←ارتباط تکذیب با کفر و ظلم
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==[[ارتباط]] تکذیب با [[کفر]] و [[ظلم]]== | ==[[ارتباط]] تکذیب با [[کفر]] و [[ظلم]]== | ||
گرچه تکذیب خودش کفر | گرچه تکذیب خودش کفر نیست؛ لیکن بر کفر دلالت میکند،<ref>مجمع البیان، ج ۲، ص ۶۷۲.</ref> زیرا در تعریف کفر گفته شده که آن [[جهل]] به [[معارف]] است و گاه همراه با [[استکبار]] و تکذیب [[پیامبران]] و [[کتابهای آسمانی]] است و گاه مانند کفر [[مستضعفان]] بدون انکار است.<ref>المیزان، ج ۵، ص ۲۳۸.</ref> کفر در صورت همراه بودن با تکذیب مستلزم [[خلود]] در [[آتش دوزخ]] است: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«و آنان که کافر شدند و نشانههای ما را دروغ شمردند دمساز آتشاند؛ آنان در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۳۹.</ref> و گرنه در آن احتمال [[نجات]] هست، گرچه پس از توقف طولانی یا کوتاه در [[جهنم]] باشد.<ref>تفسیر صدرالمتألهین، ج ۶، ص ۲۳۴.</ref> | ||
برخی از واژه {{متن قرآن|أَصْحَابُ}} در [[آیه]]{{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ}}<ref>«و کسانی که به خداوند و پیامبرانش ایمان آوردهاند، نزد پروردگار خویش همان راستگویان و شهیدانند؛ آنان راست پاداش و فروغشان؛ و آن کسان که کافر شدند و آیات ما را دروغ شمردند دوزخیاند» سوره حدید، آیه ۱۹.</ref> [[خلود]] را نسبت به صورت نخست استفاده کردهاند.<ref>تفسیر صدرالمتألهین، ج ۶، ص ۲۳۴.</ref> | |||
[[قرآن کریم]]، کسی را که بر [[خداوند]] [[افترا]] بسته یا [[آیات]] دلالت کننده بر وی را [[تکذیب]] کند، [[ظالم]] ترین [[انسانها]] دانسته است: {{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«و ستمگرتر از آن کس که بر خداوند دروغی بندد یا آیات او را دروغ شمارد، کیست؟» سوره انعام، آیه ۲۱.</ref> در توضیح آن باید گفت که [[ظلم]] عبارت از [[انحراف]] و [[خروج]] از [[حد وسط]] است و تحلیل دقیق [[عقلی]] مفید آن است که [[زشتی]] هر گناهی به مقدار ظلمی است که در آن وجود دارد و همان گونه که ظلم با [[اختلاف]] ویژگیهای ظالم، کوچک یا بزرگ میشود، با توجه به کسی که ظلم بر وی واقع شده یا [[اراده]] شده واقع شود نیز کوچک و بزرگ میگردد و هرچه [[شأن]] آن شخص عظیمتر باشد، ظلم نیز بزرگتر خواهد بود و از آنجا که چیزی بزرگتر و والاتر از خداوند و آیات وی نیست، کسی که به [[خدا]] افترا بسته یا آیات وی را تکذیب کند، ظالم ترین شخص خواهد بود، هرچند در [[حقیقت]] به خود [[ستم]] کرده است.<ref>المیزان، ج ۷، ص ۴۴.</ref>.<ref>[[سید سعید حسینی|حسینی، سید سعید]]، [[تکذیب (مقاله)|مقاله «تکذیب»]]، [[ دائرة المعارف قرآن کریم ج۸ (کتاب)| دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۸.</ref> | |||
==تکذیب [[انبیا]]، [[شیوه]] [[مخالفان]]== | ==تکذیب [[انبیا]]، [[شیوه]] [[مخالفان]]== |