ابن قدامه سعدی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن قدامه سعدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۰:۱۹

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۰

جز

جایگزینی متن - 'عبدالله بن عامر حضرمی' به 'عبدالله بن عمرو حضرمی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۸۷۸

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 *جاریه در جنگ‌های [[جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] در رکاب آن [[امام]]{{ع}} [[شمشیر]] زد و از [[کیان اسلام]] و [[حکومت عادلانه]] آن [[حضرت]] [[دفاع]] نمود. وی همان بزرگ مجاهدی است که "[[بسر بن ارطاة]]" را با همه خشونت‌ها و درنده خویی‌هایش از قلمرو [[دولت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بیرون راند و همه مناطق تحت [[فرمان امام]]{{ع}} را از لوث وجود نیروهای این [[مرد]] [[جنایتکار]] [[پاک]] ساخت که برای ایجاد اغتشاش و [[ناامنی]] و [[تضعیف]] [[روحیه]] [[شیعیان علی]]{{ع}} از سوی [[معاویه]] در [[عراق]] و [[حجاز]] و [[یمن]] به [[غارت]] و چپاول می‌پرداختند.
 *[[عبیدالله بن عباس]] (پسر عموی [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}) که در آن زمان [[والی]] [[یمن]] بود، پس از [[آگاهی]] از حملات [[بسر بن ارطاة]] از [[صنعا]] محل [[حکومت]] خود گریخت و [[مسند]] [[امارت]] را به [[عمرو بن اراکه ثقفی]]<ref>در تاریخ طبری، ج۵، ص۱۳۹، نام کارگزار عبیدالله بن عباس را عبدالله بن عبد معان، ذکر کرده است، بنابراین قول، در این حمله عبدالله بن عبد معان% با دو فرزند عبیدالله بن عباس، به شهادت رسیدند، نه عمرو بن ارا که ثقفی</ref> واگذار کرد و رهسپار [[عراق]] شد؛ وقتی "[[بسر بن ارطاة]]" بر [[یمن]] [[سلطه]] یافت [[والی]] موقت آنجا [[عمرو بن اراکه]] را به [[قتل]] رسانید و دو [[فرزند]] خردسال [[عبیدالله بن عباس]] را نیز بی‌رحمانه کشت.
-*اما جاریه با [[شجاعت]] کم نظیر و [[ایمان]] و عقیده‌ای محکم به مصاف چنین جرثومه خطرناکی رفت و همه [[عراق]] و [[حجاز]] و [[یمن]] را از [[شر]] او و نیروهای غارتگرش [[نجات]] داد و [[آرامش]] را به این مناطق برگرداند. او در یک [[نبرد]] مردانه دیگر [[فتنه]] "[[عبدالله بن عامر حضرمی]]" و موالیانش را در [[بصره]] فرو نشاند و او را به [[آتش]] کشید، لذا وی را محرق نامیده‌اند و پس از نابودی [[فتنه]] ابن حضرمی، [[ابن زیاد]] (استاندار [[منصوب]] از طرف [[امیرمؤمنان]]) را به قصر حکومتش برگرداند و وی از کسانی بود که قبل از [[جنگ جمل]] [[مردم بصره]] را به [[بیعت]] با [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} [[تشویق]] کرد.
+*اما جاریه با [[شجاعت]] کم نظیر و [[ایمان]] و عقیده‌ای محکم به مصاف چنین جرثومه خطرناکی رفت و همه [[عراق]] و [[حجاز]] و [[یمن]] را از [[شر]] او و نیروهای غارتگرش [[نجات]] داد و [[آرامش]] را به این مناطق برگرداند. او در یک [[نبرد]] مردانه دیگر [[فتنه]] "[[عبدالله بن عمرو حضرمی]]" و موالیانش را در [[بصره]] فرو نشاند و او را به [[آتش]] کشید، لذا وی را محرق نامیده‌اند و پس از نابودی [[فتنه]] ابن حضرمی، [[ابن زیاد]] (استاندار [[منصوب]] از طرف [[امیرمؤمنان]]) را به قصر حکومتش برگرداند و وی از کسانی بود که قبل از [[جنگ جمل]] [[مردم بصره]] را به [[بیعت]] با [[امیرالمؤمنین علی]]{{ع}} [[تشویق]] کرد.
 *و از دیگر مأموریت‌های فداکارانه او [[سرکوب]] مرتدهای [[نجران]] بود. [[حضرت علی]]{{ع}} پس از [[ارتداد]] [[اهل]] [[نجران]]، به جاریه [[مأموریت]] داد که در رأس سپاهی متشکل از [[موالیان]] آن [[حضرت]] برای [[سرکوب]] مرتدها روانه [[نجران]] شود<ref>رجال کشی، ص۱۰۵، ش۱۶۸.</ref>.
 *در [[شجاعت]] جاریه و [[وفاداری]] او به [[امام علی]]{{ع}} همین بس که وقتی [[مردم کوفه]] در مقابله با [[بسر بن ارطاة]] تمایلی نشان ندادند و [[حضرت]] از آنها [[مأیوس]] و ناراحت شد، جاریه چون آثار [[تأسف]] شدید [[امام]]{{ع}} را در سیمای آن [[حضرت]] دید، برخاست و گفت: "ای [[امیر مؤمنان]]، من شما را در مقابله با این [[غارتگران]] [[کفایت]] خواهم کرد"<ref>{{عربی|"أَنَا أَكْفِيكَهُمْ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ"}}؛</ref> .