اعاده معدوم (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==چکیده مقاله== این مقاله فاقد چکیده می‌باشد. ' به '') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات مقاله | {{جعبه اطلاعات مقاله | ||
| عنوان = اعاده معدوم | | عنوان = اعاده معدوم | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۳۹
| اعاده معدوم | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | (نامعلوم) |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | جعفر سبحانی |
| موضوع | اعاده معدوم |
| منتشر شده در | دانشنامه کلام اسلامی ج۱ |
| وابسته به | مؤسسه امام صادقS |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | ۱۳۸۸ |
اعاده معدوم عنوان مقاله‌ای است که به بحث و بررسی پیرامون مسئله اعاده معدوم می‌پردازد. این مقاله به قلم آیت الله جعفر سبحانی نگاشته شده و در دانشنامه کلام اسلامی ج۱ منتشر گشته است.
فهرست مقاله
- تبیین محل نزاع
- ادله قائلان بر امكان اعاده
درباره پدیدآورندگان
آیت‌الله جعفر سبحانی (متولد ۱۳۰۸ ش، تبریز)، از مراجع تقلید شیعیان و اساتید خارج حوزه علمیه قم می‌باشد. تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، امام خمینی و علامه طباطبایی به اتمام رساند. مشارکت در تأسیس مجله مکتب اسلام، شرکت در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تأسیس مؤسسه تعلیماتی تحقیقاتی امام صادق S، ایجاد رشته تحصیلی کلام اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر انجام فعالیت‌های علمی و اجرایی به تألیف آثار فراوان با موضوعات تفسیر، حدیث، فقه، اصول، کلام، تاریخ، فلسفه، ملل و نحل، رجال، درایه، نقد وهابیت و زمینه‌های دیگر علوم اسلامی و انسانی اهتمام ورزیده است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «مفاهیم القرآن»، «آگاهی سوم یا علم غیب»، «خاتمیت از نظر قرآن و حدیث و عقل»، «مبانی کلامی مهدویت»، «امکان ارتباط با جهان غیب»، «پیشوایی از نظر اسلام (امامت و خلافت)»، «شفاعت از دیدگاه قرآن و حدیث و عقل»، «بیعت»، «کاوش‌هایی پیرامون ولایت»، «نقش انتظار در بازسازی جامعه اسلامی»، «منشور جاوید»، «اهل سنت»، «فروغ ابدیت»، «خاتمیت و مرجعیت علمی امامان معصوم (ع)»، «نبوت عامه زیربنای زندگی»، «امتیازات رهبران آسمانی»، «مصحف علی S»، «منبع علم و آگاهی امامان (ع)»، «مصحف فاطمه (س)» و « وهابیت، مبانی فکری و کارنامه عملی» برخی از این آثار است.[۱]