آیا تعیین وقت ظهور صحیح است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج'
جز (جایگزینی متن - 'حجت الاسلام و المسلمین' به 'حجت الاسلام و المسلمین')
جز (جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج')
خط ۳۵: خط ۳۵:
[[پرونده:Pic627.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[مهدی علی‌زاده]]]]
[[پرونده:Pic627.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[مهدی علی‌زاده]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[مهدی علی‌زاده]]'''، در کتاب ''«[[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[مهدی علی‌زاده]]'''، در کتاب ''«[[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«می‌دانیم که "[[توقیت]]" - [[تعیین وقت]] مشخص برای [[ظهور]] - عملی است که [[ائمه|ائمه هدی]] {{عم}} به شدت از آن [[نهی]] کرده و آن را [[ممنوع]] اعلام کرده‌اند. در [[روایات]] وارد شده که از [[امام رضا]] {{ع}} سؤال شد: [[قائم]] {{ع}}] چه وقتی [[ظهور]] می‌کند؟ [[امام رضا|امام]] پاسخ فرمودند: "پاسخ گفتن به کی [[ظهور]] می‌کند؟ خبر دادن از وقت است. پدرم از پدرش از پدرانش از [[امام علی|علی]] {{ع}} [[روایت]] کرد که به [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} گفته شد: [[قائم]] شما چه وقتی [[خروج]] می‌کند؟ [[حضرت]] پاسخ فرمود: مَثَل [[قیام]] و [[ظهور]] او مَثَل [[قیامت]] است؛ {{متن قرآن|لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً}}<ref>الاعراف، ۱۸۷.</ref> از تو درباره [[قیامت]] می‌پرسند که وقوع آن چه وقت است؟ بگو: [[علم]] آن تنها نزد [[پروردگار]] من است؛ جز او هیچ کس آن را به موقع خود آشکار نمی‌گرداند، این حادثه بر آسمان‌ها و [[زمین]] گران است. جز ناگهان به شما نمی‌رسد<ref>ا[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۷۳؛ عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۵ و در منابع [[اهل سنت]]: ینابیع الموده، ص ۴۵۴.</ref>.  
::::::«می‌دانیم که "[[توقیت]]" - [[تعیین وقت]] مشخص برای [[ظهور]] - عملی است که [[ائمه|ائمه هدی]] {{عم}} به شدت از آن [[نهی]] کرده و آن را [[ممنوع]] اعلام کرده‌اند. در [[روایات]] وارد شده که از [[امام رضا]] {{ع}} سؤال شد: [[قائم]] {{ع}}] چه وقتی [[ظهور]] می‌کند؟ [[امام رضا|امام]] پاسخ فرمودند: "پاسخ گفتن به کی [[ظهور]] می‌کند؟ خبر دادن از وقت است. پدرم از پدرش از پدرانش از [[امام علی|علی]] {{ع}} [[روایت]] کرد که به [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} گفته شد: [[قائم]] شما چه وقتی خروج می‌کند؟ [[حضرت]] پاسخ فرمود: مَثَل [[قیام]] و [[ظهور]] او مَثَل [[قیامت]] است؛ {{متن قرآن|لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً}}<ref>الاعراف، ۱۸۷.</ref> از تو درباره [[قیامت]] می‌پرسند که وقوع آن چه وقت است؟ بگو: [[علم]] آن تنها نزد [[پروردگار]] من است؛ جز او هیچ کس آن را به موقع خود آشکار نمی‌گرداند، این حادثه بر آسمان‌ها و [[زمین]] گران است. جز ناگهان به شما نمی‌رسد<ref>ا[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۷۳؛ عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۵ و در منابع [[اهل سنت]]: ینابیع الموده، ص ۴۵۴.</ref>.  
::::::نیز از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] است در پاسخ [[مفضل]] که سؤال کرد: آیا می‌توان برای [[ظهور]] [[امام مهدی|حجت]] {{ع}} وقتی تعیین کرد؟ فرمودند: "ای [[مفضل]]! من برای این امر زمانی را تعیین نمی‌کنم و اساساً نمی‌توان برای آن وقتی مشخص نمود. هرکس برای [[قیام مهدی]] ما زمانی تعیین کند، در [[علم]]، انباز [[خدا]] شده است و در واقع مدعی دست یافتن بر سر الهی گشته و..."<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۱۷۹؛ نوادر الاخبار، ص ۲۸۶.</ref>.
::::::نیز از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] است در پاسخ [[مفضل]] که سؤال کرد: آیا می‌توان برای [[ظهور]] [[امام مهدی|حجت]] {{ع}} وقتی تعیین کرد؟ فرمودند: "ای [[مفضل]]! من برای این امر زمانی را تعیین نمی‌کنم و اساساً نمی‌توان برای آن وقتی مشخص نمود. هرکس برای [[قیام مهدی]] ما زمانی تعیین کند، در [[علم]]، انباز [[خدا]] شده است و در واقع مدعی دست یافتن بر سر الهی گشته و..."<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۱۷۹؛ نوادر الاخبار، ص ۲۸۶.</ref>.
::::::[[نهی]] از این عمل تعبدی نیست، بلکه به علت ترتب [[مفاسد]] [[نفس]] الأمریست که منع به آن تعلق گرفته است؛ باید این نکته را گوشزد کنیم که تطبیق غیر متعهدانه [[نشانه‌های ظهور]] بر حوادث جاری پیرامونی و مصداق یابی غیر کارشناسی شده برای آنها نیز به نوبه خود شعبه‌ای از [[توقیت]] و به احتمال قوی، محکوم به همان [[حکم]] است. زیرا تبعاً و خواه ناخواه منتهی به [[توقیت]] می‌گردد<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)]]، ص۵۴.</ref>.
::::::[[نهی]] از این عمل تعبدی نیست، بلکه به علت ترتب [[مفاسد]] [[نفس]] الأمریست که منع به آن تعلق گرفته است؛ باید این نکته را گوشزد کنیم که تطبیق غیر متعهدانه [[نشانه‌های ظهور]] بر حوادث جاری پیرامونی و مصداق یابی غیر کارشناسی شده برای آنها نیز به نوبه خود شعبه‌ای از [[توقیت]] و به احتمال قوی، محکوم به همان [[حکم]] است. زیرا تبعاً و خواه ناخواه منتهی به [[توقیت]] می‌گردد<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)]]، ص۵۴.</ref>.
خط ۴۷: خط ۴۷:
::::::و در کتاب [[حسین بن حمران]] به [[سند]] خود از [[مفضل بن عمر]] [[روایت]] کرده که گفت: از آقایم [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدم: آیا [[ظهور]] [[مهدی منتظر]] وقت معینی دارد که [[مردم]] آن را بدانند؟ فرمود: حاشا که [[خداوند]] برای آن وقتی تعیین کرده باشد، یا [[شیعیان]] ما برای آن وقتی معین کنند، گوید: عرض کردم: ای مولای من این از چه جهت است؟ فرمود: زیرا که [[ساعت]] آن همان است که [[خدای عزوجل]] فرموده: {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«از تو از برپا شدن رستخیز می‌پرسند که چه هنگام است؟ بگو: دانش آن، تنها نزد پروردگار من است؛ هیچ کس جز او در زمان آن از آن پرده بر نمی‌دارد؛ (بار آن) در آسمان‌ها و زمین، سنگین است، جز ناگهان به سراغتان نمی‌آید؛ از تو می‌پرسند گویی تو از آن نیک آگاهی  بگو: دانش آن، تنها نزد خداوند است اما بیشتر مردم نمی‌دانند» سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref>. و فرموده [[خداوند]]: {{متن قرآن|فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ}}<ref>«پس آیا جز چشم به راه رستخیزند که ناگهان بر آنان فرا می‌رسد؟ و به راستی نشانه‌های آن در رسیده است و چون به سراغشان بیاید یادکردشان، آنان را چگونه سود خواهد داشت؟» سوره محمد، آیه ۱۸.</ref>. قول [[خداوند]]: {{متن قرآن|اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ}}<ref>«رستخیز بسی نزدیک شد و ماه از میان شکافت» سوره قمر، آیه ۱.</ref>. باز [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ * يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ}}<ref>«و تو چه می‌دانی؟ شاید رستخیز نزدیک باشد * آنان که بدان ایمان ندارند آن را به شتاب می‌جویند و مؤمنان از آن در هراسند و می‌دانند که راستین است، آگاه باش! آنان که درباره رستخیز چالش می‌ورزند  در گمراهی ژرفند» سوره شوری، آیه ۱۷-۱۸.</ref>. [[مفضل]] می‌‌گوید: عرض کردم: ای مولای من، معنی {{متن قرآن|يُمَارُونَ}} چیست؟ [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: می‌‌گویند [[قائم]] کی متولد شده، چه کسی او را دیده، در کجاست، کجا خواهد بود و کی ظاهر می‌‌شود؟، تمام اینها از جهت [[عجله]] کردن در امر [[خداوند]] و [[شک]] در [[قضای الهی]] است، آنان در [[دنیا]] و [[آخرت]] زیان کرده‌اند و پایان بد از آن [[کافران]] است. [[راوی]] می‌‌گوید: گفتم ای مولای من، پس وقتی برای آن تعیین نمی‌کنید، فرمود: ای [[مفضل]] برای آن وقتی مگذار که هرکس برای [[ظهور مهدی]] ما وقتی تعیین نماید خود را در [[علم]] [[خداوند]] شریک دانسته و (به ناحق) مدعی شده که [[خداوند تعالی]] او را از [[اسرار]] خویش [[آگاه]] ساخته است<ref>به نقل مکیال المکارم ترجمه فارسی، ج۲، ص۴۷۶-۴۷۷.</ref>.
::::::و در کتاب [[حسین بن حمران]] به [[سند]] خود از [[مفضل بن عمر]] [[روایت]] کرده که گفت: از آقایم [[امام صادق]]{{ع}} پرسیدم: آیا [[ظهور]] [[مهدی منتظر]] وقت معینی دارد که [[مردم]] آن را بدانند؟ فرمود: حاشا که [[خداوند]] برای آن وقتی تعیین کرده باشد، یا [[شیعیان]] ما برای آن وقتی معین کنند، گوید: عرض کردم: ای مولای من این از چه جهت است؟ فرمود: زیرا که [[ساعت]] آن همان است که [[خدای عزوجل]] فرموده: {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ}}<ref>«از تو از برپا شدن رستخیز می‌پرسند که چه هنگام است؟ بگو: دانش آن، تنها نزد پروردگار من است؛ هیچ کس جز او در زمان آن از آن پرده بر نمی‌دارد؛ (بار آن) در آسمان‌ها و زمین، سنگین است، جز ناگهان به سراغتان نمی‌آید؛ از تو می‌پرسند گویی تو از آن نیک آگاهی  بگو: دانش آن، تنها نزد خداوند است اما بیشتر مردم نمی‌دانند» سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref>. و فرموده [[خداوند]]: {{متن قرآن|فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ}}<ref>«پس آیا جز چشم به راه رستخیزند که ناگهان بر آنان فرا می‌رسد؟ و به راستی نشانه‌های آن در رسیده است و چون به سراغشان بیاید یادکردشان، آنان را چگونه سود خواهد داشت؟» سوره محمد، آیه ۱۸.</ref>. قول [[خداوند]]: {{متن قرآن|اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ}}<ref>«رستخیز بسی نزدیک شد و ماه از میان شکافت» سوره قمر، آیه ۱.</ref>. باز [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ * يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ}}<ref>«و تو چه می‌دانی؟ شاید رستخیز نزدیک باشد * آنان که بدان ایمان ندارند آن را به شتاب می‌جویند و مؤمنان از آن در هراسند و می‌دانند که راستین است، آگاه باش! آنان که درباره رستخیز چالش می‌ورزند  در گمراهی ژرفند» سوره شوری، آیه ۱۷-۱۸.</ref>. [[مفضل]] می‌‌گوید: عرض کردم: ای مولای من، معنی {{متن قرآن|يُمَارُونَ}} چیست؟ [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: می‌‌گویند [[قائم]] کی متولد شده، چه کسی او را دیده، در کجاست، کجا خواهد بود و کی ظاهر می‌‌شود؟، تمام اینها از جهت [[عجله]] کردن در امر [[خداوند]] و [[شک]] در [[قضای الهی]] است، آنان در [[دنیا]] و [[آخرت]] زیان کرده‌اند و پایان بد از آن [[کافران]] است. [[راوی]] می‌‌گوید: گفتم ای مولای من، پس وقتی برای آن تعیین نمی‌کنید، فرمود: ای [[مفضل]] برای آن وقتی مگذار که هرکس برای [[ظهور مهدی]] ما وقتی تعیین نماید خود را در [[علم]] [[خداوند]] شریک دانسته و (به ناحق) مدعی شده که [[خداوند تعالی]] او را از [[اسرار]] خویش [[آگاه]] ساخته است<ref>به نقل مکیال المکارم ترجمه فارسی، ج۲، ص۴۷۶-۴۷۷.</ref>.
::::::و در [[غیبت نعمانی]] به [[سند]] خود از [[محمد بن مسلم]] آورده که گفت: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: ای [[محمد]]، هرکس تعیین وقتی را از ما به تو خبر دهد بدون تردید او را [[تکذیب]] کن، زیرا که ما برای هیچکس وقتی را تعیین نمی‌کنیم<ref>الغیبة، ص۱۵۵، فی نهی عن التوقیت والتسمیه.</ref>.
::::::و در [[غیبت نعمانی]] به [[سند]] خود از [[محمد بن مسلم]] آورده که گفت: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: ای [[محمد]]، هرکس تعیین وقتی را از ما به تو خبر دهد بدون تردید او را [[تکذیب]] کن، زیرا که ما برای هیچکس وقتی را تعیین نمی‌کنیم<ref>الغیبة، ص۱۵۵، فی نهی عن التوقیت والتسمیه.</ref>.
::::::و از [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که گفت به آن [[حضرت]] عرض کردم: فدایت شوم، [[خروج قائم]]{{ع}} کی خواهد بود؟ فرمود: ای [[ابومحمد]]، ما خاندانی هستیم که وقت نمی‌گذاریم زیرا که [[حضرت محمد]]{{صل}} فرمود: [[وقت‌گذاران]] دروغگویند، ای [[ابومحمد]] به [[درستی]] پیش از این امر پنج علامت خواهد بود: نخستین آنها نداء در [[ماه رمضان]] است و [[خروج سفیانی]] و [[خروج خراسانی]] و [[کشتن نفس زکیه]] و فرو رفتن [[زمین]] در [[بیداء]]. سپس فرمود: ای [[ابومحمد]] به ناچار پیش از آن دو [[طاعون]] خواهد بود: [[طاعون]] سفید و [[طاعون]] سرخ. عرض کردم: فدایت شوم: این دو [[طاعون]] چیست؟ فرمود: اما [[طاعون]] سفید [[مرگ]] همگانی خواهد بود، و اما [[طاعون]] سرخ [[شمشیر]]، و [[قائم]]{{ع}} [[خروج]] نخواهد کرد تا اینکه در [[دل]] فضا، [[شب]] [[بیست و سوم ماه رمضان]] [[شب جمعه]] نامش اعلام شود. گفتم: چگونه ندا می‌‌شود؟ فرمود: به اسم او و اسم پدرش اعلام می‌‌شود: (بدانید که فلانی ‌پسر فلانی [[قائم آل محمد]]{{صل}} است. پس از او بشنوید و [[اطاعت]] کنید) هیچ ‌جانداری نمی‌ماند مگر اینکه آن [[صیحه]] را خواهد شنید و خفته را بیدار می‌کند و از حیاط [[خانه]] بیرون می‌رود و دوشیزه از پس پرده‌اش بیرون می‌‌رود و [[قائم]]{{ع}} چون این ندا را بشنود [[خروج]] می‌‌کند و آن [[صیحه جبرئیل]] است<ref>الغیبة، ص۱۵۵-۱۵۶.</ref>.
::::::و از [[ابوبصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که گفت به آن [[حضرت]] عرض کردم: فدایت شوم، [[خروج قائم]]{{ع}} کی خواهد بود؟ فرمود: ای [[ابومحمد]]، ما خاندانی هستیم که وقت نمی‌گذاریم زیرا که [[حضرت محمد]]{{صل}} فرمود: [[وقت‌گذاران]] دروغگویند، ای [[ابومحمد]] به [[درستی]] پیش از این امر پنج علامت خواهد بود: نخستین آنها نداء در [[ماه رمضان]] است و [[خروج سفیانی]] و [[خروج خراسانی]] و [[کشتن نفس زکیه]] و فرو رفتن [[زمین]] در [[بیداء]]. سپس فرمود: ای [[ابومحمد]] به ناچار پیش از آن دو [[طاعون]] خواهد بود: [[طاعون]] سفید و [[طاعون]] سرخ. عرض کردم: فدایت شوم: این دو [[طاعون]] چیست؟ فرمود: اما [[طاعون]] سفید [[مرگ]] همگانی خواهد بود، و اما [[طاعون]] سرخ [[شمشیر]]، و [[قائم]]{{ع}} خروج نخواهد کرد تا اینکه در [[دل]] فضا، [[شب]] [[بیست و سوم ماه رمضان]] [[شب جمعه]] نامش اعلام شود. گفتم: چگونه ندا می‌‌شود؟ فرمود: به اسم او و اسم پدرش اعلام می‌‌شود: (بدانید که فلانی ‌پسر فلانی [[قائم آل محمد]]{{صل}} است. پس از او بشنوید و [[اطاعت]] کنید) هیچ ‌جانداری نمی‌ماند مگر اینکه آن [[صیحه]] را خواهد شنید و خفته را بیدار می‌کند و از حیاط [[خانه]] بیرون می‌رود و دوشیزه از پس پرده‌اش بیرون می‌‌رود و [[قائم]]{{ع}} چون این ندا را بشنود خروج می‌‌کند و آن [[صیحه جبرئیل]] است<ref>الغیبة، ص۱۵۵-۱۵۶.</ref>.
::::::و نیز مرحوم [[کلینی]] و [[نعمانی]] به سندشان از [[ابوبصیر]] آورده‌اند که گفت: از او -[[امام صادق]]{{ع}}- درباره [[حضرت قائم]]{{ع}} پرسیدم، آن [[حضرت]] فرمود: "[[وقت‌گذاران]] دروغگویند، ما خاندانی{{ع}} هستیم که وقتی تعیین نمی‌کنیم"<ref>{{متن حدیث|كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ لَا نُوَقِّتُ}}؛ کافی، ج۱، ص۳۶۸.</ref>.
::::::و نیز مرحوم [[کلینی]] و [[نعمانی]] به سندشان از [[ابوبصیر]] آورده‌اند که گفت: از او -[[امام صادق]]{{ع}}- درباره [[حضرت قائم]]{{ع}} پرسیدم، آن [[حضرت]] فرمود: "[[وقت‌گذاران]] دروغگویند، ما خاندانی{{ع}} هستیم که وقتی تعیین نمی‌کنیم"<ref>{{متن حدیث|كَذَبَ الْوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ لَا نُوَقِّتُ}}؛ کافی، ج۱، ص۳۶۸.</ref>.
::::::و در [[غیبت نعمانی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: [[خداوند]] جز این نخواهد کرد که خلاف وقتی را که [[وقت‌گذاران]] تعیین کنند، ظاهر سازد<ref>الغیبة، ص۱۵۵.</ref>.
::::::و در [[غیبت نعمانی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: [[خداوند]] جز این نخواهد کرد که خلاف وقتی را که [[وقت‌گذاران]] تعیین کنند، ظاهر سازد<ref>الغیبة، ص۱۵۵.</ref>.
۲۱۸٬۸۴۲

ویرایش