جز
جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت'
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت') |
جز (جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت') |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==اعزام [[ابوبکر]] به [[مکه]] و [[نزول وحی]]== | ==اعزام [[ابوبکر]] به [[مکه]] و [[نزول وحی]]== | ||
*[[پیامبر]] به [[امر الهی]] [[مأمور]] شده بود [[شرک]] را از [[جزیرة العرب]] محو کند. بنابراین باید این [[آیات]] در [[مکه]] و زمان [[حج]]: {{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}<ref> «و (این) اعلامی از سوی خداوند و پیامبر او در روز حجّ اکبر به مردم است که خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> که محل و | *[[پیامبر]] به [[امر الهی]] [[مأمور]] شده بود [[شرک]] را از [[جزیرة العرب]] محو کند. بنابراین باید این [[آیات]] در [[مکه]] و زمان [[حج]]: {{متن قرآن|وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ}}<ref> «و (این) اعلامی از سوی خداوند و پیامبر او در روز حجّ اکبر به مردم است که خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> که محل و موقعیت مناسبی بود در جمع [[حاجیان]] قرائت میشد. شکی نیست که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[ابوبکر]] را همراه [[حاجیان]] به [[مکه]] فرستاد. [[اختلاف]] [[اهل سنت]] و [[شیعیان]]، این است که برخی از [[اهل سنت]] معتقدند [[رسول الله]]{{صل}} او را [[سرپرست]] [[حاجیان]] ([[امیر]] الحاج) قرار داده بود<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱۰، ص۶۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۳۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>، و برخی نیز معتقدند که [[ابوبکر]] [[وظیفه]] دیگری هم داشت و آن این بود که [[آیات]] آغاز سوره [[برائت]] را نیز در جمع [[مشرکان]] قرائت کند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳.</ref>؛ اما پس از [[دستور]] [[رسول خدا]]{{صل}} (که به آن شاره میشود) قرار شد [[علی]]{{ع}} مسئله [[برائت]] را اعلام کند، و [[مسئولیت]] [[حج]] بر عهده [[ابوبکر]] باقی بماند<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۱۲۳؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۰۷۷.</ref>. | ||
*[[طبری]] مینویسد: "[[علی]] به [[دستور پیامبر]]{{صل}} در پی [[ابوبکر]] آمد و [[آیات]] را ازاو گرفت. [[ابوبکر]] نزد [[پیامبر]] بازگشت و گفت: ای [[پیامبر خدا]]، [[پدر]] و مادرم فدای تو. آیا چیزی درباره من نازل شده است؟ [[پیامبر]] فرمود: نه؛ ولی هیچکس جز من یا کسی از من عهدهدار [[ابلاغ]] ([[برائت]]) نشود؛ مگر [[خشنود]] نیستی که با من در [[غار]] بودی و بر لب [[حوض]] رفیق من خواهی بود؟ [[ابوبکر]] گفت: آری، ای [[رسول خدا]] و سپس رفت. کار[[حج]] با او، و [[علی]] عهدهدار [[اعلام برائت]] بود"<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>؛ اما عموم [[شیعیان]] معتقدند که [[مأموریت]] [[ابوبکر]] تنها این بود که [[آیات]] سوره [[برائت]] را در جمع [[مشرکان]] بخواند. [[ابوبکر]] در راه بود که [[جبرئیل]] بر [[پیامبر]] نازل شد و فرمود: {{متن حدیث|لَا يُؤَدِّيهَا عَنْكَ إِلَّا أَنْتَ أَوْ رَجُلٌ مِنْكَ}}<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۶.</ref><ref>[[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[اصل برائت (مقاله)|اصل برائت]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۳۶.</ref>. | *[[طبری]] مینویسد: "[[علی]] به [[دستور پیامبر]]{{صل}} در پی [[ابوبکر]] آمد و [[آیات]] را ازاو گرفت. [[ابوبکر]] نزد [[پیامبر]] بازگشت و گفت: ای [[پیامبر خدا]]، [[پدر]] و مادرم فدای تو. آیا چیزی درباره من نازل شده است؟ [[پیامبر]] فرمود: نه؛ ولی هیچکس جز من یا کسی از من عهدهدار [[ابلاغ]] ([[برائت]]) نشود؛ مگر [[خشنود]] نیستی که با من در [[غار]] بودی و بر لب [[حوض]] رفیق من خواهی بود؟ [[ابوبکر]] گفت: آری، ای [[رسول خدا]] و سپس رفت. کار[[حج]] با او، و [[علی]] عهدهدار [[اعلام برائت]] بود"<ref>محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>؛ اما عموم [[شیعیان]] معتقدند که [[مأموریت]] [[ابوبکر]] تنها این بود که [[آیات]] سوره [[برائت]] را در جمع [[مشرکان]] بخواند. [[ابوبکر]] در راه بود که [[جبرئیل]] بر [[پیامبر]] نازل شد و فرمود: {{متن حدیث|لَا يُؤَدِّيهَا عَنْكَ إِلَّا أَنْتَ أَوْ رَجُلٌ مِنْكَ}}<ref>احمد بن ابی یعقوب یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۷۶.</ref><ref>[[یدالله حاجیزاده|حاجیزاده، یدالله]]، [[اصل برائت (مقاله)|اصل برائت]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۳۶.</ref>. | ||
*[[شیخ مفید]] مینویسد: "[[رسول خدا]]{{صل}} سوره [[برائت]] را به دست [[ابوبکر]] داد که به [[مکه]] برود و با [[خواندن]] آن بر [[مشرکان]] [[پیمان]] با آنان را بشکند ([[ابوبکر]] [[سوره]] را گرفت و به سوی [[مکه]] به راه افتاد). همین که قدری از مسیر را پیمود، [[جبرئیل]] بر [[پیغمبر]]{{صل}} نازل شد و این [[دستور الهی]] را گوشزد کرد که اینگونه ابلاغها را کسی جز شخص تو یا مردی که از تو باشد نرساند. [[پیامبر]]، [[علی]]{{ع}} را خواست و به او فرمود: حرکت کن و خود را به [[ابوبکر]] برسان؛[[سوره]] [[برائت]] را از دستش بگیر و به [[مکه]] بیر و با آن، [[پیمان]] [[مشرکان]] را بشکن؛ [[ابوبکر]] را نیز به میل خود واگذار کن که اگر خواست با تو به [[مکه]] بیاید یا به سوی من بازگردد. امیرالمؤمنان{{ع}} در پی [[ابوبکر]] به راه افتاد. | *[[شیخ مفید]] مینویسد: "[[رسول خدا]]{{صل}} سوره [[برائت]] را به دست [[ابوبکر]] داد که به [[مکه]] برود و با [[خواندن]] آن بر [[مشرکان]] [[پیمان]] با آنان را بشکند ([[ابوبکر]] [[سوره]] را گرفت و به سوی [[مکه]] به راه افتاد). همین که قدری از مسیر را پیمود، [[جبرئیل]] بر [[پیغمبر]]{{صل}} نازل شد و این [[دستور الهی]] را گوشزد کرد که اینگونه ابلاغها را کسی جز شخص تو یا مردی که از تو باشد نرساند. [[پیامبر]]، [[علی]]{{ع}} را خواست و به او فرمود: حرکت کن و خود را به [[ابوبکر]] برسان؛[[سوره]] [[برائت]] را از دستش بگیر و به [[مکه]] بیر و با آن، [[پیمان]] [[مشرکان]] را بشکن؛ [[ابوبکر]] را نیز به میل خود واگذار کن که اگر خواست با تو به [[مکه]] بیاید یا به سوی من بازگردد. امیرالمؤمنان{{ع}} در پی [[ابوبکر]] به راه افتاد. | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==فضیلتی مهم برای [[امام علی]]{{ع}}== | ==فضیلتی مهم برای [[امام علی]]{{ع}}== | ||
{{اصلی|فضایل امام علی}} | {{اصلی|فضایل امام علی}} | ||
*به هر حال، چه به سخن [[اهل سنت]] [[معتقد]] باشیم که میگویند: [[ابوبکر]]، هم "[[امیر]] الحاج" بود و هم "[[مأمور]] [[اعلام برائت]]" و چه گفته [[شیعیان]] را بپذیریم که معتقدند: [[ابوبکر]] تنها "[[مأمور]] [[ابلاغ آیات برائت]]" بود، باید اعتراف کنیم که اخذ این [[آیات]] از [[ابوبکر]] و سپردن آن به [[علی]]{{ع}}، برای او فضیلتی مهم شمرده میشود. شخصیتی که بنابر این نقلها {{متن حدیث|رَجُلٌ مِنْ أَهْلِكَ}}؛ "مردی از [[اهل بیت پیامبر]]" شمرده شده است، و [[ابوبکر]] این [[مقام]] و | *به هر حال، چه به سخن [[اهل سنت]] [[معتقد]] باشیم که میگویند: [[ابوبکر]]، هم "[[امیر]] الحاج" بود و هم "[[مأمور]] [[اعلام برائت]]" و چه گفته [[شیعیان]] را بپذیریم که معتقدند: [[ابوبکر]] تنها "[[مأمور]] [[ابلاغ آیات برائت]]" بود، باید اعتراف کنیم که اخذ این [[آیات]] از [[ابوبکر]] و سپردن آن به [[علی]]{{ع}}، برای او فضیلتی مهم شمرده میشود. شخصیتی که بنابر این نقلها {{متن حدیث|رَجُلٌ مِنْ أَهْلِكَ}}؛ "مردی از [[اهل بیت پیامبر]]" شمرده شده است، و [[ابوبکر]] این [[مقام]] و موقعیت را ندارد. | ||
*از خود [[علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "زمانی که ده [[آیه]] اول [[سوره]] [[برائت]] نازل شد، [[رسول خدا]]{{صل}} [[ابوبکر]] را برای [[خواندن]] آن در [[مکه]] [[مأمور]] کرد. سپس مرا فرستاد و من در [[جحفه]] [[نامه]] را از او گرفتم. [[ابوبکر]] از آنجا بازگشت و [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} رسید و گفت: آیا آیهای درباره من نازل شده است؟ [[حضرت]] فرمود: نه؛ اما [[جبرئیل]] نزد من آمد و گفت: این [[ابلاغ]] ادا نمیشود؛ مگر آنکه خودت یا کسی که از خودت باشد آن را [[ابلاغ]] کند<ref>{{متن حدیث|أُمِرْتُ أَنْ أُبَلِّغَهَا أَنَا أَوْ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي}}ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۴۵؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۳۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>. | *از خود [[علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "زمانی که ده [[آیه]] اول [[سوره]] [[برائت]] نازل شد، [[رسول خدا]]{{صل}} [[ابوبکر]] را برای [[خواندن]] آن در [[مکه]] [[مأمور]] کرد. سپس مرا فرستاد و من در [[جحفه]] [[نامه]] را از او گرفتم. [[ابوبکر]] از آنجا بازگشت و [[خدمت]] [[رسول خدا]]{{صل}} رسید و گفت: آیا آیهای درباره من نازل شده است؟ [[حضرت]] فرمود: نه؛ اما [[جبرئیل]] نزد من آمد و گفت: این [[ابلاغ]] ادا نمیشود؛ مگر آنکه خودت یا کسی که از خودت باشد آن را [[ابلاغ]] کند<ref>{{متن حدیث|أُمِرْتُ أَنْ أُبَلِّغَهَا أَنَا أَوْ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي}}ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۴۵؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۵، ص۳۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۱۲۳.</ref>. | ||
*[[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] ادعای [[اجماع]] کرده است که وقتی سوره [[برائت]] نازل شد [[پیامبر]]{{صل}} آن را به [[ابوبکر]] داد. سپس آن را گرفت و به [[علی]]{{ع}} سپرد <ref>{{عربی|أنه لما نزلت براءة دفعها رسول الله{{صل}} إلى أبيبکر ثم أخذها منه و دفعها إلى علي بن ابي طالب{{ع}} واختلفوا في تفصيل ذلك...}}شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۶.</ref>. | *[[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] ادعای [[اجماع]] کرده است که وقتی سوره [[برائت]] نازل شد [[پیامبر]]{{صل}} آن را به [[ابوبکر]] داد. سپس آن را گرفت و به [[علی]]{{ع}} سپرد <ref>{{عربی|أنه لما نزلت براءة دفعها رسول الله{{صل}} إلى أبيبکر ثم أخذها منه و دفعها إلى علي بن ابي طالب{{ع}} واختلفوا في تفصيل ذلك...}}شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۶.</ref>. |