سهیل بن عمرو عامری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(جایگزینی صفحه با '{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...')
برچسب: جایگزین شد
خط ۴۹: خط ۴۹:
* [[پرونده:1100357.jpg|22px]] [[محمد نقی افشار|افشار، محمد نقی]]، [[سهیل بن عمرو - افشار (مقاله)|مقاله «سهیل بن عمرو»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۵ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۵''']]
* [[پرونده:1100357.jpg|22px]] [[محمد نقی افشار|افشار، محمد نقی]]، [[سهیل بن عمرو - افشار (مقاله)|مقاله «سهیل بن عمرو»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۵ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۵''']]


==جستارهای وابسته==
== جستارهای وابسته ==
* [[ابوجندل عامری]] (فرزند)


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۱۲ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۲

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

او از طایفه عبد شمس، از سران رجال مکه، خطیب قریش و از بزرگان آنها در جاهلیت بوده[۱] و در زمره "مولفة القلوب" شمار می‌رود[۲]. مؤرخان کنیه او را "ابو یزید"[۳] یا "ابازید"[۴] و نام مادر او را به اتفاق، حبی دختر قیس گفته‌اند[۵]. فرزندان وی عبارتند از: عبدالله[۶] یا عبیدالله[۷] که کنیه‌اش سهل بوده است[۸]؛ ابوحندل، که نام وی را عمرو[۹] عاص[۱۰] و عبدالله گفته‌اند[۱۱]؛ عتبه[۱۲]، عنبه[۱۳]، ام کلثوم، خواهر ابوجندل[۱۴]، سهله[۱۵] و هند[۱۶].

عبدالله، در زمره کسانی است که در مهاجرت دوم[۱۷]، به حبشه مهاجرت کرد و بعد از بازگشت از حبشه، برای آنکه از دین خود برگردد، پدرش، سهیل بن عمرو، او را شکنجه کرد و او ظاهراً از دین برگشت و همراه لشکر مشرکان عازم بدر شد و در آنجا فرار کرده و به مسلمان‌ها پیوست[۱۸].

ابوجندل، در صلح حدیبیه با آنکه در کند و زنجیر بود، خود را به لشکر اسلام رسانید. ابن حجر به نقل از ابن اثیر پذیرفته است که هر سه عبدالله؛ آنکه به حبشه مهاجرت کرد و آنکه در بدر تسلیم مسلمان‌ها شد و ابو جندل، یکی هستند[۱۹].

هم چنین نقل شده، سهیل بن عمرو و برادرش سکران، فرزندی نداشته‌اند بلکه اینها همه فرزندان سهل بن عمرو، برادرشان بودند که روز فتح مکه اسلام آورد و در مدینه در گذشت[۲۰].[۲۱]

سهیل در جاهلیت

جنگ بدر و اسارت سهیل

آزادی سهیل

سهیل و بدر صغری

سهیل و صلح حدیبیه

سهیل پس از صلح حدیبیه

سهیل و فتح مکه

سهیل و لعن رسول خدا(ص) بر او

سهیل؛ از ائمه کفر

اسلام آوردن سهیل

سهیل از نگاه دیگران

سهیل و حضور در سقیفه

سهیل و خلیفه اول

سهیل و خلیفه دوم

سرانجام سهیل

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. الاعلام، زرکلی، ج۳، ص۱۴۴.
  2. معجم الصحابه، ابن قانع، ج۵، ص۳۱۸.
  3. انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۹؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۲، ص۳۲۸؛ الاصابه، ابن حجر، ج۳، ص۱۷۷.
  4. المعارف، ابن قتیبه، ص۲۸۴.
  5. الطبقات الکبری، ابن سعد (ترجمه: مهدوی دامغانی)، ج۶، ص۳۳۹؛ الثقات، ابن حبان، ج۳، ص۱۷۱.
  6. الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۱۰۷ و ج۵، ص۱۴۰۷.
  7. الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۳۲۹.
  8. اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۸۱.
  9. انساب الاشراف، بلاذری، ج۱۱، ص۱۰.
  10. الاصابه، ابن حجر، ج۳، ص۴۶۰؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۵، ص۱۶۰.
  11. الاصابه، ابن حجر، ج۷، ص۵۸.
  12. الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۳۶۱.
  13. الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۶۱۰؛ اکمال الکمال، ابن ماکولا، ج۶، ص۱۱۷.
  14. الاصابه، ابن حجر، ج۷، ص۱۴۱ و ج۸، ص۴۶۲؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۵، ص۶۱۳.
  15. الاصابه ابن حجر، ج۸، ص۱۹۳؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۵، ص۴۸۳.
  16. تاریخ المدینه، ابن شبه، ج۱، ص۲۴۶؛ تهذیب الکمال، مزی، ج۶، ص۲۳۶؛ کتاب المحبر، ابن حبیب بغدادی، ص۴۵۰.
  17. اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۸۱.
  18. الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۴۰۵؛ الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۱۰۷.
  19. الاصابه، ابن حجر، ج۵، ص۱۴۷.
  20. المعارف، ابن قتیبة، ص۲۸۴؛ الانساب، سمعانی، ج۴، ص۱۱۷.
  21. افشار، محمد نقی، مقاله «سهیل بن عمرو»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۵، ص:۳۸۴-۳۸۵.