طعن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:طعن]] | [[رده:طعن]] | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۷
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل طعن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
صدمه زدن، آسیب رساندن[۱]، عیب‌جویی کردن [۲]. اصل آن به معنای ضربه زدن (سیخ زدن) با آنچه اثر می‌گذارد[۳] یا زدن به نقطه‌ای از چیزی یا بر چیزی به قصد تخریب و ضرر زدن (مادّی یا معنوی)[۴].
﴿وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ﴾[۵].
طعن در قرآن کریم تنها در امور معنوی به کار رفته است: ﴿لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ﴾[۶]، ﴿وَطَعَنُوا فِي دِينِكُمْ﴾[۷] و مراد استهزا و تکذیب و عیب‌جویی در دین است[۸].
از سیاست‌های مخالفان و دشمنان اسلام و دعوت الهی، طعنه زدن و عیب‌جویی کردن از آیات و احکام الهی بود. جریان نفاق و اهل کتاب (به‌ویژه یهود) با مستمسک قرار دادن برخی آیات الهی به تقبیح و تنقیص اسلام می‌پرداختند. برخی شاعران و بزرگان قریش نیز به زبان شعر و نظم مسلمانان را استهزا می‌کردند[۹].[۱۰]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۰.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۸۱۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۸۱.
- ↑ «و اگر پیمانشان را پس از بستن بشکنند و به دینتان طعنه زنند با پیشگامان کفر که به هیچ پیمانی پایبند نیستند کارزار کنید باشد که باز ایستند» سوره توبه، آیه ۱۲.
- ↑ «برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند» سوره نساء، آیه ۴۶.
- ↑ «به دینتان طعنه زنند » سوره توبه، آیه ۱۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۸۱.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۲۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۲-۴۰۳.