بیماری در سیره پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[') |
جز (جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
*از [[عایشه]] - [[همسر پیامبر اکرم]]{{صل}} - نیز [[نقل]] شده است که کسی از [[مردم]] را ندیدم که [[بیماری]] نقل‌اش شدیدتر از [[رسول خدا]]{{صل}} باشد<ref>بخاری، صحیح، ج ۷، ص ۳؛ احمد بن حنبل، مسند، ج ۶، ص ۱۸۱ و مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۸، ص ۱۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۶۱۹.</ref>. | *از [[عایشه]] - [[همسر پیامبر اکرم]]{{صل}} - نیز [[نقل]] شده است که کسی از [[مردم]] را ندیدم که [[بیماری]] نقل‌اش شدیدتر از [[رسول خدا]]{{صل}} باشد<ref>بخاری، صحیح، ج ۷، ص ۳؛ احمد بن حنبل، مسند، ج ۶، ص ۱۸۱ و مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۸، ص ۱۴.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۶۱۹.</ref>. | ||
*[[نقل]] شده است: هرگاه [[حضرت]]، جوش کوچکی در [[بدن]] خود می‌دید، به [[خدا]] [[پناه]] می‌برد و در برابر [[خدا]] به اظهار مسکنت و [[زاری]] می‌پرداخت؛ پس به ایشان گفته می‌شد: ای [[رسول خدا]]{{صل}} چیز مهمی است؟" می‌فرمود: "اگر [[خدا]] بخواهد چیز کوچک را بزرگ و چیز بزرگ را کوچک خواهد کرد"<ref>مکارم الاخلاق، ص۳۵۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۶۱۹.</ref>. | *[[نقل]] شده است: هرگاه [[حضرت]]، جوش کوچکی در [[بدن]] خود می‌دید، به [[خدا]] [[پناه]] می‌برد و در برابر [[خدا]] به اظهار مسکنت و [[زاری]] می‌پرداخت؛ پس به ایشان گفته می‌شد: ای [[رسول خدا]]{{صل}} چیز مهمی است؟" می‌فرمود: "اگر [[خدا]] بخواهد چیز کوچک را بزرگ و چیز بزرگ را کوچک خواهد کرد"<ref>مکارم الاخلاق، ص۳۵۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۶۱۹.</ref>. | ||
*[[پیامبر]]{{صل}} در [[حد ]] [[توان]] بیماری‌های خود را پوشیده می‌داشت و می‌فرمود: "از [[شکیبایی]] گنج‌های [[نیکی]]، | *[[پیامبر]]{{صل}} در [[حد ]] [[توان]] بیماری‌های خود را پوشیده می‌داشت و می‌فرمود: "از [[شکیبایی]] گنج‌های [[نیکی]]، پنهان داشتن [[مصیبت‌ها]]، [[بیماری‌ها]] وصدقه است"<ref>شیخ مفید، الامالی، ۱۴۱۳ ق، ص ۸؛ الدعوات، ص ۱۶۷ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۶۸.</ref>. ایشان بیماران را به [[شکیبایی]]<ref>مکارم الاخلاق، ص۳۵۹.</ref>، سپاسگذاری<ref>امام مالک، کتاب الموطأ، ۱۹۸۵ م، ج ۲، ص ۹۴۰.</ref>، [[صدقه]] دادن<ref>شیخ مفید، الاختصاص، ص ۲۵؛ محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۲۱ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة ج ۲، ص ۴۳۳.</ref> و [[دعا کردن]]<ref>الکافی، ج ۲، ص ۵۶۷؛ الدعوات، ص ۱۹۲ و کفعمی، المصباح، ص ۱۵۱.</ref>، [[دعوت]] می‌کردند و از گلایه کردن برحذر می‌داشتند<ref>الکافی، ج ۳، ص ۱۱۵؛ مکارم الاخلاق، ص ۳۵۹ و الدعوات، ص ۱۶۷.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۶۱۹.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۱:۳۱
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بیماری (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- شدت بلاها و مصیبت‌های انبیا(ع) بیشتر از مردم عادی است، بیماری‌هایشان نیز سخت‌تر و شدیدتر از دیگر مردمان است. ابوسعید خدری نقل کرده است: "روزی رسول خداa تب داشت و وقتی از روی لحاف بر بدن آن حضرت دست گذاشتم، حرارت بدن ایشان را از روی لحاف حس کردم؛ پس گفتم: ای رسول خداa چقدر تب شما شدید است؟ فرمود: "ما چنین هستیم؛ بلاها بر ما سخت‌تر است و پاداش ما هم در برابر"[۱][۲].
- از عایشه - همسر پیامبر اکرمa - نیز نقل شده است که کسی از مردم را ندیدم که بیماری نقل‌اش شدیدتر از رسول خداa باشد[۳][۴].
- نقل شده است: هرگاه حضرت، جوش کوچکی در بدن خود می‌دید، به خدا پناه می‌برد و در برابر خدا به اظهار مسکنت و زاری می‌پرداخت؛ پس به ایشان گفته می‌شد: ای رسول خداa چیز مهمی است؟" می‌فرمود: "اگر خدا بخواهد چیز کوچک را بزرگ و چیز بزرگ را کوچک خواهد کرد"[۵][۶].
- پیامبرa در حد توان بیماری‌های خود را پوشیده می‌داشت و می‌فرمود: "از شکیبایی گنج‌های نیکی، پنهان داشتن مصیبت‌ها، بیماری‌ها وصدقه است"[۷]. ایشان بیماران را به شکیبایی[۸]، سپاسگذاری[۹]، صدقه دادن[۱۰] و دعا کردن[۱۱]، دعوت می‌کردند و از گلایه کردن برحذر می‌داشتند[۱۲][۱۳].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ محمد بن همام اسکافی، تمحیص، ص ۳۴ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۴۳۵.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۱۹.
- ↑ بخاری، صحیح، ج ۷، ص ۳؛ احمد بن حنبل، مسند، ج ۶، ص ۱۸۱ و مسلم نیشابوری، صحیح، ج ۸، ص ۱۴.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۱۹.
- ↑ مکارم الاخلاق، ص۳۵۷.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۱۹.
- ↑ شیخ مفید، الامالی، ۱۴۱۳ ق، ص ۸؛ الدعوات، ص ۱۶۷ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۶۸.
- ↑ مکارم الاخلاق، ص۳۵۹.
- ↑ امام مالک، کتاب الموطأ، ۱۹۸۵ م، ج ۲، ص ۹۴۰.
- ↑ شیخ مفید، الاختصاص، ص ۲۵؛ محمد بن محمد کوفی، الجعفریات، ص ۲۲۱ و شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة ج ۲، ص ۴۳۳.
- ↑ الکافی، ج ۲، ص ۵۶۷؛ الدعوات، ص ۱۹۲ و کفعمی، المصباح، ص ۱۵۱.
- ↑ الکافی، ج ۳، ص ۱۱۵؛ مکارم الاخلاق، ص ۳۵۹ و الدعوات، ص ۱۶۷.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۶۱۹.