روح القدس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
#علم و معرفتی که روح القدس بدون واسطه، آنها را کسب و مزین به آگاهی از آن میشود؛ به تعبیر دیگر، به همراه بهرهمندی از روح القدس این آگاهیها هم برای دریافت کننده روح وجود یافته است. | #علم و معرفتی که روح القدس بدون واسطه، آنها را کسب و مزین به آگاهی از آن میشود؛ به تعبیر دیگر، به همراه بهرهمندی از روح القدس این آگاهیها هم برای دریافت کننده روح وجود یافته است. | ||
#علم و معرفتی که ممکن است واسطههایی الهی در رسیدن و بهرهمندی روح القدس به آنها نقش داشته باشند؛ مانند وحی و جبرییل یا آگاهی و دانش کامل از حلال و حرام و نقش پیامبر{{صل}} در آن<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[محمود قیومزاده|قیومزاده، محمود]]، [[چیستی روحالقدس و آثار آن (مقاله)|چیستی روحالقدس و آثار آن]]، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش۳۰</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[منابع علم امام در قرآن (مقاله)|منابع علم امام در قرآن]]، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش ۶، ص ۱۶۸</ref> | #علم و معرفتی که ممکن است واسطههایی الهی در رسیدن و بهرهمندی روح القدس به آنها نقش داشته باشند؛ مانند وحی و جبرییل یا آگاهی و دانش کامل از حلال و حرام و نقش پیامبر{{صل}} در آن<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[محمود قیومزاده|قیومزاده، محمود]]، [[چیستی روحالقدس و آثار آن (مقاله)|چیستی روحالقدس و آثار آن]]، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش۳۰</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد تقی شاکر|شاکر، محمد تقی]]، [[منابع علم امام در قرآن (مقاله)|منابع علم امام در قرآن]]، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش ۶، ص ۱۶۸</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۲۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۱
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علم معصوم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
روح القدس به معنای: نیرویی الهی است که جایگاهی بلندتر از ملائکه دارد و تسدید کننده انبیا و اولیای الهی است.
چیستی روح القدس
- روح القدس عنوانی است که چهار مرتبه در قرآن مجید آمده، گاهی دربارۀ حضرت عیسی (ع)[۱] و گاهی دربارۀ پیامبر اسلام (ص) است[۲].[۳]
- برای روح القدس دو تفسیر ذکر شده است، یکی فرشتۀ وحی، جبرییل و دیگری نیروی مرموز غیبی خاصّی که با انبیا بوده است.[۴] آیۀ مربوط به پیامبر اسلام(ص) با معنای اول تناسب دارد و آیات مربوط به حضرت عیسی(ع) با معنای دوم.[۵]
روح القدس منبعی برای علم امام
- یکی از منابع علم امامان (ع)، القای روح القدس است،[۶] که آنان را همراهی کرده، حقایق و معارفی را به ایشان القاء میکند[۷] و لازمهاش پرده برداشتن از حقایق غیبی برای آنهاست.[۸]
- امامان(ع) به سبب داشتن ملکۀ عصمت در بالاترین مرتبه، از این نیروی غیبی برخوردار بودند؛ به طوری که از آن در هدایت مردم کمک میگرفتند.[۹] روح القدس عنوانی است که بر کل مسئله علم و سرچشمهٔ علم امام سایه میافکند.[۱۰] ثمره تسدید، توفیق و تأییدی که روح القدس به همراه خود دارد، نلغزیدن، به خطا نرفتن و مؤدب شدن به آداب الهی است که همه اینها ریشه در معرفت، علم و رؤیت حقایق و جایگاه آن یعنی روح دارد.[۱۱] براساس آنچه در منابع دینی آمده، بندگان برگزیدۀ خداوند که دارای ضمیری صاف و پیراسته از آلایشهای مادّیاند، گاهی به لطف الهی و از طریق "القاء روح" بر یک رشته حقایق و امور پنهان از حسّ، آگاه میگردند.[۱۲]
روایاتی دربارۀ روح القدس
- برخی از روایات[۱۳] بیانگر آن است که روح القدس حقیقتی همراه اهل بیت (ع) بوده است که با آن حقایق بسیاری را درک میکردهاند[۱۴] مانند:
- یکی از اصحاب امام صادق (ع) از ایشان سؤال کرد:[۱۵] "آیا شده است که از چیزی سؤال کنند، و علم آن نزد شما نباشد؟" حضرت فرمودند: «گاه چنین بوده است!» راوی عرض کرد: "در این هنگام چه میکنید؟" امام فرمودند «روح القدس به ما تلقین میکند.»[۱۶]
- مفضل بن عمر میگوید: امام صادق (ع) فرمودند:[۱۷] «روح القدس نمیخوابد و غفلت نمیکند و لهو و سهو و خطا ندارد و روح القدس ثابت است و امام به واسطه آن شرق و غرب و خشکی و دریای زمین را میبیند.» عرض کردم: "فدایت شوم امام میتواند آنچه را که در بغداد است با دست بگیرد؟" حضرت فرمودند: «بله تا آنچه را که زیر عرش است میتواند.»[۱۸]
- امام باقر (ع) فرمودند:[۱۹] «امامان(ع) به واسطه روح القدس آنچه را که زیر عرش است تا آنچه را که زیر ستاره ثریا میباشد میشناسند.»[۲۰]
ویژگی روح القدس در روایات
- ویژگیهای روح القدس و برخی از نکاتی که میتوان از این روایات برداشت کرد عبارتند از:
- اهل بیت (ع) به سبب زندگی عادی نمیخواهند همواره از روح القدس و بُعد عالی روحشان استفاده کنند بلکه هنگامی که لازم باشد به آن اشراف پیدا کنند، آن را به کار گرفته و از آن استفاده میکنند.[۲۱]
- برخى از روايات دلالت دارد امام وقتى به امامت مىرسد حامل روح القدس مىشود ولى از برخى ديگر استفاده مىشود پيش از امامت هم داراى چنين "روحى" است مانند روایت[۲۲] فرستاده شدن امیرالمؤمنین (ع) به یمن.[۲۳]
- این روح همواره همراه امام هست و از او غایب نمیشود.[۲۴] و ... .[۲۵]
نتیجه گیری
- با پذیرفتن این مطلب که نتیجۀ روح قدسی، علم و معرفت است و روایاتی نیز بر آن دلالت دارد، باید گفت دو اثر بر این روح قدسی و پاک مترتب است:
- علم و معرفتی که روح القدس بدون واسطه، آنها را کسب و مزین به آگاهی از آن میشود؛ به تعبیر دیگر، به همراه بهرهمندی از روح القدس این آگاهیها هم برای دریافت کننده روح وجود یافته است.
- علم و معرفتی که ممکن است واسطههایی الهی در رسیدن و بهرهمندی روح القدس به آنها نقش داشته باشند؛ مانند وحی و جبرییل یا آگاهی و دانش کامل از حلال و حرام و نقش پیامبر(ص) در آن[۲۶].[۲۷]
منابع
منابع
هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه
بیابانی اسکوئی، محمد، امامت.
رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر.
غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی.
سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه.
غرویان، محسن، میرباقری، سید محمد حسین، غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقاید.
نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی
بنیسعید لنگرودی، سید محمد جواد، شرب مدام در تبیین علم امام
حسینی، سید جواد، خبرهای غیبی در نهج البلاغه
تحریری، محمد باقر، جلوههای لاهوتی.
مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل.
مهدیفر، حسن، علوم اهل بیت ویژگیها ابعاد و مبادی آن.
وکیلی، محمد حسن، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)
آشتیانی، سید جعفر، روح در قرآن و عهدین
شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات
شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن (فصل اول)؛
میرترابی حسینی، زهرةالسادات، علم لدنی در قرآن و حدیث
رستمی، محمد زمان، آلبویه، طاهره، علم امام.
نصیری، محمد حسین، گستره علم امام از دیدگاه آیات و روایات.
اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق.
عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین
شیخزاده، قاسم علی، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا
گنجی، حسین، امامشناسی.
شاکر، محمد تقی، قیومزاده، محمود، چیستی روحالقدس و آثار آن
حسینی، سید مجتبی، مقامات اولیاء
مجتبی تونهای، موعودنامه
پرسشهای وابسته
- رابطه روح یا روح القدس با علم معصوم چیست؟ (پرسش)
- رابطه روح یا روح القدس با علم غیب معصوم چیست؟ (پرسش)
جستارهای وابسته
- علم معصوم
- علم غیب معصوم
- روحالقدس در قرآن؛
- روحالقدس در حدیث؛
- روحالقدس در کلام اسلامی؛
- روحالقدس در حکمت اسلامی؛
- روحالقدس در عرفان اسلامی.
منبعشناسی جامع روح و روحالقدس
پانویس
- ↑ سورۀ بقره، آیۀ ۸۷ و سورۀ مائده، آیۀ ۱۱۰
- ↑ سورۀ نحل، آیۀ ۱۰۲
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ رضایی اصفهانی، محمد علی، تفسیر قرآن مهر، ج ۱۰، ص ۳۲۵؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده
- ↑ ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ غرویان، محسن، میرباقری، سید محمد حسین، غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقاید، ص ۴۳؛ نادم، محمد حسن، علم غیب از نگاه عقل و وحی، ص ۳۲۸؛ بنیسعید لنگرودی، سید محمد جواد، شرب مدام در تبیین علم امام، ص ۹۶ ـ ۱۰۱؛ حسینی، سید جواد، خبرهای غیبی در نهج البلاغه، ماهنامه مبلغان، ش ۹۵، ص ۳۷ ـ ۳۸
- ↑ ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوههای لاهوتی، ص ۲۱۰؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۹۲؛ بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق، ص ۲۰۴؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟؛ مهدیفر، حسن، علوم اهل بیت ویژگیها ابعاد و مبادی آن، ص ۱۷۱
- ↑ ر.ک. خمینی، سید روح الله، شرح چهل حدیث، ص ۵۴۵؛ تحریری، محمد باقر، جلوههای لاهوتی، ص ۲۱۰؛ وکیلی، محمد حسن، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن؛ ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخنها؛ آشتیانی، سید جعفر، روح در قرآن و عهدین، ص ۸۸ و ۹۰
- ↑ ر.ک. سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴
- ↑ ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص ۱۹
- ↑ ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص ۱۹
- ↑ ر.ک. میرترابی حسینی، زهرةالسادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص ۷۴
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ تحریری، محمد باقر، جلوههای لاهوتی، ص ۲۱۰؛ غرویان، محسن، میرباقری، سید محمد حسین، غلامی، محمد رضا، بحثی مبسوط در آموزش عقاید، ص ۴۳؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ هاشمی، سید علی، قلمرو علم امام از دیدگاه آیات روایات و اصحاب ائمه، صفحه؟؟؟؛ شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن و روایات، ص ۱۹؛ رستمی، محمد زمان، آلبویه، طاهره، علم امام، صفحه؟؟؟؛ وکیلی، محمد حسن، علم غیب امام (تبیین دیدگاه اعتدالی و صحیح)، وبگاه عرفان و حکمت در پرتو قرآن؛ نصیری، محمد حسین، گستره علم امام از دیدگاه آیات و روایات، صفحه؟؟؟؛ بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ اقوام کرباسی، اکبر، مؤمن الطاق، ص ۲۰۴؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟؛ عرفانی، محمد نظیر، بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین، ص ۱۹۲؛ حسینی، سید مجتبی، مقامات اولیاء، ص ۳۶؛ حسینی، سید جواد، خبرهای غیبی در نهج البلاغه، ماهنامه مبلغان، ش ۹۵، ص ۳۷ ـ ۳۸؛ مهدیفر، حسن، علوم اهل بیت ویژگیها ابعاد و مبادی آن، ص ۱۷۱؛ میرترابی حسینی، زهرةالسادات، علم لدنی در قرآن و حدیث، ص ۷۴
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۱، ص ۴۵۱
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، وبگاه پاسخ دهنده؛ تحریری، محمد باقر، جلوههای لاهوتی، ص ۲۱۰؛ سبحانی، سید محمد جعفر، منابع علم امامان شیعه، ص ۱۴۱ ـ ۱۴۴؛ شیخزاده، قاسم علی، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص ۶۴ ـ ۶۵
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۲۰، ص ۵۷
- ↑ ر.ک. بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۲۷۲
- ↑ ر.ک. گنجی، حسین، امامشناسی، ج ۱، ص ۱۵۵
- ↑ ر.ک. تحریری، محمد باقر، جلوههای لاهوتی، ص ۲۱۰
- ↑ صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۱، ص ۴۵۳
- ↑ ر.ک. بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. بیابانی اسکوئی، محمد، امامت، ص ۱۳۷ ـ ۱۴۰؛ غلامی، اصغر، آفاق علم امام در الکافی، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. شیخزاده، قاسم علی، رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا، ص ۶۴ ـ ۶۵
- ↑ ر.ک. شاکر، محمد تقی، قیومزاده، محمود، چیستی روحالقدس و آثار آن، فصلنامه اندیشه نوین دینی، ش۳۰
- ↑ ر.ک. شاکر، محمد تقی، منابع علم امام در قرآن، فصلنامۀ امامت پژوهی، ش ۶، ص ۱۶۸