پرده‌دری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233);...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
معادل این لفظ در لغت [[عرب]] واژه “هتک” است که به معنی دریدن، پرده برداشتن، فاش کردن و [[بی‌شرمی]] و [[وقاحت]] است<ref>فرهنگ معاصر عربی به فارسی.</ref>. افراد [[بی پروا]] باکی ندارند از اینکه [[حرمت]] دیگران را لگدکوب کرده و | معادل این لفظ در لغت [[عرب]] واژه “هتک” است که به معنی دریدن، پرده برداشتن، فاش کردن و [[بی‌شرمی]] و [[وقاحت]] است<ref>فرهنگ معاصر عربی به فارسی.</ref>. افراد [[بی پروا]] باکی ندارند از اینکه [[حرمت]] دیگران را لگدکوب کرده و پرده‌دری کنند. چنین افرادی حتی از اینکه پرده از [[اسرار]] و فضایح خودشان برداشته شود و در نزد دیگران بی‌آبرو شوند، ابایی ندارند. در واقع این صفت [[ناپسند]] [[نشانه]] [[بی‌حیایی]] شخص و گذشتن از مرزهای [[شرعی]] و [[اخلاقی]] است. نیایش‌های [[صحیفه]] [[آموزشی]] برای مقابله با این [[خلق]] وخوی است. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای پس از [[نماز شب]] چنین [[دعا]] می‌کند: «ای [[خداوند]] من،... چگونه توانم به [[فضیلت]] [[نوافل]] خود [[توسل]] جویم، حال آنکه از بسیاری از [[وظایف]] خویش در ادای [[فرایض]] تو [[غفلت]] کرده‌ام و از مرز مناهی تو گذشته و مرتکب [[اعمال]] [[حرام]] و [[گناهان بزرگ]] شده‌ام»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>. | [[امام سجاد]]{{ع}} در دعای پس از [[نماز شب]] چنین [[دعا]] می‌کند: «ای [[خداوند]] من،... چگونه توانم به [[فضیلت]] [[نوافل]] خود [[توسل]] جویم، حال آنکه از بسیاری از [[وظایف]] خویش در ادای [[فرایض]] تو [[غفلت]] کرده‌ام و از مرز مناهی تو گذشته و مرتکب [[اعمال]] [[حرام]] و [[گناهان بزرگ]] شده‌ام»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۱
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل پرده‌دری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
معادل این لفظ در لغت عرب واژه “هتک” است که به معنی دریدن، پرده برداشتن، فاش کردن و بی‌شرمی و وقاحت است[۱]. افراد بی پروا باکی ندارند از اینکه حرمت دیگران را لگدکوب کرده و پرده‌دری کنند. چنین افرادی حتی از اینکه پرده از اسرار و فضایح خودشان برداشته شود و در نزد دیگران بی‌آبرو شوند، ابایی ندارند. در واقع این صفت ناپسند نشانه بی‌حیایی شخص و گذشتن از مرزهای شرعی و اخلاقی است. نیایش‌های صحیفه آموزشی برای مقابله با این خلق وخوی است.
امام سجاد(ع) در دعای پس از نماز شب چنین دعا می‌کند: «ای خداوند من،... چگونه توانم به فضیلت نوافل خود توسل جویم، حال آنکه از بسیاری از وظایف خویش در ادای فرایض تو غفلت کرده‌ام و از مرز مناهی تو گذشته و مرتکب اعمال حرام و گناهان بزرگ شده‌ام»[۲]. و نیز در دعای وداع با ماه رمضان عرضه می‌دارد: «أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ»؛ «بار خدایا، در این ماه اگر قصد گناه کرده‌ایم، یا مرتکب آن شده‌ایم، یا به عمد از ما خطایی سر زده، یا از سر فراموشی ستمی بر خود روا داشته‌ایم، یا پرده حرمت دیگری را دریده‌ایم، بار خدایا بر محمد و خاندانش درود بفرست و گناه ما در پرده اغماض فرو پوش»[۳].[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ معاصر عربی به فارسی.
- ↑ نیایش سی‌و‌دوم.
- ↑ نیایش چهل‌و‌پنجم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی به فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «پرده‌دری»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۲۹.