لاهوتی، ص ۲۱۰؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ شیخ‌زاده، قاسم علی، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص ۶۴ ـ ۶۵
  17. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۲۰، ص ۵۷
  18. ر.ک. بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰
  19. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۷۲
  20. ر.ک. گنجی، حسین، امام‌شناسی، ج ۱، ص ۱۵۵
  21. ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوه‌های لاهوتی، ص ۲۱۰
  22. صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۱، ص ۴۵۳
  23. ر.ک. بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
  24. ر.ک. بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
  25. ر.ک. شیخ‌زاده، قاسم علی، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص ۶۴ ـ ۶۵
  26. ر.ک. شاکر، محمد تقی، قیوم‌زاده، محمود، چیستی روح‌القدس و آثار آن، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش۳۰
  27. ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش ۶، ص ۱۶۸