کثیر النواء: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۸: خط ۸:


==مقدمه==
==مقدمه==
[[ابو اسماعیل کثیر بن قاروند]] و یا ([[ابو اسماعیل کثیر بن کاروند]])<ref>شیخ طوسی، رجال، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین، ۱۴۱۵هـ ق، ص ۲۷۴.</ref> معروف به کثیر النواء‌.
[[ابو اسماعیل کثیر بن قاروند]] و یا [[ابو اسماعیل کثیر بن کاروند]]<ref>شیخ طوسی، رجال، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین، ۱۴۱۵هـ ق، ص ۲۷۴.</ref> معروف به کثیر النواء‌.


[[برقی]] از [[اصحاب]] [[رجال]]، او را از [[اهل سنت]] می‌داند و جزء اصحاب [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}} ذکر نموده،<ref>برقی احمد بن محمد بن خالد، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۳ هـ ق، ص ۱۵ و ۴۲.</ref> و از محضر امام باقر و امام صادق{{ع}} استفاده می‌کرده<ref> شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، موسسه انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، سوم، ۱۴۱۳هـ ق، ج ۳، ص ۵۶۹، شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۵هـ ش، ج ۴، ص ۳۰۰.</ref> ولی مانند دیگر همراهانش در این [[مکتب]] [[ثابت قدم]] نبود بلکه [[گرایش]] [[زیدی]] داشت و از [[مغیریه]] نیز معرفی شده<ref>رجال ابن داود، ص ۵۳۴.</ref> اما به [[زید بن علی]] کمک نکرد بلکه [[بیعت]] خود را با او اقاله کرد.<ref>شیخ مفید، الاختصاص، کنگره شیخ مفید، قم، ۱۳۱۴ هـ ق، ص ۱۲۷.</ref> و در همان [[زمان]] به کمک دیگر همفکرانش مبتکر [[فرقه]] [[بتریه]] شدند. او از سران فرقه بتریه محسوب می‌شود و عنصری موثر در این رویداد است.
[[برقی]] از [[اصحاب]] [[رجال]]، او را از [[اهل سنت]] می‌داند و جزء اصحاب [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}} ذکر نموده،<ref>برقی احمد بن محمد بن خالد، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۳ هـ ق، ص ۱۵ و ۴۲.</ref> و از محضر امام باقر و امام صادق{{ع}} استفاده می‌کرده<ref> شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، موسسه انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، سوم، ۱۴۱۳هـ ق، ج ۳، ص ۵۶۹، شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۵هـ ش، ج ۴، ص ۳۰۰.</ref> ولی مانند دیگر همراهانش در این [[مکتب]] [[ثابت قدم]] نبود بلکه [[گرایش]] [[زیدی]] داشت و از [[مغیریه]] نیز معرفی شده<ref>رجال ابن داود، ص ۵۳۴.</ref> اما به [[زید بن علی]] کمک نکرد بلکه [[بیعت]] خود را با او اقاله کرد.<ref>شیخ مفید، الاختصاص، کنگره شیخ مفید، قم، ۱۳۱۴ هـ ق، ص ۱۲۷.</ref> و در همان [[زمان]] به کمک دیگر همفکرانش مبتکر [[فرقه]] [[بتریه]] شدند. او از سران فرقه بتریه محسوب می‌شود و عنصری موثر در این رویداد است.

نسخهٔ ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۴

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابو اسماعیل کثیر بن قاروند و یا ابو اسماعیل کثیر بن کاروند[۱] معروف به کثیر النواء‌.

برقی از اصحاب رجال، او را از اهل سنت می‌داند و جزء اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) ذکر نموده،[۲] و از محضر امام باقر و امام صادق(ع) استفاده می‌کرده[۳] ولی مانند دیگر همراهانش در این مکتب ثابت قدم نبود بلکه گرایش زیدی داشت و از مغیریه نیز معرفی شده[۴] اما به زید بن علی کمک نکرد بلکه بیعت خود را با او اقاله کرد.[۵] و در همان زمان به کمک دیگر همفکرانش مبتکر فرقه بتریه شدند. او از سران فرقه بتریه محسوب می‌شود و عنصری موثر در این رویداد است.

کثیر النواء و فضائل اهل بیت(ع)

او شخصیتی است که فضائل اهل بیت(ع) را برنمی‌تابد و به آن به دیده تردید و شک می‌نگرد و چون عقلش کشش درک این مطالب را ندارد به استخفاف اهل بیت می‌پردازد و این عقیده از مطلبی که محمد بن یحیی از او نقل می‌کند هویدا می‌شود. محمد بن یحیی به او می‌گوید چرا این قدر امام باقر(ع) را کوچک می‌شماری در جواب گفت زیرا از او چیزی شنیدم که به هیچ وجه دوست ندارم، از او شنیدم: زمین هفتم به برکت محمد(ص) و عترتش(ع) گشوده می‌شود.[۶] و این گونه فضائل را با غلو اشتباه می‌گیرد و یا عمداً به انکار پرداخته. البته کسی فضائل اهل بیت(ع) را انکار می‌کند که در حلیت ولادتش شبهه است زیرا امام صادق(ع) به اصحاب فرمودند: اگر شما در مورد او (کثیر النواء) جستجو کنید او را از بغی (زنا) خواهید یافت. در پی این مأموریت حنان بن سدیر به کوفه می‌رود و در جستجو به عجوزه‌ای برمی‌خورد که شاهد ولادت کثیر النواء بوده و به کلام امام اذعان می‌کند.[۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. وبگاه پژوهه؛ مقاله «فرقه بتریه»

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. شیخ طوسی، رجال، انتشارات اسلامی جامعه مدرسین، ۱۴۱۵هـ ق، ص ۲۷۴.
  2. برقی احمد بن محمد بن خالد، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۳ هـ ق، ص ۱۵ و ۴۲.
  3. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، موسسه انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، سوم، ۱۴۱۳هـ ق، ج ۳، ص ۵۶۹، شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۵هـ ش، ج ۴، ص ۳۰۰.
  4. رجال ابن داود، ص ۵۳۴.
  5. شیخ مفید، الاختصاص، کنگره شیخ مفید، قم، ۱۳۱۴ هـ ق، ص ۱۲۷.
  6. رجال کشی، ص:۲۴۲.
  7. بحار الانوار، علامه مجلسی محمد باقر، بیروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۴، ج ۴۷، ص ۳۴۵.