محارب

مقدمه

• مُحارِب: کسی که اهل حرب و جنگ و ستیز باشد. در اصطلاح قرآنی و فقهی، کسی که با اسلام و حکومت اسلامی از در ستیز برآید و فساد و ناامنی برپا کند و بر ضد امنیت و حکومت اسلامی توطئه و براندازی کند و دست به اقدام‌های مسلحانه بزند، محارِب و مفسد نام دارد و کیفر چنین افراد، اعدام است.
• در قرآن نیز کیفر آنان که با خدا و رسول می‌‌جنگند و در روی زمین فساد می‌کنند آن است که کشته یا تبعید شوند﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾. منافقین و گروه‌های ضد انقلاب که بر ضد نظام اسلامی مبارزه می‌کنند، براساس همین آیه و مستندهای قانونی و فقهی، محارب و مفسد فی الأرض‌اند و محاکمه می‌شوند و به کیفر می‌رسند.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: