حارث بن کلده: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱۷: خط ۱۷:


==سرانجام حارث==
==سرانجام حارث==
هنگام [[جان]] دادن [[حارث بن کلده]]، [[مردم]] اطراف بالین او جمع شده، به او گفتند: به ما وصیتی کن. او گفت: "جز با [[زنان]] [[جوان]] از دواج نکنید؛ میوه را تا کاملا نرسیده، نخورید؛ تا زمانی که [[بدن]] تان [[رنج]] را [[تحمل]] می‌کند، به معالجه نپردازید؛ در هر ماه یک بار از نوره استفاده کنید که بلغم را می‌برد؛ پس از خوردن چاشت، بخوابید، و پس از خوردن [[شام]] [[راه]] بروید، هر چند به مقدار [[چهل]] گام باشد"<ref>الاصابه، ابن حجر، ج۱، ص۶۸۸.</ref>.
[[تاریخ]] [[وفات]] حارث در منابع رجالی ذکر نشده است اما برخی گفته‌اند که در [[زمان]] [[حکومت معاویه]] از [[دنیا]] رفته است<ref>أعلام، زرکلی، ج۲، ص۱۵۷.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی|عباسی، حبیب]]، [[حارث بن کلده (مقاله)|مقاله «حارث بن کلده»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۳۱۷.</ref>


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۳

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

حارث بن کلده، طبیب معروف عرب، أهل طایف، از قبیله ثقیف و مردی است که قبل از اسلام در مداوای بیماران شهرتی بسزا داشت. به همین جهت بعد از اسلام آوردن او، پیامبر اسلام(ص) فرمودند تا هر کس بیماری دارد به او مراجعه کند[۱].

او مالک ابوبکره[۲] است[۳]. پس از فتح طایف و مسلمان شدن مردم آن سامان، حارث بن کلده به همراه عده‌ای از مردم طایف دربارهی بردگانی که با وعده ی آزادی از قلعه خارج شدند و به مسلمانان پیوستند، با پیامبر(ص) به مذاکره پرداخت تا شاید آنها را به بردگی برگرداند، اما رسول خدا(ص) فرمود: "اینها آزاد کرده خدایی‌اند"[۴].[۵]

اسلام آوردن حارث و دیدن معجزه

حارث و علم آموزی از ایرانیان

سرانجام حارث

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۶، ص۴۷.
  2. ابوبکرة بن نفیع بن حارث.
  3. الاکمال فی اسماء الرجال، خطیب تبریزی، ص۵۴؛ اکمال الکمال، ابن ماکولا، ج۷، ص۱۸۰.
  4. اسد الغابه، ابن اثیر، ج۱، ص۴۱۳؛ الاصابه، ابن حجر، ج۱، ص۶۸۷.
  5. عباسی، حبیب، مقاله «حارث بن کلده»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۴، ص:۳۱۴.