علو: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:علو]] | [[رده:علو]] | ||
نسخهٔ ۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۲۴
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل علو (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
سرکشی و برتری‌طلبی[۱]. اصل آن به معنای سمّو و بزرگی[۲] و رفعت[۳] در مقابل سُفْل و پستی[۴].
إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا
[۵].
"رفعت و بزرگی" در قرآن کریم دو حالت ممدوح و مذموم دارد. حالت مذموم آن، برتری‌طلبی و طغیان انسان در مقابل خداوند و همچنین سایر انسان‌هاست؛ مانند إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ[۶] و فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ[۷]. حالت ممدوح آن درباره خداوند و مؤمنان است؛ مانند سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا[۸] و وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ[۹] و وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۸.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۱۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۲۱۴.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۸۲.
- ↑ «بی‌گمان فرعون در زمین (مصر) گردنکشی ورزید و مردم آنجا را دسته‌دسته کرد. دسته‌ای از آنان را به ناتوانی می‌کشاند، پسرانشان را سر می‌برید و زنانشان را زنده وا می‌نهاد، به یقین او از تبهکاران بود» سوره قصص، آیه ۴.
- ↑ «بی‌گمان فرعون در زمین (مصر) گردنکشی ورزید » سوره قصص، آیه ۴.
- ↑ «به سوی فرعون و سرکردگانش ولی گردنفرازی کردند و قومی برتری جوی بودند» سوره مؤمنون، آیه ۴۶.
- ↑ «پاکا و فرا برترا به برتری بزرگ که اوست از آنچه (آنان) می‌گویند» سوره اسراء، آیه ۴۳.
- ↑ «خداوند است که هیچ خدایی جز آن زنده پایدار نیست » سوره بقره، آیه ۲۵۵.
- ↑ «و سستی نورزید و اندوهگین مباشید که اگر مؤمن باشید شما برترید» سوره آل عمران، آیه ۱۳۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۲۵.