سوء در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۳۸

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث سوء است. "سوء" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

سوء در قرآن | سوء در حدیث | سوء در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سوء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

بدی‌ کردن، بد آمدن، اندوهگین ‌کردن^[۱]. هر چیزی که باعث غم و اندوه انسان گردد؛ اعم از امور دنیوی یا اخروی، از حالت‌های نفسانی، بدنی و خارجی، در مقابل "حسنی"^[۲]؛ همچنین صفت هر چیز پست و بی‌مایه^[۳]، هر چیزی که در ذاتش خیر و نیکی نباشد، خواه عمل یا موضوع یا حکم یا امر قلبی یا معنوی یا مادی و غیر اینها باشد^[۴].

﴿ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُونَ﴾^[۵].

در قرآن کریم سوء و مشتقات آن مانند سیئه و سوای در موارد و موضوعات، در معانی متعددی استعمال شده‌اند که برخی از آنها عبارت‌اند از: بد، ناشایست، قبیح و زشت، سختی و شدت، عذاب، فساد و ضرر، گناه، معاصی، لغزش و خطا، رنج و بیماری، جزاء و عقاب، خیانت و بدکاری و...^[۶].

این اصطلاح جامع همه بدی‌ها و ناهنجاری‌های درونی و بیرونی، فرد و جامعه از عمل و اعتقاد است که در فرهنگ قرآنی در همه ابعاد معرفی و از ارتکاب آن نهی شده است. خداوند عاقبت بدی کردن در دنیا را، تکذیب آیات الهی و نتیجه اخروی آن را جهنّم برشمرده است: ﴿بَلَى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾^[۷].^[۸]

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۵.
↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۴۱.
↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۳۲۷.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۲۵۰.
↑ «سپس سرانجام آنان که بدی کردند بدی بود، برای آنکه آیات خداوند را دروغ شمردند و آن را به ریشخند می‌گرفتند» سوره روم، آیه ۱۰.
↑ محمود سرمدی، «سوء، سیئه»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۳۱.
↑ «نه چنین است ، آنانکه گناهی انجام دهند و گناهشان آنان را فرا گیرد، دمساز آتشند؛ آنان در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۸۱.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۵۲-۳۵۳.

[1] بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۵.

[2] حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۴۱.

[3] خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۳۲۷.

[4] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۵، ص۲۵۰.

[5] «سپس سرانجام آنان که بدی کردند بدی بود، برای آنکه آیات خداوند را دروغ شمردند و آن را به ریشخند می‌گرفتند» سوره روم، آیه ۱۰.

[6] محمود سرمدی، «سوء، سیئه»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۳۱.

[7] «نه چنین است ، آنانکه گناهی انجام دهند و گناهشان آنان را فرا گیرد، دمساز آتشند؛ آنان در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۸۱.

[8] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۵۲-۳۵۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{ویرایش غیرنهایی}}
 {{امامت}}
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">