استهزاء: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">مدخلهای وابسته به این بحث:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">مدخلهای وابسته به این بحث:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[استهزاء در قرآن]] | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[استهزاء در قرآن]] | [[نکوهش استهزاء در سیره پیامبر خاتم]] | [[استهزاء در جامعهشناسی اسلامی]]</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[استهزا]] از اوصاف [[زشتی]] است که در [[سیره]] و قول [[نبی اکرم]]{{صل}} افراد به شدت از آن [[نهی]] شده اند است. آن که گفتار یا [[کردار]] یا صفات و [[خلقت]] [[مردمان]] را وسیله استهزای خویش میسازد، از ویژگیهای انسانی، دور و از [[صفات الهی]] بیبهره است. اسباب [[استهزا]]، اهانت و [[تحقیر]] دیگران است که پیوند ایمانی و دوستیها را از بین میبرد و باعث [[دشمنی]] میشود؛ [[رسول اکرم]]{{صل}} نیز در [[سیره]] و قول خود، [[مسلمانان]] را به شدت از این عمل [[زشت]] [[نهی]] میفرمود<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۰.</ref>. | |||
[[پیامبر خدا]]{{صل}} فرموده است: "همانا در [[آخرت]] برای مسخره کننده، دری از [[بهشت]] باز میشود و سپس به او گفته میشود: بیا! پس او شتاب میکند که از آن وارد شود؛ اما چون نزدیک شود، در به رویش بسته میشود و در دیگری به رویش گشوده میشود... این کار، پشت سر هم تکرار میشود تا جایی که در به رویش بازمی گردد و گفته میشود. بیا! اما او دیگر جلو نمیرود"<ref>کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۰۱.</ref>. | |||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۲۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۵
- مدخلهای وابسته به این بحث:
مقدمه
استهزا از اوصاف زشتی است که در سیره و قول نبی اکرم(ص) افراد به شدت از آن نهی شده اند است. آن که گفتار یا کردار یا صفات و خلقت مردمان را وسیله استهزای خویش میسازد، از ویژگیهای انسانی، دور و از صفات الهی بیبهره است. اسباب استهزا، اهانت و تحقیر دیگران است که پیوند ایمانی و دوستیها را از بین میبرد و باعث دشمنی میشود؛ رسول اکرم(ص) نیز در سیره و قول خود، مسلمانان را به شدت از این عمل زشت نهی میفرمود[۱].
پیامبر خدا(ص) فرموده است: "همانا در آخرت برای مسخره کننده، دری از بهشت باز میشود و سپس به او گفته میشود: بیا! پس او شتاب میکند که از آن وارد شود؛ اما چون نزدیک شود، در به رویش بسته میشود و در دیگری به رویش گشوده میشود... این کار، پشت سر هم تکرار میشود تا جایی که در به رویش بازمی گردد و گفته میشود. بیا! اما او دیگر جلو نمیرود"[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۰.
- ↑ کنز العمال، ج ۳، ص ۶۵۰.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم، ص ۲۰۱.